1947 ή 1949. Δύο άνθρωποι διαβάζουν το ίδιο βιβλίο. Κάθονται στην άκρη ενός λογοτεχνικού ποταμού με έναν τρόπο δικό τους, φαινομενικά άβολο, μα η ακινησία τους διαψεύδει αυτόν τον χαρακτηρισμό. Η εποχή είναι ασπρόμαυρη, η αγάπη έχει το δικό της χρώμα όπως σε κάθε εποχή. Διαβάζουν κάποιον σύγχρονό τους, κάποιον κλασικό δικό μας. Το εξώφυλλο είναι σίγουρα σκληρό, οι σελίδες ποτισμένες κίτρινο και τα χέρια τους ακουμπιούνται. Για το παιχνίδι της ανάγνωσης έχουν αποφασίσει να αλλάζουν τις σελίδες εναλλάξ και να κάνουν διάλειμμα σε κάθε δεκάδα. Διάλειμμα για να κοιταχτούν ή να κοιτάξουν σε ένα ίδιο σημείο, διαφορετικό κάθε φορά.
Έχουν αποφασίσει ότι διαβάζουν γιατί ο κόσμος είναι λίγος και αφιλόξενος, ενώ στα βιβλία τους είναι κατοικήσιμος και προσφέρει τη ζέστη που υποφέρεται. Διαλέγουν τα βιβλία από το εξώφυλλο κι αν δε μείνουν ικανοποιημένοι, τότε ασχολούνται με τον δημιουργό της ιστορίας. Αλλάζουν βιβλίο κάθε Πέμπτη και μετράνε τη σχέση τους σε βιβλία. Μέχρι τώρα είναι μαζί 14 βιβλία. Δεν τους αρέσουν όλα, δεν τους αρέσουν τα ίδια, αλλά τους αρέσει που μέχρι τώρα έχουν ζήσει 14 φορές. Ένας από τους δύο κλείνει το βιβλίο μετά τη σελίδα 80, ο άλλος το αποθηκεύει στην τσάντα. Δε χρειάζονται σελιδοδείκτη, είναι δύο, κάποιος από τους δύο σίγουρα θα θυμάται. Περπατούν δίπλα δίπλα και για το μόνο που είναι σίγουροι είναι για την επανάληψη των κινήσεών τους την επόμενη ημέρα.
2024. Δύο άνθρωποι διαβάζουν το ίδιο βιβλίο. Κάθονται σε ένα λεωφορείο χωρίς air condition και χωρίς ανθρωπιά. Φοράνε ακουστικά για να μην ακούνε το άγχος τους και το λεωφορείο που τρίζει. Η εποχή παραμένει ασπρόμαυρη, μα σε συναισθήματα. Η κίνηση είναι παρούσα, οι θυμωμένοι άνθρωποι παρόντες, η Ακρόπολη παρούσα κι αυτή στον ορίζοντα. Διαβάζουν κάποιον κλασικό, μεταφρασμένο. Το εξώφυλλο είναι μαλακό, οι σελίδες μυρίζουν όπως και ο ίδιοι – νεότητα και τα χέρια τους ακουμπιούνται. Για το παιχνίδι της ανάγνωσης έχουν αποφασίσει να αλλάζουν τις σελίδες εναλλάξ και να κάνουν διάλειμμα σε κάθε δεκάδα. Διάλειμμα για να κοιταχτούν μόνο, γιατί αν κοιτάξουν έξω από το παράθυρο στην Πατησίων, θα χάσουν ένα κομμάτι του βιβλίου τους και του εαυτού τους.
Έχουν αποφασίσει ότι διαβάζουν γιατί ο κόσμος είναι λίγος και αφιλόξενος, ενώ στα βιβλία τους είναι κατοικήσιμος και μόνο αυτό φτάνει. Διαλέγουν βιβλία μόνο γυναικών συγγραφέων ή άλλων, μεταφρασμένων όμως πάντα από γυναίκα. Αλλάζουν βιβλίο κάθε Δευτέρα και μετράνε τη σχέση τους σε ανολοκλήρωτες αναγνώσεις. Μέχρι τώρα είναι μαζί 5 ανολοκλήρωτες αναγνώσεις. Δεν τους αρέσουν όλα, δεν τους αρέσουν τα ίδια, αλλά μέχρι τώρα έχουν εγκαταλείψει μονάχα 5. Σκοπεύουν να διατηρήσουν αυτόν τον μικρό αριθμό για να διατηρήσουν την περηφάνια τους και να μοιραστούν επιτέλους μια επιτυχία. Ένας από τους δύο κλείνει το βιβλίο μετά τη σελίδα 20, ο άλλος χαίρεται που έφτασαν μαζί στο νούμερο 20. Βάζουν για σελιδοδείκτη μια απόδειξη αγοράς καφέ. Κατεβαίνουν στη στάση τους και μαζί τους κατεβαίνει η φασαρία. Δεν είναι σίγουροι για τίποτα, μόνο για το ότι θα πιάσουν ο ένας το χέρι του άλλου.
