Ο νυχτερινός παπαγάλος – ένα λαμπερό, νυχτόβιο πουλί – ευδοκίμησε κάποτε στην ύπαιθρο της Αυστραλίας. Η άφιξη αποίκων και άγριων αρπακτικών, ωστόσο, επέφερε μια σχεδόν καταστροφική μείωση του πληθυσμού του είδους στα τέλη του 19ου αιώνα. Στην πραγματικότητα, οι ζωντανοί, πράσινοι παπαγάλοι πιστεύεται ότι είχαν εξαφανιστεί για περίπου έναν αιώνα, έως ότου ένας από αυτούς βρέθηκε στο δυτικό Κουίνσλαντ το 1990.
Ενώ αυτό ήταν ενθαρρυντικό για τους επιστήμονες, υπήρχε ένα πρόβλημα: Το δείγμα ήταν νεκρό. Στη συνέχεια, ένας άλλος νεκρός παπαγάλος της νύχτας εντοπίστηκε 16 χρόνια αργότερα. Μόλις το 2013 ένας φυσιοδίφης βρήκε έναν μικρό, ζωντανό πληθυσμό στο νοτιοδυτικό Κουίνσλαντ. Από τότε, ο γνωστός πληθυσμός του είδους έχει δεκάδες πουλιά και ο νυχτερινός παπαγάλος παραμένει ένα από τα πιο άπιαστα – και πιο απειλούμενα – πουλιά στη Γη.
Τώρα, ωστόσο, μια ομάδα ιθαγενών δασοφυλάκων και επιστημόνων ανακάλυψε έως και 50 νυχτερινούς παπαγάλους στη γη που διαχειρίζονται οι άνθρωποι Ngururrpa στη Μεγάλη Αμμώδη Έρημο της Δυτικής Αυστραλίας. Τα νέα αποτελέσματα από το έργο τους, το οποίο υποστηρίζεται με τη χρηματοδότηση του Resilient Landscapes Hub, του Εθνικού Προγράμματος Περιβαλλοντικής Επιστήμης της Αυστραλίας, δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Wildlife Research τη Δευτέρα.
«Εμείς οι Ngururrpa Rangers ψάχναμε για νυχτερινούς παπαγάλους από το 2019. Αρχικά, νομίζαμε ότι ζούσαν μόνο σε μια περιοχή, στη γειτονική χώρα, αλλά μετά αρχίσαμε να ελέγχουμε στην περιοχή μας και καταλήξαμε να βρούμε στοιχεία ότι είναι εδώ». Ο Clifford Sunfly, ένας δασοφύλακας Ngururrpa και συν-συγγραφέας της μελέτης, λέει σε μια δήλωση. «Ακόμα τους αναζητούμε, για να βεβαιωθούμε ότι είναι ασφαλείς και εξακολουθούμε να τους βρίσκουμε».
Οι νυχτερινοί παπαγάλοι είναι γενικά δύσκολο να ανιχνευθούν – γεγονός που έχει καταγραφεί εδώ και καιρό στον πολιτισμό των ιθαγενών. Το άπιαστο είδος δημιουργεί σήραγγες και φωλιές σε πυκνούς θάμνους και αναδύεται τη νύχτα για να βρει τροφή. Ο εντοπισμός ενός τέτοιου πλάσματος έχει ονομαστεί «Ιερό Δισκοπότηρο της παρατήρησης πουλιών».
Κατά τη διάρκεια της εργασίας τους, οι δασοφύλακες βρήκαν φυσικά στοιχεία νυχτερινών παπαγάλων, συμπεριλαμβανομένων φτερών και φωλιών με αυγά, και «ήξεραν ότι ήταν καλό σημάδι». Πριν από μερικά χρόνια, τράβηξαν ακόμη και μια σπάνια φωτογραφία ενός νυχτερινού παπαγάλου – μόνο την τέταρτη εικόνα του πουλιού που έχει καταγραφεί. Αυτή η συνάντηση έβαλε την ομάδα ανάμεσα στην ειδική ομάδα των λιγότερων από 30 ατόμων που είχαν δει ζωντανό νυχτερινό παπαγάλο τα τελευταία 100 χρόνια. Η νέα ανακάλυψη, ωστόσο, προήλθε από δεδομένα ήχου. Οι Rangers χρησιμοποίησαν τις γνώσεις τους για το περιβάλλον για να περιορίσουν τον τεράστιο βιότοπο του παπαγάλου σε 31 πιθανές περιοχές, όπου η ομάδα τοποθέτησε στη συνέχεια συσκευές εγγραφής ήχου για να ακούσει τις χαρακτηριστικές του κλήσεις, οι οποίες περιλαμβάνουν «σφυρίχτρες, κραυγές και ήχους σαν καμπάνα», υποστηρίζει η ομάδα.
«Τα ακουστικά δεδομένα που συγκεντρώσαμε στη συνέχεια αναλύθηκαν για να εξαχθούν τυχόν κλήσεις πουλιών στο εύρος συχνοτήτων του νυχτερινού παπαγάλου. Οι πιθανές ανιχνεύσεις επαληθεύτηκαν χρησιμοποιώντας μια βιβλιοθήκη αναφοράς γνωστών κλήσεων νυχτερινών παπαγάλων», προσθέτουν οι επιστήμονες στο Conversation. Εντόπισαν επιτυχώς τις νυχτερινές κλήσεις παπαγάλων σε 17 από τις 31 τοποθεσίες που είχαν επιλέξει, δέκα από τις οποίες προσδιορίστηκαν ως τοποθεσίες καταφυγίου, καθώς οι κλήσεις ακούστηκαν λίγο μετά τη δύση του ηλίου και πριν την ανατολή του ηλίου.
Η Μεγάλη Αμμώδης Έρημος, ο βιότοπος αυτών των πουλιών «είναι πιθανώς ένα από τα πιο ανεπηρέαστα οικοσυστήματα του κόσμου όσον αφορά τα αποτυπώματα σε βιομηχανικό επίπεδο», λέει ο James Watson, βιογεωγράφος στο Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ που δεν συμμετείχε βέβαια στη μελέτη για το πτηνό.
Απαιτείται επείγουσα δράση για την προστασία του πληθυσμού των νυχτερινών παπαγάλων που ανακαλύφθηκε πρόσφατα, γράφουν οι επιστήμονες στο Conversation, και για να «διασφαλιστεί ότι ο νυχτερινός παπαγάλος δεν θα χαθεί για δεύτερη φορά, ίσως οριστικά».
Πηγή: Smithsonian Magazine
