Μου αρέσουν τα κείμενά της. Μια ταυτοτική γραφή, με αυθυπαρξία και μέλλον, από την ποίηση και το διήγημα, μέχρι το μυθιστόρημα και το παιδικό βιβλίο. Η Στέργια Κάββαλου μπορεί να ζουμάρει σε μια ζέβρα και να κάνει ένα πεντάχρονο να παρατηρήσει τη μύτη και τα αυτιά της, να ψάξει τους…