Δεκαετία του ‘50 και η Γαλλία αναζητά, μέσα από τις στάχτες που άφησε ο Πόλεμος, το νέο της πρόσωπο.
[mc4wp_form id="278"]
Πού πάνε οι άνθρωποι όταν πεθαίνουν; Πού πάνε οι άνθρωποι, που αγαπάμε, όταν πεθαίνουν; Πού είναι, όταν τους σκεφτόμαστε; Πολλά τα ερωτήματα. Ας διαβάσουμε, είπα.
θα προσποιηθούμε τους τουρίστες
και θα κατέβουμε Θησείο μετά από μήνες
θα δούμε τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου καθαρή από γνωστούς
η Ακρόπολη θα είναι ίδια κι απαράλλαχτα περήφανη παρουσία
Κάθε χρόνο, κάθε καλοκαίρι, το μίσος των δέντρων κορυφώνεται, γίνεται γίγαντας έκτασης όσο αυτή η χώρα και μας πλακώνει και μας βαραίνει μέχρι το επόμενο καλοκαίρι. Κάθε χρόνο, κάθε καλοκαίρι, το μίσος των ανθρώπων για τα δέντρα γίνεται αβάσταχτο, γίγαντας κι αυτό που πλακώνει εμάς τις αχάριστες υπάρξεις, που ξεχάσαμε…