Είδα ένα ολιγόλεπτο στιγμιότυπο με τη Μόνικα Μπελούτσι και τον σύντροφό της, Τιμ Μπάρτον, στο 21ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μαρακές, στο Μαρόκο. Με τα χέρια σφιχτά πιασμένα, χαμογελούν, όμορφοι, μοναδικοί, καρτερικοί, γοητευτικοί. Σε ένα σύμπαν, που δεν επιτρέπει λευκό μαλλί, καμπύλες, κοιλίτσα, ρυτίδα, γενικά ένα πρόσωπο με «εγγραφές ζωής» κι ένα σώμα ζωντανό και υγιές μόνο και μόνο επειδή είναι αποδεκτό, αυτοί οι δύο άνθρωποι (φυσικά και πόσοι άλλοι) είναι εξωγήινοι. Αυτό σκέφτηκα.
Αυτοί, λοιπόν, οι εξωγήινοι περπατούν ως κανονικοί, μαζεύουν ήλιο, γελάνε χωρίς φόβο, τρώνε χωρίς τη βαβούρα των τύψεων, αγγίζονται, χαίρονται τον έρωτα, είναι ευγνώμονες, δεν τρέμουν τον χρόνο, περιμένουν, είναι νωχελικοί, δεν μιμούνται, δεν μισούν το παρόν, είναι νέοι γιατί συνδέονται άμεσα με την πρώτη νιότη. Φορούν το μαύρο, εκείνο το μαύρο που μέσα του έχει όλα τα χρώματα.
Η «γκοθιά» δεν πέθανε ποτέ, αγάπη μου. Και πιες νερό, δεν ήπιες καθόλου σήμερα.
Καμιά φορά, παρασύρομαι από το ρέμα. Ψάχνω για κρέμες από βλαστοκύτταρα μήλου, για πρωινά γεύματα που αφανίζουν το λίπος, για ορούς προσώπου που, στη διάρκεια της νύχτας, φωτίζουν μέχρι και τα ρουθούνια. Να δοκιμάσω pilates πριν τις γιορτές; Να αυξήσω τις ώρες ύπνου; Να βουτήξω το κεφάλι μου σε κουβά με βιταμίνη c; Να κόψω το ψωμάκι που λαχταρώ; Να βάζω αντηλιακό ακόμη κι όταν απλώνω ρούχα; Τα πεπτίδια είναι τόσο ουάου, ας πούμε; Έχω κάτι θηλώματα στον λαιμό, σημάδι ότι γερνάω; Αχ, παρασυρόμενε εαυτέ μου. Πάρε μια βαθιά ανάσα και ηρέμησε. Όλα καλά. Και όντως είναι όλα καλά.
Ποιος άνθρωπος πλήρης, αγαπημένος, ζεστός, δημιουργικός, με ανοιχτή καρδιά και καλοσύνη δεν είναι όμορφος; Κι ας μην έχει λυσσάξει ποτέ για υαλουρονικό και μπότοξ. Ποιος άνθρωπος που ξέρει, σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεται, πώς να προστατεύει το μέρος της παιδικής του ψυχής, δεν είναι όμορφος; Ποιος άνθρωπος που αγκαλιάζει τους ώμους του με μετάξια και όχι με καρφιά; Το καθημερινό, τρανταχτό, υπερβατικό γέλιο συστήνεται ως μονόδρομος;
Αλλά και πάλι φλυαρούμε. Ο καθένας είναι ελεύθερος για τα πάντα. Απλά είναι στο χέρι μας να περπατάμε στη γη υγιείς κι απαλλαγμένοι από φορτία και επιβεβλημένους οδηγούς επιβίωσης.
Μην σβήσεις τα σημάδια της ακμής. Γιατί; Γιατί σ’ αγαπώ.
Έλα αγκαλιά τώρα.
