Στον Φοίβο, θέλεις να πας καλοντυμένος. Να γεφυρώσεις την απόσταση. Να σταματήσεις τον χρόνο. Να παίξεις, έστω και για λίγο, στη δική σου έγχρωμη, ελληνική ταινία. Να διασκεδάσεις, να γελάσεις, να σιγοτραγουδήσεις και να συγκινηθείς. Και γιατί όχι να ονειρευτείς.

Ο Φοίβος Δεληβοριάς, τα τελευταία χρόνια, έχει φτιάξει ένα δικής του έμπνευσης κι αισθητικής θέαμα, ένα είδος βαριετέ, τέχνη με υλικά σημερινά και όχημα την νοσταλγία. Από την Μάντρα του Αττίκ, ως την Όαση, το Green Park και το Άλσος του Γιώργου Οικονομίδη, η δομή του θεάματος στηριζόταν στην ποικιλία με βασική «πρώτη ύλη» τον χορό, το τραγούδι και την εύστοχη, κοινωνική σάτιρα. Ήταν το στίγμα μιας άλλης εποχής: ρομαντικής και αθώας.

Ενορχηστρωτής ήταν ο κομφερανσιέ. Ρόλος γάντι για την Φοίβο, που με την εισαγωγική παρλάτα με τίτλο «Ο μπάσταρδος γιος» διηγείται σαν μουσικό παραμύθι την διαδρομή από την «Οδό ονείρων» του Χατζιδάκι, στο υπόγειο του Κουν και το Κύτταρο του Σαββόπουλου. Στο πρόγραμμα, είδαμε θέματα εύφορα για επιθεώρηση: την πολιτική του Μητσοτάκη, την γυμναστική του Κασσελάκη, τις αυξήσεις των ενοικίων, τις τιμές των τροφίμων,το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.

Το «Ζάρι» της Μαρίνας Σάττι ανέλυσε ο γνωστός «γιουροβινιστής» και τραυματισμένος από όλη αυτήν τη υπόθεση, Θανάσης Αλευράς. Στο νούμερο, για το «Μουσικό Κουτί», με παρουσιαστή τον κλασικό πια ρόλο στην Ταράτσα Λευτέρη Παπαδόπουλο, σχολιάζεται η κατάσταση του ελληνικού τραγουδιού.

Στο στόχαστρο και το νομοσχέδιο που επιβάλλει το 45% της μουσικής να είναι ελληνική. Πώς θα ήταν αυτό αν επιβαλλόταν και στον κινηματογράφο; Για παράδειγμα, θα πρέπει να προβάλλεται μια ξένη ταινία κατά 55% και μια ελληνική κατά 45%. Σε διάφορα νούμερα, έγινε μία ένωση του “Oppenheimer” με την «Υπολοχαγό Νατάσα» και της «Φόνισσας» με την “Barbie”.

Ο Δεληβοριάς δεν μονοπώλησε την παράσταση. Εδωσε χώρο και στους συνεργάτες του. Τον Θανάση Αλευρά, την Ρένα Μόρφη και την Γαλήνη Χατζηπασχάλη.

Κάθε εβδομάδα, η ταράτσα φιλοξενεί δύο καλλιτέχνες από τον χώρο του τραγουδιού, του θεάτρου και της stand up comedy. Στην παράσταση, που είδαμε, φιλοξενούμενοι ήταν ο Βύρωνας Θεοδωρόπουλος και η Νατάσσα Μποφίλιου, που με συνοδεία την ορχήστρα του Γιάννη Δίσκου, δώρισε το ταλέντο της σε παλιές επιτυχίες του Σαββόπουλου και του Χατζιδάκι, αλλά και σε νεότερα τραγούδια.

Ο σκηνοθέτης Αγγελος Τριανταφύλλου συντόνισε ένα οπτικό υπερθέαμα με εναλλαγές φωτισμών, χρωμάτων και με αποσπάματα ελληνικών ταινιών, χωρίς αυτό να καταπίνει τους πρωταγωνιστές του.
Ο Πάρις Μέξης φρόντισε το πολυμορφικό σκηνικό και τα λαμπερά κοστούμια, ενώ τα κείμενα των Βύρωνα Θεοδωρόπουλου και Δημήτρη Χριστοφορίδη είχαν θεατρική ελαφρότητα και χιούμορ.

Χωρίς γρανίτα και μαλλί της γριάς, η ταράτσα του Φοίβου είναι γιορτινός τόπος με απροσδόκητες συναντήσεις. Εδώ στήνεται ένα σύγχρονο γλέντι από μια αγαπημένη παρέα, που γράφει τη δική της ιστορία και προσθέτει μια ακόμη σελίδα στην αστική διασκέδαση της πόλης.

Πληροφορίες

Συντελεστές: Φοίβος Δεληβοριάς, Θανάσης Αλευράς, Γαλήνη Χατζηπασχάλη, Ρένα Μόρφη
Μαζί τους: Περικλής Σιούντας, Έλσα Σίσκου, Θάνος Ραγκούσης

Μουσικοί:
Γιάννης Δίσκος: Ενορχηστρώσεις – Διεύθυνση Ορχήστρας – Πνευστά
Σωτήρης Ντούβας: Τύμπανα
Λάμπης Κουντουρόγιαννης: Κιθάρες – Φωνητικά 
Στέλιος Φραγκούς: Πλήκτρα – Φωνητικά
Γιοέλ Σότο: Μπάσο / Σταμάτης Σταματάκης: Μπάσο 

Σκηνοθεσία: Άγγελος Τριανταφύλλου 
Κείμενα: Φοίβος Δεληβοριάς, Βύρων Θεοδωρόπουλος, Δημήτρης Χριστοφορίδης
Σκηνικά – Κοστούμια: Πάρις Μέξης
Χορογραφίες: Εύη Σούλη
Φωτισμοί: Παναγιώτης Τσεβρένης
Ηχοληψία: Γιάννης Πετρόλιας
Ηχολήπτης σκηνής: Νίκος Κόλλιας
Artwork: Μυρτώ Δεληβοριά 
Φωτογραφίες – video: Δημήτρης Μακρής

Κάθε Τετάρτη, Θέατρο Άλσος, Πεδίον του Άρεως