Κάποιοι άνθρωποι έλαμψαν σαν κάθετο, άσπρο φως. Ήταν όμορφοι, όπως χίλιες επαναστάσεις. Την έλεγαν Τζένη Καρέζη ή Ευγενία Καρπούζη. Καταγόταν από το Μεσολόγγι κι από μια μάνα πολύ προοδευτική. Είχε ιδιαίτερο ταλέντο στην κωμωδία. Και ωραία φωνή. Με ειδοποιό ψεύδισμα και στο γέλιο και τον λυγμό. Και μωβ, μπλε, γαλάζια,…
Καλοκαίρι, αγαπητό μου Τουκάν, είναι: Το καρπούζι και τα κουκούτσια του Τα τζιτζίκια σε ασβεστωμένους κορμούς πορτοκαλιών Τα σύκα, αφημένα, χωρίς φειδώ, μέσα σε μια πετσέτα Όλοι οι άγνωστοι, που συνυπάρχουμε στο σημείο εκείνο της θάλασσας, πριν την σημαδούρα Το λευκό φως το πρωί κι ενώ δεν λιώνουν τα παγάκια…
Όταν ο Αλκίνοος Ιωαννίδης κλήθηκε να δώσει ένα σύντομο βιογραφικό του, έγραψε το παρακάτω: «Γεννήθηκε, ζει, θα πεθάνει». Παραπήρε σοβαρά την οδηγία «σύντομο», αλλά ταυτόχρονα μας έδωσε κάτι τόσο περιεκτικό, που αυτά τα τρία ρήματα θα μπορούσαν να συνοψίσουν το βιογραφικό όλων μας. Η διαφορά, βέβαια, βρίσκεται κυρίως στο μεσαίο…
Ε, ναι, λοιπόν, ο Ήλιος μου συμπλήρωσε έναν ακόμη κύκλο γύρω από τη Γη κι έφτασαν ξανά τα γενέθλιά μου. Και ως 365 ημέρες πιο σοφή, πιο κατασταλαγμένη, πιο σίγουρη, πιο έτοιμη, είπα να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σου. Πριν προχωρήσω σε οτιδήποτε άλλο, θα χαλάσω τη λογική σειρά…
[mc4wp_form id="278"]
