Παρακολουθώντας αρκετά ευχάριστα την παράσταση, η οποία είχε ρυθμό, ευρηματικότητα και έντονα κωμικά στοιχεία, σε κάποιο σημείο, χάθηκα, όχι γιατί το έργο έκανε κοιλιά, αλλά γιατί στο μυαλό μου έπαιζε ο προβληματισμός: Τι κάνεις αν έχεις ξενερώσει με το κράτος, στο οποίο ζεις, αλλά σ’ αρέσει το φυσικό περιβάλλον, έχεις ωραίες αναμνήσεις, αφού μεγάλωσες εδώ και φίλους, οικογένεια, έρωτες;