Ιούλιος. Η ζέστα του καλοκαιριού. H ελπίδα ότι όλα αλλάζουν. Μεταμορφώνονται. Ανάσα για την ψυχή και το σώμα. Βαλίτσες στο πάτωμα. Ακουμπισμένα κατάχαμα τα όνειρα για ήλιο και φως. Για το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας. Για την καυτή άμμο. Για τα μεσημέρια που ο ήλιος καίει και το λευκό φως…
Στα τελευταία γενέθλια, στις 28 Ιουνίου 2023, τού γράψαμε «να ζήσεις χίλια καλοκαίρια και να δοκιμάσεις όλα τα παγωτά της Άλμπα». «Σας ευχαριστώ για όλα, χαρά μου», η απάντηση. Δεν ξέραμε τίποτα. Κάτι μας τριβέλιζε, όμως. Κάπως μας ακούστηκε αυτό το «για όλα». Μετά ήρθε η ταλαιπωρία του Ν. Και…
Τι ωραία που θα ήταν να πετάξουμε ένα φουσκωτό στρώμα σε μια γωνιά του σπιτιού μας, να κοιμίσουμε κανέναν άνθρωπο, να του φτιάξουμε και σπιτικό πρωινό, να μας πληρώσει και να φύγει. Έτσι σκέφτηκαν δυο σαΐνια το 2007, στο Σαν Φρανσίσκο, ψάχνοντας τρόπους να τσοντάρουν για το νοίκι, το οποίο…
Το αγαπημένο μου εξώφυλλο CD, έχει μια γιαγιά να ανεβαίνει μια κάπως ανηφόρα και να σέρνει ένα αγροτικό εργαλείο. Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 2014 για να συνειδητοποιήσω πως δεν είναι δυνατό να αρνούμαι καμία ανάμνηση. Χρόνια μετά, μια άλλη φωτογραφία μου θυμίζει το ίδιο, ενώ με βαράει κάποιος ανεμιστήρας και…
Συνομιλώ με ένα παιδί. Πρώτα λέμε για τον παπαγάλο του Μετς, που έφυγε από την Αθήνα, έντρομος, την ημέρα του καύσωνα και πήγε στην Αίγινα. Πήρε το γρήγορο πλοίο από τον Πειραιά κι έφτασε στο νησί πρωί – πρωί. Έχει αλλεργία στη ζέστη. Μετά, λέμε για τα χταπόδια. Ή μάλλον…
Με την πανδημία Covid-19 και τις καραντίνες να έχουν γίνει (μακρινό, αλλά όχι ξεχασμένο) παρελθόν, καταλάγιασαν μέσα μου κάποιες σκέψεις και έφτασε η στιγμή να αναλογιστώ πώς με άλλαξε αυτό το συλλογικό τραύμα που ζήσαμε. Αφορμή, μία συζήτηση, που κάναμε με την Ξένια (Σαφαρή), σχετικά με το περιεχόμενο του νέου…
[mc4wp_form id="278"]
