Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης εορτάζεται στις 21 Μαρτίου και ανακηρύχθηκε από την Εκπαιδευτική Επιστημονική και Πολιτιστική Οργάνωση των Ηνωμένων Εθνών το 1999 «με στόχο να υποστηρίξει τη γλωσσική πολυμορφία μέσω της ποιητικής έκφρασης και να αυξήσει την ευκαιρία να ακουστούν οι γλώσσες που απειλούνται με εξαφάνιση». Σκοπός της είναι να προωθήσει την ανάγνωση, τη γραφή, τη δημοσίευση και διδασκαλία της ποίησης σε όλο τον κόσμο και, όπως λέει η αρχική διακήρυξη της UNESCO, «να προσφέρει νέα αναγνώριση και ώθηση στα εθνικά, περιφερειακά και διεθνή κινήματα ποίησης».

Προνόμιο

Όταν χρησιμοποιώ
τα μέσα στην Αθήνα
παρατηρώ πως οι άντρες
φοράνε ακουστικά
–τα περισσότερα ακριβά–
σε ποσοστό
πολύ μεγαλύτερο
από τις γυναίκες
Οι φίλες μου
οι όποιες συντρόφισσές μου
πάντα το ένα ακουστικό μονάχα
στο αυτί
Το βλέμμα
πουθενά
να μη στέκεται
Ολόκληρες σ ’ επιφυλακή
Ύστερα
στον δρόμο
τα κλειδιά στο χέρι
κι αυτοσχέδιο
σπρέι πιπεριού
φτιαγμένο
με συνταγή
απ’ το YouTube
Από την άλλη
τα ακουστικά
των 400 ευρώ
αποδίδουν
το επιθυμητό noise cancelling
Έτσι
μπορείς να πεις
δεν άκουσα
Έτσι
μπορείς να πεις
τα μάτια μου στον δρόμο
είχα
Δεν είδα

Είναι κι αυτό
προνόμιο

Ακραία καιρικά φαινόμενα, Θίνες, 2023 

*
Άτιτλο 1

Θα σου πω για καλημέρες σήμερα.
Για κείνα όλα που στο μυαλό σου χωνεύτηκαν
κι ήρθε πια η ώρα να ξεράσεις
στο νιπτήρα τον ξημερωμένο.
Οι φωτιές,
χορεύουν όταν σφίγγεις τις κόρες σου,
να ξυπνήσεις με σημάδια πίσω απ’ τα βλέφαρα,
πυγολαμπίδες που το ‘σκασαν από όνειρα.
Ακολούθησε τα ίχνη τους,
τα βήματά σου να πατήσεις ξανά.
Να βρεις τον τόπο
που προσπαθείς ως το ξημέρωμα να ξεχάσεις.

Να σας πω μια ιστορία,
μια ιστορία που ξεκινά από το πρώτο χαμένο γκολ στην
αυλή του σχολείου σε κάποιο διάλειμμα,
συνεχίζει με μπόλικους χαμένους έρωτες,
ευκαιρίες για επαναστάσεις που έσβησαν πριν προλάβουμε
να τις λαχταρήσουμε αρκετά,
πριν προλάβουμε να θυσιαστούμε γι’ αυτές
και τώρα βρισκόμαστε να μιλάμε για εγκεφαλικά κύτταρα,
θυσία στο Θεό του νερού της φωτιάς.
Κάτι τρίχες θυσία στην στην κανονικότητα των τριάντα.
Απ’ όλα έχει το καλάθι μου,
τι λαχταράει η όρεξή σας,
τι αντέχουν τ’ αυτιά σας;

Μια ζωή, απώλειες.

Αντάρτικο 2, Κουρσάλ Συνεργατικές Εκδόσεις, 2016

* 
Σήμερα ή σαν σήμερα

Σήμερα ή σαν σήμερα
πήρα στα χέρια μου το απολυτήριο
Γυμνασίου της μάνας μου.
Εξατάξιο τότε το γυμνάσιο.
Αγόρια και κορίτσια χωρισμένα
με ποδιές.

Σήμερα ή σαν σήμερα
πήρα στα χέρια μου το απολυτήριο
Γυμνασίου της μάνας μου.
Εξατάξιο τότε το γυμνάσιο.
«Πατρός εργάτου»
έγραφε.

Σήμερα ή σαν σήμερα
πήρα στα χέρια μου το απολυτήριο
Γυμνασίου της μάνας μου
και τίποτα περισσότερο δεν μ’ έμαθε
το σχολείο.

Αστικά δύστυχα, Θίνες, 2020 

*Ο Δημήτρης Γκιούλος γεννήθηκε το 1984. Μεγάλωσε στην Άμφισσα. Σπούδασε μαθηματικά, μετάφραση κι Ευρωπαϊκό Πολιτισμό. Βγάζει τα προς το ζην ως copywriter και μεταφραστής, αλλά κατά καιρούς, έχει εργαστεί σε διάφορες δουλειές. Γι’ αυτόν, μάλλον, οι λέξεις έχουν μεγαλύτερη σημασία απ’ ό,τι οι αριθμοί. Έτσι, αποφάσισε να τις αραδιάσει και να κάνει βιβλία.