Σε αυτή τη συνέντευξη, συζητάμε για τη μουσική, την τέχνη, την κοινωνία και για το «οξυγόνο», που όλοι και όλες αναζητούμε.
[mc4wp_form id="278"]
Όπως και πέρσι, έτσι και φέτος, η παράσταση που μίλησε στην καρδιά δεν είναι και τόσο αμιγώς θεατρική. Πέρσι ήταν η «Νέκυια» του Γιάννη Αγγελάκα και του Χρήστου Παπαδόπουλου, φέτος «Το Φουλάρι» της Δήμητρας Τρυπάνη και της Ηρώς Μπέζου.
Εν μέσω «ιστορικών» παγκόσμιων μεταβολών, διεθνούς και εγχώριου παραλογισμού, ανοίγω την πόρτα, βγαίνω στο δρόμο και μυρίζω κάτι διαφορετικό, αλλά ταυτόχρονα γνώριμο. Είναι αυτό που φοβάμαι μήπως δεν προλάβω να το πιω μέχρι την τελευταία του σταγόνα. Είναι αυτό που «σπάει» τον πάγο στις αρθρώσεις μου και κάνει την κίνησή μου πιο ανάλαφρη.
Ο Γιάννης Μπέζος είναι ένας από τους πιο καταξιωμένους ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου και της τηλεόρασης. Με μια καριέρα που μετρά δεκαετίες και ρόλους, που έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους στη σύγχρονη καλλιτεχνική ιστορία της χώρας.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο για την εξουσία από ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα να χάσουν.
Ο Φώτης Σιώτας έχει ζήσει μια ζωή μέσα στη μουσική και μιλώντας μαζί του κατάλαβα ότι, με την ίδια ειλικρίνεια και τρυφερότητα που τραγουδούσε στην παιδική χορωδία της Αγίας Τριάδας, έτσι τραγουδάει και παίζει βιολί στα «Τρία Ρουμπαγιάτ».
Ζω για τη μέρα που θα ανοίξω την πόρτα του γραφείου και θα πω σε όλους και σε όλες: «Το παραμύθι που θα σα πω σήμερα, το ζω από καιρό. Αξίζει να σπαταλήσετε ένα οχτάωρο για να με ακούσετε».
Οι απαντήσεις δεν υπάρχουν πουθενά. Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι ό,τι έχει φτιάξει ο άνθρωπος αλλάζει. Ειδικά αν είναι χαλασμένο, δε θα λείψει σε κανέναν.
Όταν η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία φαινόταν πλέον αναπόφευκτη, οι αμερικανικές και βρετανικές μυστικές υπηρεσίες της εποχής, κλήθηκαν – όπως συνηθίζεται – να συντάξουν ένα ψυχογράφημα για τον «Φύρερ». Οι εκθέσεις τους συγκλίναν στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για έναν λογικό άνθρωπο, ο οποίος διέθετε τη δυνατότητα να αρθρώνει πολιτικό λόγο.
Μέσα σ’ αυτά τα χρόνια, όσα έγραψε και είπε ο Οδυσσέας Ιωάννου, όλα τα λόγια του που τραγουδήθηκαν, μπήκαν στο μυαλό, την ψυχή και το στόμα πολλών ανθρώπων. Θα μπορούσα να συζητάω για ώρες μαζί του για την μπάλα μέχρι τον πυρήνα της ύπαρξης.