Η Νάουσα μου πέφτει μακριά. Προσπαθώ να ταξιδεύω ως εκεί μία φορά τον χρόνο, αλλά δεν τηρώ πάντα την υπόσχεσή μου. Έτσι, όταν είσαι μακριά συχνά, σου λείπουν άνθρωποι, μυρωδιές, γεύσεις, λόγια, πάρκα, τρομερά πολύ περισσότερο.
Η Νάουσα είναι βουνό κι έχει χρώμα πράσινο. Είναι σπιτάκια με συνηθισμένα κεραμίδια σε μεγάλο υψόμετρο, είναι το κρύο μέσα στο καλοκαίρι που δε σε ενοχλεί, είναι ξύλινα σαλέ με καφέ εκτός μόδας, είναι παγωτό που επιτελεί επιτέλους το σκοπό του γιατί σε παγώνει, όχι απλά σε δροσίζει, είναι μια…
[mc4wp_form id="278"]
