Επιβεβαιώνεται και παραμένει μία μεγάλη διαχρονική αλήθεια αυτό που ο Ιπποκράτης, ήδη από το 400 π. Χ., δίδασκε τον κόσμο, ότι δηλαδή «Η τροφή σου να είναι το φάρμακό σου και το φάρμακό σου να είναι η τροφή σου», στέλνοντας το μήνυμα πως η διατροφή μας είναι θεμέλιος λίθος για την υγεία μας και πως τα καλύτερα φάρμακα υπάρχουν ελεύθερα και δωρεάν στη φύση.

Με την Παγκόσμια Ημέρα Διατροφής και Επισιτισμού (World Food Day), ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας (Food and Agriculture Organization – FAO) του ΟΗΕ τιμά κάθε χρόνο στις 16 Οκτωβρίου την ίδρυσή του, το 1945. Μέσω των πολυάριθμων εκδηλώσεων και δραστηριοτήτων που διοργανώνονται με αφορμή την ημέρα αυτή, ο FAO στοχεύει στην παγκόσμια ευαισθητοποίηση, διαδίδοντας, κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό μήνυμα, με το φετινό μήνυμα να τονίζει το «Δικαίωμα στην τροφή για μία καλύτερη ζωή και ένα καλύτερο μέλλον. Να μην μένει ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΙΣΩ».

Είναι ανεξάντλητα τα όσα θα μπορούσαμε να αναφέρουμε για τη διατροφή μας ως δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση προς την ύπαρξή μας, την έλλειψη και την υπερβολή της, την ποιότητα και την εκμετάλευσή της, τις συναισθηματικές ανάγκες που καλύπτει και πολλά ακόμα βασικά για τη ζωή μας.

Ένα σημαντικό ζήτημα που απασχολεί μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού είναι η σύγχυση γύρω από την καλύτερη διατροφή που πρέπει να ακολουθούμε. Εστιάζοντας στο πρώτο μέρος του φετινού μηνύματος, στη «διατροφή για μία καλύτερη ζωή», το fortunο.gr είχε μία ενδιαφέρουσα συζήτηση, πλαισιωμένη με προσωπικές εμπειρίες, με τον Κλινικό Διαιτολόγο – Διατροφολόγο, Δρ. Δημήτρη Γρηγοράκη, Διδάκτορα του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου για την αξία της ισορροπημένης διατροφής για την υγεία μας. Όπως μας επισημαίνει ο ειδικός, οι πληροφορίες είναι αναρίθμητες, αλλά συχνά αντιφατικές μεταξύ τους, προκαλώντας σύγχυση στον κόσμο σχετικά με τα διατροφικά σχήματα που πρέπει να ακολουθούν είτε για να χάσουν κιλά είτε για να τραφούν σωστά. Αξίζει να διαβάσουμε πως χάρη στην εφαρμογή των αρχών περιορισμού του οξειδωτικού στρες, τις οποίες υιοθέτησε ο ίδιος στην πράξη, πέτυχε την αποκατάσταση της υγείας και της ψυχολογίας του!

«Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ, οι πληροφορίες που έχει να μας δώσει η επιστήμη της Διατροφής και Διαιτολογίας είναι αναρίθμητες και πολλές φορές αντιφατικές μεταξύ τους. Υπηρετώντας τον χώρο της Διαιτολογικής επιστήμης περισσότερα από 35 χρόνια και παρακολουθώντας -μέσω της ακαδημαϊκής μου παρουσίας και των διδακτορικών μου υποχρεώσεων- τις επιστημονικές εξελίξεις, έχω διαπιστώσει ότι ο κόσμος είναι πολλές φορές ιδιαίτερα μπερδεμένος. Υπάρχει έντονος προβληματισμός σχετικά με το τι πρέπει να εφαρμόζεται στην πράξη και ολοένα και περισσότεροι υποκύπτουν στον «πειρασμό» να ακολουθήσουν ακατάλληλα διατροφικά σχήματα, προκειμένου να απαλλαγούν από τα περιττά τους κιλά.

Έτσι, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Διατροφής θα ήθελα να παρουσιάσω όλες τις επιστημονικές πληροφορίες που διαθέτω, αλλά και τα προσωπικά μου βιώματα, προκειμένου γίνει κατανοητή η μεγάλη σημασία που παρουσιάζουν οι διατροφικές μας επιλογές».

Ένα προσωπικό βίωμα που αποκαλύπτει πολλά για το δυνατό ανοσοποιητικό σύστημα

«Πριν από αρκετά χρόνια, τραυμάτισα με τον νυχοκόπτη το νύχι του μεγάλου δακτύλου στο δεξί μου χέρι. Ένα τραύμα που, με την πάροδο του χρόνου, δεν έδειχνε να υποχωρεί. Μετά από κάποιο διάστημα φροντίδας, εκδηλώθηκε ονυχομυκητίαση. Σε οποιοδήποτε σημείο των νυχιών αναπτυσσόταν ο μύκητας, εμφανιζόταν μία λευκή βούλα. Με πολύμηνη θεραπεία, υπήρχε ύφεση, και στη συνέχεια, πάλι από την αρχή σε διαφορετικό σημείο. Με την πάροδο του χρόνου, η κατάσταση αυτή άρχισε να γίνεται αφόρητη, προσβάλλοντας το ένα μετά το άλλο τα νύχια και των 2 χεριών μου. Έφτασε στο σημείο να έχει προσβάλει τα 6 από τα 10 δάκτυλα και των 2 χεριών. Κυριολεκτικά, για 15 χρόνια, ταλαιπωρήθηκα έντονα σε απίστευτο βαθμό. Εφάρμοζα τη θεραπεία μου υπομονετικά και προσπαθούσα να αντιμετωπίσω το πρόβλημα μου, χωρίς καμία επιτυχία.

Το διάστημα εκείνο, στενοχώρια, σε συνδυασμό με αυξημένες επαγγελματικές και οικονομικές υποχρεώσεις, δημιούργησαν μια ψυχολογική κατάσταση πρωτόγνωρη. Επιπλέον, το όλο φαινόμενο συνοδευόταν από πολύ άγχος, λίγες ώρες ύπνου και κακή διατροφή. Όπως είναι φυσικό, σε αυτές τις περιπτώσεις, τα συμπτώματα έκαναν την εμφάνισή τους μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Το τελευταίο το τονίζω, διότι πάντα τα διατροφικά και λοιπά σφάλματα που διαπράττουμε δεν δίνουν τις ενδείξεις τους αμέσως, λειτουργούν, ωστόσο, συσσωρευτικά και κάποια στιγμή, με αφορμή πιθανά ένα αρνητικό συμβάν, πυροδοτούν την έκρηξή τους».

Η λύση του προβλήματος

«Όταν, μετά από πολλά χρόνια επιστημονικής γνώσης, έρευνας και καθημερινής παρακολούθησης, ξεκίνησα τη συγγραφή του δεύτερου βιβλίου μου με τίτλο σχετικά με τη διατροφική προστασία του ανοσοποιητικού, αποφάσισα να κάνω πράξη το να έχω λιγότερο άγχος και, φυσικά, προσέθεσα στη διατροφή μου αντιοξειδωτικά σε καθημερινή βάση. Κάθε μέρα, έπινα απαραίτητα ένα ποτήρι φυσικό χυμό, έτρωγα λαχανικά και φρούτα, χρησιμοποιούσα κανέλα και ενίοτε σπόρους και ξηρούς καρπούς. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, το πρώην θαμπό πρόσωπό μου άρχισε να αποκτά χρώμα και εγώ ένιωθα καλύτερα! Σήμερα, τα κλινικά σημεία και συμπτώματα του οξειδωτικού στρες έχουν εντελώς αποκατασταθεί. Η αποκατάσταση της υγείας και της ψυχολογίας μου έχει πλέον επιτευχθεί ολοσχερώς. Και όλα αυτά χάρη στην εφαρμογή των αρχών περιορισμού του οξειδωτικού στρες, τις οποίες υιοθέτησα στην πράξη. Όχι μόνο υιοθέτησα στην πράξη, αλλά και θέλω να τις μοιραστώ μαζί σας. Το σκεπτικό της Αντιοξειδωτικής Δίαιτας, είναι απλό και στηρίζεται στον αέναο φυσικό μηχανισμό της «αντιμαχόμενης διαδικασίας», μεταξύ του καλού και του κακού, της φθοράς και της αντίστασης, της επίθεσης και της άμυνας.

Κι εδώ ακριβώς συνέβη το θαύμα! Χωρίς καμία θεραπεία το πρόβλημα στα χέρια μου άρχισε να υποχωρεί σταδιακά. Ένα προς ένα τα νύχια μου έδειχναν καλύτερα. Το πρόβλημα, προφανώς, δεν αφορούσε τίποτα άλλο παρά μόνο το ανοσοποιητικό μου σύστημα, το οποίο έδειχνε να βρίσκεται σε κακή κατάσταση, υποδηλώνοντας με εμφανή τρόπο, με σημεία και συμπτώματα ότι χρειαζόταν προστασία και ενδυνάμωση. Είχα καθήκον να προστατεύσω το ανοσοποιητικό μου και εγώ μέχρι τότε δεν το έκανα. Κι εκείνο με εκδικήθηκε. Ευτυχώς για μένα, έγινε με έναν τρόπο, ο οποίος ήταν μεν επώδυνος και αντιαισθητικός, αλλά τουλάχιστον το σύνολο της υγείας μου, φαινομενικά τουλάχιστον, έδειχνε, γενικά, σε καλή κατάσταση.

Σε κάποιους άλλους συνανθρώπους μας, η εκτόνωση της ανοσοποιητικής διαταραχής εκφράζεται με κάποια αυτοάνοση διαταραχή που χαρακτηρίζεται σε πολλές περιπτώσεις ως μη αναστρέψιμη. Κι όμως, στην επιστημονική μου διαδρομή, έχω καταγράψει περιπτώσεις (ένα περιστατικό με Σκλήρυνση κατά Πλάκας, 2 με ψωρίαση και 2 με λεύκη) όπου με την κατάλληλη προσοχή στη διατροφή και στον τρόπο ζωής συνέβη αναστροφή και ίαση του προβλήματος. Αυτό βέβαια δεν μπορεί κάποιος να το ισχυριστεί για όλα τα περιστατικά με αυτοάνοσες διαταραχές, αλλά πιστεύω ότι και μόνο η περιορισμένη έστω καταγραφή ιαθέντων αυτοάνοσων νοσημάτων προσδίδει μία ουσιαστική ελπίδα σε όλους τους πάσχοντες. Τους υπενθυμίζει ότι, αντί να περιμένουν χωρίς αντίδραση τη μοίρα τους, μπορούν να αντιδράσουν και να κάνουν κάτι που σε κάθε περίπτωση όλοι έχουν χρέος στην υγεία του να πράξουν. Η κατάληξη δεν μπορεί να είναι γνωστή, αλλά τουλάχιστον του προσδίδει δίνει μία μεγάλη ελπίδα. Και φυσικά, η σωστή και ισορροπημένη διατροφή μπορεί να τους προσδώσει πολλά οφέλη στη συνολική τους υγεία»!

Δρ. Δημήτρης Γρηγοράκης

Κλινικός Διαιτολόγος – Διατροφολόγος
Διδάκτωρ ΤΕΔΔ Χαροκοπείου Πανεπιστημίου
Επιστ/κός Συνεργάτης Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ, Α΄ Νευρολογική Κλινική, Αιγινήτειο Νοσοκομείο
Καθηγητής ΚΕΔΙΒΙΜ Πανεπιστημίου Αθηνών