Πρόκειται για μια ιστορική στιγμή: είναι η πρώτη φορά που σκηνοθέτης αλβανικής καταγωγής παρουσιάζει έργο του στο εμβληματικό φεστιβάλ της Γαλλίας και της Ευρώπης.
[mc4wp_form id="278"]
Ένα ντοκιμαντέρ για την ιστορία της αθηναϊκής πολυκατοικίας και της ανοικοδόμησης (της πόλης) μέσα από τη ζωή των ανώνυμων λαϊκών ανθρώπων της αντιπαροχής και δύο παράλληλες προβολές για την αρχιτεκτονική της Αθήνας σήμερα.
Για τη 14η χρονιά του, το Borderline Festival της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση μάς υποδέχεται στους νέους βιομηχανικούς χώρους του Onassis Ready, στην καρδιά του Ρέντη, δίνοντας στο κοινό μια πρώτη γεύση από το νέο τοπόσημο της πόλης.
H Βερενίκη του Καστελούτσι, σε συμπαραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, παρουσιάζεται στην Κεντρική Σκηνή από 26 έως 30 Μαρτίου και μας κάνει να αναρωτηθούμε τι είναι πιο ζωντανό; Αυτό που ζούμε ή αυτό που φανταζόμαστε;
Στο πλαίσιο του μαθήματος «Διαχείριση Πολιτιστικών Εκδηλώσεων», οι φοιτητές του τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου συνεργάζονται με τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, για δέκατη συνεχή χρονιά,για την υλοποίηση του προγράμματος και της σειράς συναυλιών Μια Γέφυρα Μουσικής πάνω από τη Συγγρού vol. 10.
Δέκα χρόνια μετά την παγκόσμια πρεμιέρα του στη Βαρκελώνη, το 2015, και πέντε χρόνια από την πρώτη του εμφάνιση στη Στέγη, στο πλαίσιο του 7ου Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων, το RELIC του Ευριπίδη Λασκαρίδη και της ομάδας OSMOSIS έχει ταξιδέψει σε περισσότερα από 40 διεθνή φεστιβάλ, 18 χώρες και 36 πόλεις.
Το «Σπιρτόκουτο» του Γιάννη Οικονομίδη, που μεταμορφώθηκε σε εκρηκτικό μιούζικαλ στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης, κυκλοφορεί σε βινύλιο από τη Veego Records, σε αριθμημένα αντίτυπα και σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες.
Στις 20 Φεβρουαρίου, στη Μικρή Σκηνή της Στέγης, στη ζωντανή συζήτηση του Society Uncensored, με τίτλο «Τελική έξοδος», ειδικοί επιστήμονες από τους χώρους της ιατρικής και της νομικής, διανοούμενοι, αλλά και ασθενείς που θα μοιραστούν την προσωπική τους εμπειρία, μιλούν ανοιχτά και με ειλικρίνεια, ξεπερνώντας τα όρια των επιστημών τους, για την ευθανασία και την υποβοηθούμενη αυτοκτονία στην Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο.
Ένα αφιέρωμα που υπόσχεται να μας κρατήσει ξάγρυπνους και να μας κάνει να αγκαλιάσουμε το ανοίκειο μέσα από το μοναδικό ιδιοφυές βλέμμα του David Lynch.
Κάποιος βγάζει την καρδιά του και την προσφέρει στον άλλο σαν ένα καρβέλι αχνιστό ψωμί. Στην παράσταση, η Κεντρική Σκηνή της Στέγης μετατρέπεται σε ένα τοπίο μνήμης. Οικείο και, συνάμα, απόκοσμο.