Το Παρίσι 2024 θα φιλοξενήσει, για πρώτη φορά, στους Ολυμπιακούς Αγώνες, το άθλημα του breaking ή Break Dance – ένα στυλ χορού δρόμου που ξεκίνησε από τη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 1970.

Η προσέλκυση νέων και νεότερων ακροατηρίων αποτελεί υψηλή προτεραιότητα για τους επικεφαλής των Ολυμπιακών Αγώνων, και στην προσπάθειά τους να παραμείνουν επίκαιροι, αυτό σημαίνει ότι το breaking εντάσσεται στο πρόγραμμα μαζί με το skateboarding, την αθλητική αναρρίχηση και το BMX freestyle μεταξύ των αστικών αθλημάτων.

Αναδυόμενο από το Μπρονξ, τη δεκαετία του 1970, το breaking χαρακτηρίζεται από ακροβατικές κινήσεις, ταχύτατες κινήσεις και χιπ-χοπ μουσική υπόκρουση, και η νέα προσθήκη πρόκειται να φέρει ατμόσφαιρα πάρτι στη γαλλική πρωτεύουσα αυτό το καλοκαίρι.

Η ιστορία του breaking

Η γέννηση του breaking ήρθε παράλληλα με εκείνη του hip-hop πριν από 50 χρόνια. Στο Μπρονξ, το βορειότερο από τα πέντε διαμερίσματα της Νέας Υόρκης, το breaking θα γινόταν αναπόσπαστο μέρος των ζωντανών υπαίθριων συγκεντρώσεων, που έγιναν γνωστές ως block parties, μαζί με τα ηχητικά συστήματα, που έκαναν θραύση. Παίρνοντας έμπνευση από διαφορετικά στυλ χορού και μουσικής, το breaking εξελίχθηκε σε ένα ταχέως αναπτυσσόμενο πολιτιστικό σημείο αναφοράς μέσα στις κοινότητες.

Το «break» σε ένα τραγούδι είναι το σημείο, όπου όλα τα φωνητικά και τα άλλα όργανα αποσύρονται, αφήνοντας μόνο τα κρουστά. Ένας από τους ιδρυτές του κινήματος του breaking, ο DJ Kool Herc, παρατήρησε, ενώ εμφανιζόταν σε block parties, ότι ο κόσμος χόρευε σποραδικά κάθε φορά που έμπαιναν τα breaks στα κομμάτια που έπαιζε.

Άρχισε να παίζει δύο αντίγραφα του ίδιου δίσκου, αναμειγνύοντας μεταξύ τους σε δύο πικάπ, ώστε να μπορεί να παρατείνει το break και οι χορευτές να έχουν περισσότερο χρόνο για να επιδείξουν τις κινήσεις τους.

Καθώς όλο και περισσότερες κοινότητες αγκάλιαζαν το breaking, οι χορευτές έφεραν τη δική τους κληρονομιά και το δικό τους ταλέντο, σχηματίζοντας πληρώματα που αντιμετώπιζαν το ένα το άλλο σε χορευτικές μάχες. Η Διεθνής Μάχη της Χρονιάς δημιουργήθηκε το 1990 και αναγνωρίζεται ως ο πρώτος διαγωνισμός breaking μεγάλης κλίμακας με κριτές.

Εισήχθη στην ολυμπιακή σκηνή το 2018 στους Αγώνες Νέων στο Μπουένος Άιρες και, μετά την τεράστια επιτυχία του, επιλέχθηκε ως νέο άθλημα για τη μεγάλη σκηνή στο Παρίσι.

Η «γλώσσα» του breaking
Ποιοι είναι οι βασικοί όροι;

Μάχη

Όταν δύο σόλο breakers ή δύο πληρώματα breaking αναμετρώνται σε έναν διαγωνισμό.

b-boys & b-girls

Ένας άνδρας ή μια γυναίκα που ασχολείται με το χορό του breaking.

Cypher

Ένας κύκλος μέσα στον οποίο σχηματίζουν και χορεύουν οι breakers. Οι breakers μπαίνουν σε ένα cypher ένας-ένας για να χορέψουν με τη μουσική και να πολεμήσουν ο ένας τον άλλον.

Throw down

Όταν ένα b-boy ή b-girl χτυπάει την πίστα και αρχίζει να χορεύει.

Πώς λειτουργεί το Ολυμπιακό breaking;

Οι χορευτές θα διαγωνιστούν σε μάχες ένας εναντίον ενός που θα αποτελούνται από δύο throw downs των 60 δευτερολέπτων (τρία στη φάση νοκ άουτ), με DJs να παίζουν τη μουσική, έναν παρουσιαστή στο μικρόφωνο και εννέα κριτές που ψηφίζουν στο τέλος κάθε μάχης για να αποφασίσουν τον νικητή.

Ένας DJ επιλέγει τη μουσική και αποφασίζει ποια κομμάτια θα παιχτούν κατά τη διάρκεια της μάχης, ενώ οι breakers κάνουν freestyle ή αυτοσχεδιάζουν τα προγράμματά τους, παρουσιάζοντας εναλλάξ τις κινήσεις τους και λαμβάνοντας βαθμούς για την τεχνική, το λεξιλόγιο (την ποικιλία των κινήσεων που ενσωματώνονται), την εκτέλεση, τη μουσικότητα και την πρωτοτυπία.

Αντί να βαθμολογούν κάθε ένα από αυτά τα κριτήρια, οι κριτές χρησιμοποιούν ένα ψηφιακό ρυθμιστικό, το οποίο ολισθαίνει προς τον breaker που κερδίζει την αναμέτρηση head-to-head. Έτσι, αν ο διαγωνιζόμενος Α έχει καλύτερη απόδοση από τον διαγωνιζόμενο Β, οι κριτές θα μετακινήσουν το ρυθμιστικό προς την πλευρά του.

Κάθε μία από τις πέντε κατηγορίες αντιπροσωπεύει το 20% της τελικής βαθμολογίας. Με βάση το μέσο όρο των ρυθμιστικών σε αυτά τα πέντε κριτήρια, ένας διαχωριστής ανακηρύσσεται νικητής κάθε γύρου.

Πηγή: BBC