Ένα 14χρονο κορίτσι έμεινε έγκυος αφού έπεσε στην παγίδα μιας «πρόκλησης» που ξεκίνησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποκλειστικά με βάση τη σεξουαλική επαφή με αγνώστους, διακινδυνεύοντας το αποτέλεσμα: όποια μείνει έγκυος, χάνει.

Την απίστευτη ιστορία ανέφερε το Adnkronos μέσω της οικογενειακής δικηγόρου του νεαρού θύματος του «παιχνιδιού», δικηγόρου Marina Condoleo, μέλους της οργάνωσης Road to Green που εστιάζει στην παροχή πληροφοριών και εκπαίδευσης στα σχολεία. Εκεί ακριβώς ήρθε σε επαφή η δικηγόρος με τον έφηβο.

Sex roulette

Η Condoleo είπε στο πρακτορείο Adnkronos: «Πριν από περίπου ένα χρόνο, με τον σύλλογο, δημιούργησα ένα πρόγραμμα που απευθύνεται σε μαθητές που ονομάζεται «Νομική αγάπη», όπου ειδικοί και γιατροί πραγματοποιούν συναντήσεις στα συμμετέχοντα σχολεία για να παρέχουν χρήσιμη καθοδήγηση στους νέους». Κατά τη διάρκεια αυτών των συναντήσεων, κάτι συμβαίνει: «Είχαμε ήδη παρατηρήσει μεγάλο ενδιαφέρον μεταξύ των παιδιών, ειδικά όταν συζητούσαμε το θέμα των κοινωνικών προκλήσεων», λέει η δικηγόρος Condoleo. «Και κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης, ήρθα σε επαφή με ένα πολύ νεαρό κορίτσι που ήθελε να μου το εκμυστηρευτεί και μου είπε ότι ήταν έγκυος συμμετέχοντας σε ένα challenge, στο “Sex roulette”.»

Πώς λειτουργεί

«Μέσω κοινωνικών καναλιών, η πρόκληση ανακοινώνεται, σχηματίζεται μια ομάδα συμμετεχόντων και δημιουργούνται παράλληλες συνομιλίες όπου νέοι αναχαιτίζονται μεταξύ τους για να κανονίσουν και να έχουν μια σειρά από σεξουαλικές συναντήσεις χωρίς τη χρήση προφυλακτικών», είναι η συγκλονιστική αφήγηση της δικηγόρου Condoleo στο Adnkronos.

Αλλά υπάρχει και συνέχεια: «Η κοπέλα ενοχλήθηκε όχι μόνο από το γεγονός ότι ήταν έγκυος αλλά και από το γεγονός ότι είχε χάσει την πρόκληση και «αποκλείστηκε». Αυτό τη συγκλόνισε πιο πολύ. Τονίζω ότι προέρχεται από μια προβληματική οικογένεια εξάλλου».

«Αυτά τα παιδιά χρειάζονται βοήθεια. Περνούν από την πλήρη ασεξουαλικότητα της παιδικής ηλικίας στην ακραία σεξουαλικότητα, επειδή είναι τόσο βυθισμένοι στην παράλληλη πραγματικότητα των social media που κάθε τι φυσικό τους είναι ξένο». Τα παιδιά «υποφέρουν κυρίως λόγω των οικογενειών τους, όπου και οι δύο γονείς αναγκάζονται να εργαστούν και χάνουν τα πιο σημαντικά κομμάτια της ζωής τους. Διαδικτυακός εκφοβισμός, διατροφικές διαταραχές, κατάθλιψη και ούτω καθεξής».

Όχι μόνο σε επικίνδυνα προάστια

Από τις σχολικές συναντήσεις προκύπτει ένα ακόμη πιο σοκαριστικό γεγονός: δεν είναι τα προάστια που κινδυνεύουν περισσότερο. «Στα σχολεία στο κέντρο της Ρώμης, δυστυχώς, τα προβλήματα είναι πιο σοβαρά», αποκαλύπτει η δικηγόρος Condoleo στο Adnkronos.

Το “Sex Roulette” δεν είναι το μόνο παιχνίδι που παρουσιάζει πολύ υψηλό επίπεδο κινδύνου μεταξύ των εφήβων: υπάρχουν επίσης προκλήσεις με ονομασίες, όπως “Calippo tour” ή “Chinotto tour”, όπου τα κορίτσια ταξιδεύουν σε όλη την Ιταλία για να κάνουν στοματικό σεξ με αγνώστους, να κινηματογραφηθούν και να αναρτηθούν σε διάφορες πλατφόρμες. Μιλάμε λοιπόν για τάσεις και προκλήσεις που δεν είναι μόνο εξαιρετικά αντιεκπαιδευτικές για τους νέους αλλά και εξαιρετικά επικίνδυνες, καθώς αυξάνουν τον κίνδυνο εξάπλωσης σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων και ανεπιθύμητων εγκυμοσύνων.

Πρέπει και οφείλουμε να καταλάβουμε τις ανάγκες των παιδιών

Η είδηση αυτή κυκλοφορεί εδώ κι έναν μήνα, ωστόσο κάνοντας μια σύντομη έρευνα ανακαλύπτουμε ότι και σε χώρες όπως η Ισπανία, ήδη οι νέοι συμμετείχαν σε τέτοιες προκλήσεις από το 2016. Μάλιστα και στη Ρουμανία υπάρχουν μαρτυρίες για συμμετοχή εφήβων σε τέτοια σεξουαλικά «παιχνίδια».

Για να καταλάβουμε καλύτερα τους εφήβους, πρέπει να τους ακούσουμε και να τους δώσουμε σημασία, καθώς σχεδόν ουρλιάζουν για προσοχή. Αυτά κατάλαβα πάνω κάτω, αφού μίλησα με την Ελευθερία. Την Ελευθερία τη γνώρισα στο ΚΕΦΙΑΠ Καλαμάτας, το Κέντρο Φίλων Ατόμων με Αναπηρία, όπου εθελοντικά προσέφερε τις συμβουλές της στους εκπαιδευτικούς εθελοντές αλλά και στους γονείς των παιδιών που παρακολουθούσαν τα προγράμματα.

Σύμφωνα με την Ελευθερία, η εφηβεία χαρακτηρίζεται από ποιοτικές αλλαγές τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά και ψυχολογικά. Το σώμα του/της εφήβου/ης αλλάζει, με τις ορμονικές αλλαγές να πρωτοστατούν ενώ ταυτόχρονα συντελείται και μια αναδόμηση ενδοψυχική. Επαναπροσδιορίζεται ο τρόπος που ο έφηβος βλέπει τον εαυτό του και το σώμα του, το πως επενδύει σε αυτό και πως θα δομήσει την αυτοεικόνα και την αυτοπεποίθησή του.

Επιπλέον, μου αναφέρει πως η διαδικασία της αυτογνωσίας σε αυτή την περίοδο χαρακτηρίζεται από άγχος, αβεβαιότητα και ευαισθησία κυρίως γύρω από θέματα που αφορούν τη σεξουαλικότητα. Ο έφηβος έχει την τάση να βλέπει, να αναγνωρίζει τον εαυτό του μέσα από τους άλλους. Όχι τους «σημαντικούς» άλλους, δηλαδή τους γονείς, όπως συνέβαινε στις μικρές ηλικίες, αλλά στους συνομηλίκους. Υπάρχει έντονη η ανάγκη της αποδοχής από τους συνομηλίκους, οι οποίοι πια δεν είναι οι συνομήλικοι της παρέας, του σχολείου, της γειτονιάς, είναι οι συνομήλικοι του TikTok και άλλων κοινωνικών δικτύων. Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, ο έφηβος πράττει.

«Συνειδητοποιούν τις πράξεις τους οι έφηβοι;», τη ρωτάω. Η Ελευθερία μου απαντάει πως η πράξη στον έφηβο γίνεται πρώτα και κύρια και πολλές φορές χωρίς ούτε να προηγείται ούτε να έπεται της σκέψης. Αυθορμητισμός, περιέργεια, μη κατανόηση του αμετάκλητου, μη συνείδηση του κινδύνου, διαρκής εξερεύνηση των σεξουαλικών προτιμήσεων και ανησυχία αυτοπροσδιορισμού, αποτελούν στοιχεία του εδάφους που πάνω έρχεται να πατήσει το διαδίκτυο, οι κοινωνικές εφαρμογές που φέρνουν πιο κοντά τους εφήβους.

«Αλήθεια πόσο κοντά είναι μεταξύ τους οι έφηβοι;» Συνειδητοποιώ πως το αναρωτιέμαι κι εγώ συχνά για τους εφήβους μαθητές μου. «Αλλά ακόμα πιο σοβαρά, πόσο κοντά τους είναι οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί, οι ενήλικες;», με ρωτάει η Ελευθερία, για να προβληματιστώ περισσότερο. Ένα ΟΧΙ στα 14 δεν είναι αρκετό, δεν φτάνει να αποφευχθεί το κακό, συμφωνούμε και οι δύο. Τι έχει συμβεί πιο πριν στο μυαλό του εφήβου;

Όσο για την ευθύνη των γονέων και γενικότερα των ενηλίκων, σχολιάζει: «Οι πράξεις των εφήβων είναι σημαντικό να εξετάζονται υπό το πρίσμα της εφηβείας και την οπτική των εφήβων, και όχι υπό το άκαμπτο βλέμμα των ενηλίκων που ξαφνιάζονται όταν ακούν ή βλέπουν τους εφήβους να είναι με ένα κινητό στο χέρι, απομονωμένους, ίσως και εθισμένους,κυρίως ουσιαστικά μόνους».

«Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς;», τη ρωτάω, αν και σκέφτομαι πως και οι εκπαιδευτικοί έχουν σημαντικό χρέος απέναντι στα παιδιά, αν όχι ανάλογο. «Ένα παιδί, ένας έφηβος δεν μπορεί να είναι μόνο», μου λεει. Και συνεχίζει: «Χρειάζεται πλαίσιο, όρια, προσοχή, επαγρύπνηση, ουσιαστική και ενεργητική ακρόαση, θετική ανατροφοδότηση, αισιόδοξα λόγια. Η απαγόρευση ή στο άλλο άκρο η έλλειψη ορίων δεν βοηθούν πουθενά και κανέναν. Οι έφηβοι αναζητούν, ψάχνουν τον εαυτό τους, που ανήκουν, ποιοι είναι, τι τους αρέσει, ποιος ή ποια τους αρέσει, και αυτό πρέπει να κάνουν. Όταν όμως τα πράγματα ξεφεύγουν και οι έφηβοι κλείνονται στον κόσμο του διαδικτύου που προωθεί συγκεκριμένα πρότυπα συμπεριφοράς και τρόπους ζωής, που ενισχύει την παντοδυναμία της ανωνυμίας, όπου όλοι κάτι λένε, κάποιοι είναι αλλά δεν έχουν όνομα και ο αληθινός κόσμος είναι πλέον ο διαδικτυακός, ίσως τότε χρειάζεται να αναρωτηθούμε γιατί ο δικός μας κόσμος δεν χωρά ποια τους εφήβους, γιατί τους απωθεί, γιατί πλέον δεν τους καλύπτει».

Σε αυτό το σημείο λέω στην Ελευθερία ότι στην πραγματικότητα είμαστε όλοι κάπως συνένοχοι. Κι έτσι την ευχαριστώ για τον σχολιασμό και τον προβληματισμό.

Η Ελευθερία Μπερδέκλη, είναι απόφοιτος Παντείου Πανεπιστημίου τμήματος ψυχολογίας. Είναι πιστοποιημένη συντονίστρια σχολών γονέων, εκπαιδεύτρια ενηλίκων, με εξειδίκευση στη συμβουλευτική γονέων. Επί του παρόντος, εργάζεται στο κέντρο προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης Λιλιπούπολη στην Καλαμάτα.