Την Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου, συμμετέχουμε στο Greece Race for the Cure® 2024 και στέλνουμε το μήνυμα ΜΑΖΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ από τον καρκίνο του μαστού.
[mc4wp_form id="278"]
Η Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων παρουσιάζει την έκθεση κόμικς «Ένα γλυκό ξημέρωμα – 14 ιστορίες για την Αθήνα της Κατοχής», από τις 5 έως τις 17 Σεπτεμβρίου, με ελεύθερη είσοδο.
Η είδηση για την επαναλειτουργία του Πτι Παλαί, στις αρχές του καλοκαιριού, ενθουσίασε, όχι μόνο τον καλλιτεχνικό κόσμο, αλλά και τους απλούς θεατές και τους κατοίκους της περιοχής του Παγκρατίου.
Μια περιήγηση στα έργα του μεγάλου αρχιτέκτονα, Δημήτρη Πικιώνη.
θα προσποιηθούμε τους τουρίστες
και θα κατέβουμε Θησείο μετά από μήνες
θα δούμε τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου καθαρή από γνωστούς
η Ακρόπολη θα είναι ίδια κι απαράλλαχτα περήφανη παρουσία
Κάθε χρόνο, κάθε καλοκαίρι, το μίσος των δέντρων κορυφώνεται, γίνεται γίγαντας έκτασης όσο αυτή η χώρα και μας πλακώνει και μας βαραίνει μέχρι το επόμενο καλοκαίρι. Κάθε χρόνο, κάθε καλοκαίρι, το μίσος των ανθρώπων για τα δέντρα γίνεται αβάσταχτο, γίγαντας κι αυτό που πλακώνει εμάς τις αχάριστες υπάρξεις, που ξεχάσαμε…
Θυμάμαι μια φωτογραφία, το πύρινο 2007, στην είσοδο της Φιλοσοφικής: ένα ασθενικό ελάφι έτρεχε για να ξεφύγει από την μανία της φωτιάς, στον Πάρνωνα. Στο ένα του αυτί, υπήρχαν σπίθες. Πόσο έκλαψα, τότε. Για τα δέντρα, τα ζώα, τις λευκοκίτρινες πεταλούδες, για τον αέρα και τις απαράμιλλες εικόνες, που είχαν…
Δανείζομαι έναν απλό και πολύ γεμάτο στίχο του Λουκιανού Κελαηδόνη για να υποδεχτώ τον Αύγουστο και βάζω ολόκληρο το τραγούδι στην επανάληψη. Μετά θα βάλω να ακούσω το Media Luz που δίνει το όνομά του σε έναν δίσκο – ταινία για να σιγουρευτώ πως ο Λουκιανός είχε ένα εξοχικό κολλητό…
Ένα παιδί βγαίνει στο μπαλκόνι Μένει στα Πατήσια Ευτυχώς μεγαλώνει στον τέταρτο Μπορεί να κοιτάξει ψηλά στο ύψος του κάτω στον δρόμο Το παιδί αυτό που βγαίνει στο μπαλκόνι αρπάζει μια σκούπα πολύ πορτοκαλιά πολύ δικιά του Τώρα είναι το μικρόφωνό του πριν ήταν η κιθάρα του για μετά θα…
Είναι κάποιος κύριος στη στάση λεωφορείων και τρόλεϊ. Δεν κοιτάζει κάτω, αλλά έχει τα μάτια κλειστά προς τα κάτω. Είμαι σίγουρη ότι ακούει, ότι ξεχωρίζει τους ήχους που αιωρούνται ταυτόχρονα στην Πατησίων. Η λεωφόρος τυχαίνει να έχει διάφορους σκυμμένους ανθρώπους. Φαντάζομαι το γατί μου, που τραβάει τα αυτιά του πίσω…