Ονομάστε το ως αντίδοτο στη γρήγορη μόδα: Ιαπωνικά τζιν βαμμένα στο χέρι με φυσικό λουλακί και πλεγμένα σε έναν ασυνήθιστο vintage αργαλειό, και στη συνέχεια να πωλούνται σε εξαιρετική τιμή σε παγκόσμιους γνώστες του τζιν.

Σε αντίθεση με τα ξαδέρφια τους στη μαζική παραγωγή, τα σκληρά ενδύματα που κατασκευάζονται στο μικρό εργοστάσιο Momotaro Jeans στη νοτιοδυτική Ιαπωνία έχουν σχεδιαστεί για να φοριούνται για δεκαετίες και έχουν εγγύηση επισκευής εφόρου ζωής. Επιτόπου, ο Yoshiharu Okamoto βυθίζει απαλά βαμβακερά κορδόνια σε μια μπανιέρα με βαθύ μπλε υγρό, το οποίο λερώνει τα χέρια και τα νύχια του καθώς επαναλαμβάνει τη διαδικασία.

Το βαμβάκι εισάγεται από τη Ζιμπάμπουε, αλλά το φυσικό λουλακί που χρησιμοποιούν συλλέγεται στην Ιαπωνία – το χρώμα του είναι πολύ πιο πλούσιο από τις συνθετικές απομιμήσεις, σύμφωνα με τον Okamoto. Την αποκαλεί «χρονοβόρα και δαπανηρή» μέθοδο, που χρησιμοποιείται συνήθως για τη βαφή κιμονό στην περίοδο Edo μεταξύ 17ου-19ου αιώνα.

Η Momotaro Jeans ιδρύθηκε το 2006 από την Japan Blue, μία από τις μερικές δεκάδες παραγωγούς τζιν στην παραθαλάσσια πόλη Kojima, γνωστοί για την τεχνοτεχνική τους ποιότητα, όπως είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο (AFP).

Αυτό περιλαμβάνει είτε το ράψιμο να γίνεται σωστά, είτε η βαφή να είναι όμορφη, καθιστώντας τους ντόπιους τεχνίτες με παραδοσιακές δεξιότητες κατασκευής απαραίτητους. Ωστόσο, οι προσπάθειές τους δεν είναι φτηνές. Ένα τυπικό ζευγάρι τζιν Momotaro πωλείται για περίπου 30.000 γιεν (200 $), ενώ ένα ζευγάρι με μείγμα μεταξιού κοστίζει 60.000 γιεν. Η πιο ακριβή προσφορά της μάρκας, υφασμένη στο χέρι σε μια ξύλινη μηχανή που έχει μετατραπεί από έναν πολυτελή αργαλειό κιμονό, έχει τιμή πάνω από 200.000 γιεν.

Ακολουθώντας τα βήματα των δημοφιλών ιαπωνικών επωνυμιών τζιν υψηλής ποιότητας, όπως το Evisu και το Sugar Cane με έδρα την Οσάκα στο Τόκιο, το ενδιαφέρον για το Japan Blue αυξάνεται μεταξύ των υπερπόντιων αγοραστών. Τώρα αντιπροσωπεύουν το 40% των λιανικών πωλήσεων και η εταιρεία άνοιξε πρόσφατα το έκτο κατάστημά της στο Κιότο, το οποίο απευθύνεται σε τουρίστες με βαθιά τσέπη.

Η φήμη μιας αγοράς «διαμάντι»

Η παραγωγή τζιν άκμασε από τη δεκαετία του 1960 στην Kojima, η οποία έχει μακρά ιστορία στην καλλιέργεια βαμβακιού και στην υφαντουργία.

Στην περίοδο Edo, η πόλη παρήγαγε υφαντά κορδόνια για τους σαμουράι για να δέσουν τις λαβές του σπαθιού. Στη συνέχεια, μεταπήδησε στην παραγωγή κάλτσας “tabi” με σπαστά δάχτυλα και, αργότερα, σχολικές στολές.

Τώρα, το τζιν από την Kojima χρησιμοποιείται από διεθνείς μάρκες μόδας πολυτελείας. Η αγορά για τα ιαπωνικά τζιν έχει αυξηθεί τα τελευταία 10 με 15 χρόνια, όπως δήλωσε ο Michael Pendlebury, ένας ράφτης που λειτουργεί ένα συνεργείο επισκευής στη Βρετανία που ονομάζεται The Denim Doctor. Αν και τιμούνται από τους λάτρεις του τζιν στις δυτικές χώρες, παραμένουν όχι αρκετά προσιτά για τους περισσότερους με τη φήμη της αγοράς «διαμάντι», όπως είπε ο Pendlebury.

«Οι μάρκες τζιν μαζικής παραγωγής όπως οι Levis, Diesel και Wrangler είναι οι μεγαλύτερες και πιο φορεμένες, αλλά η υψηλότερη ποιότητα εξακολουθεί να είναι η ιαπωνική, κατά τη γνώμη μου», είπε, προσθέτοντας ότι το αδύναμο γιεν και η τουριστική έκρηξη θα μπορούσαν να ενισχύσουν τις πωλήσεις τζιν φτιαγμένου στην Ιαπωνία.

Το Momotaro Jeans πήρε το όνομά του από έναν ήρωα της λαογραφίας στην Οκαγιάμα, όπου βρίσκεται η Κοτζίμα. Είναι μέρος της ευρύτερης περιοχής Σάνμπι που παράγει τζιν, η οποία περιλαμβάνει επίσης τη Χιροσίμα. Ένας άλλος παράγοντας που κάνει μάρκες όπως το Momotaro Jeans να είναι ιδιόρρυθμες –και ακριβές– είναι η χρήση πολύ θορυβωδών παλαιών μηχανημάτων ύφανσης, που έχουν μόνο το ένα τέταρτο της παραγωγής των πιο πρόσφατων εργοστασιακών αργαλειών.

Συχνά χαλάνε, αλλά οι μόνοι άνθρωποι που ξέρουν πώς να επισκευάζουν τις μηχανές είναι γύρω στα 70 και άνω, σύμφωνα με τον Shigeru Uchida, τεχνίτη υφαντικής στο Momotaro. Η μάρκα χρησιμοποιεί μια χούφτα αργαλειούς μεταφοράς που κατασκευάστηκαν τη δεκαετία του 1980 από μια εταιρεία που ανήκει στην Toyota.

«Υπάρχουν μόνο λίγα από αυτά στην Ιαπωνία τώρα επειδή δεν κατασκευάζονται πια», είπε ο 78χρονος Uchida, περπατώντας πέρα ​​δώθε μεταξύ των μηχανών για να ανιχνεύσει ασυνήθιστους ήχους που θα μπορούσαν να σηματοδοτήσουν μια βλάβη. Παρά την πολυπλοκότητα, λέει ότι το ύφασμά τους αξίζει τον κόπο. «Η υφή είναι πολύ λεία στην αφή και όταν γίνεται τζιν, διαρκεί πολύ», είπε ο Uchida.

Η Suzuki λέει ότι το Momotaro Jeans είναι μια βιώσιμη επιλογή γιατί «ανεξάρτητα από το πότε μας το φέρετε, εμείς θα αναλάβουμε την ευθύνη να το διορθώσουμε».

«Όταν οι άνθρωποι περνούν πολύ χρόνο με τα τζιν τους, ο δρόμος της ζωής τους αφήνεται στα ρούχα, ανάλογα με το πώς τα φοράνε ή τα πλένουν και ακόμη και πού μένουν», είπε η Suzuki. «Θέλουμε να διατηρήσουμε ένα τέτοιο σημάδι όσο το δυνατόν περισσότερο».

Πηγή: Daily Sabah / Φωτογραφίες: AFP