Ο Vincent Willem Van Gogh, γεννήθηκε στο χωριό Ζίντερτ της νότιας Ολλανδίας στις 30 Μαρτίου του 1853.
[mc4wp_form id="278"]
Καθώς γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Νερού 2025, ας αναλογιστούμε το μήνυμα αυτής της ημέρας: Κάθε σταγόνα μετράει. Κάθε δράση έχει σημασία.
Άρα η ποίηση είναι παντού κι εμείς ξεχνάμε να τη δούμε, ή την αποφεύγουμε, ή δεν την αντέχουμε, ή δεν είμαστε σίγουροι γι’ αυτή και για εμάς.
Απαγορεύεται η λήψη φωτογραφιών και βίντεο, απαιτείται πλήρης γύμνια, ενώ πρέπει να επιδεικνύεται σεβασμός όλες τις ώρες. Ο κατάλογος των κανόνων συνεχίζεται, σε αφίσες που είναι κολλημένες παντού.
Με διαρκή παρουσία εκεί που η πραγματικότητα έχει την πιο καταιγιστική πλοκή και η ποίηση ακρίβεια, η Ηλιάνα Μαυρομάτη επιμένει σε μια εκδοχή ζωής, που δεν της επιτρέπει τη μετριότητα, τη σιωπή, τον φόβο.
Χρειάζεται μία μέλισσα για να γίνει το λουλούδι πεπόνι, αγγουράκι, κολοκυθάκι και μελιτζάνα. Αν όμως εξαφανιστούν οι μέλισσες, δεν θα γίνει… τίποτα!
Ζω για τη μέρα που θα ανοίξω την πόρτα του γραφείου και θα πω σε όλους και σε όλες: «Το παραμύθι που θα σα πω σήμερα, το ζω από καιρό. Αξίζει να σπαταλήσετε ένα οχτάωρο για να με ακούσετε».
Δεν ξέρω πότε ξεκινάει κανείς να βγαίνει λιγότερο και να ταυτίζεται με το meme κάποιου πλάσματος τυλιγμένου σε κουβέρτα με ένα καταπραϋντικό ρόφημα στην αγαπημένη του κούπα, αν το χουχούλιασμα δηλαδή συνδέεται με την ηλικία των 30 ή με την απόκτηση κατοικίδιου, ειδικά γατιού, ή αν κρύβει αυτή η νέα μας συνήθεια μια γενεαλογική ανάγκη.
Χημικά δομικά στοιχεία ζωής έχουν βρεθεί στην κοκκώδη σκόνη ενός αστεροειδούς που ονομάζεται Bennu, αποκαλύπτει μια ανάλυση.
Κι άλλοι θάνατοι. Κι άλλες ζωές σε προκαθορισμένες ανηφόρες. Άνθρωποι που δεν πρόλαβαν. Που πλήρωσαν ακριβά μια ελευθερία, ένα τραγούδι, μια αγάπη. Λίγες λέξεις. Γράφω κάτι για όλο αυτό. Ματώνει η άκρη του δεξιού μου αντίχειρα από τη ρυθμική ένταση, που πετρώνει το σώμα μου.