Ο χώρος είναι γεμάτος χρώμα. Κοσμήματα, ρούχα, πόσα πράγματα, προορισμένα να σημαίνουν χαρά και τέχνη κι από το εκπαιδευμένο χέρι της Μαριλίζας Κορωνιωτάκη, που έχει αποφασίσει, εδώ και καιρό, ότι ταλέντο είναι να έχεις (πάντα) τη λαχτάρα να κάνεις κάτι. Το εργαστήριό της, που είναι ταυτόχρονα και κατάστημα, το Pink Geek Shop, σε έναν δρόμο της Καλαμάτας, από εκείνους τους αθέατους, αλλά που αξίζουν την προσοχή, εσωκλείει, φυσικά, ξεχωριστές προτάσεις. Γιατί ο θεός είναι στις λεπτομέρειες, που έλεγε κι ένας Γερμανός Αρχιτέκτονας.

Μαριλίζα, πώς είναι να δημιουργείς κάθε μέρα κι από κάτι με τα χέρια σου;

Το να δημιουργώ σκουλαρίκια από πολυμερικό πηλό και να μεταμορφώνω μια ιδέα σε κάτι απτό, μου δίνει μεγάλη χαρά. Κάθε μέρα, είναι μια νέα ευκαιρία να εξερευνώ τη φαντασία μου, να πειραματίζομαι με χρώματα, υφές και φόρμες. Είναι απίστευτο το ότι παίρνεις ένα κομμάτι πηλού και το μετατρέπεις σε ένα έργο, σε ένα κόσμημα, που έχει την προσωπική σου σφραγίδα.

Νιώθω ότι κάθε ζευγάρι σκουλαρίκια έχει μία ιστορία κι αυτή η διαδικασία με κάνει να νιώθω ζωντανή και γεμάτη. Είναι σαν να μαθαίνω, κάθε φορά, κάτι καινούριο για τον εαυτό μου. 

Πότε κατάλαβες ότι ο πηλός είναι ένα υλικό που σου ταιριάζει, ένα υλικό που σε εκπλήσσει διαρκώς;

Λίγο πριν ο covid κάνει την εμφάνισή του, εργαζόμενη στον κλάδο των τουριστικών, είχα δει κάποια σκουλαρίκια από ένα υλικό, που δεν γνώριζα. Έψαχνα να βρω, απεγνωσμένα, τι υλικό ήταν αυτό. Μετά από πολλούς πειραματισμούς, ανακάλυψα τον πολυμερικό πηλό κι έκτοτε με εκπλήσσει διαρκώς. Έφτιαξα το πρώτο μου ζευγάρι σκουλαρίκια, ξεκίνησα παίζοντας με τα χρώματα και ανακάλυψα ότι η δημιουργία δεν έχει όρια. 

Μια επαρχιακή πόλη, όπως η Καλαμάτα που ζεις, πώς περιέχει τις νέες προτάσεις, τους ανθρώπους που επιμένουν σε κάτι ταυτοτικό;

Η Καλαμάτα, αν και επαρχιακή πόλη, με την αυθεντικότητά της στις παραδόσεις, είναι ιδανικό μέρος για να στηριχθεί η σύγχρονη δημιουργικότητα, το χειροποίητο και το εναλλακτικό. Καθώς πρόκειται για τουριστικό προορισμό, αλλά και φοιτητούπολη, έχει πλήθος επισκεπτών από περιοχές της Ελλάδας κι από άλλες χώρες. Ομολογώ ότι είναι πρόκληση το να προσαρμόζομαι στις ανάγκες του κοινού της. Επικεντρώνομαι, επομένως, στο να φέρνω νέες προτάσεις που συνδυάζουν το ”local προϊόν” με το μοντέρνο, δημιουργώντας έναν χώρο, όπου ντόπιοι και επισκέπτες μπορούν να ανακαλύπτουν ιδιαίτερα αντικείμενα με προσωπικότητα. Υπάρχει κοινό που αγαπά τη διαφορετικότητα και έτσι μού δίνεται η ευκαιρία να ενισχύω αυτή την κουλτούρα μέσω του Pink Geek μου.

Ποιες στιγμές είναι οι κατάλληλες για να πάρουν μορφή όλα όσα έχεις στο μυαλό σου;

Το να έχεις κατάστημα και εργαστήριο ταυτόχρονα, χωρίς επιπλέον βοήθεια, εννοώ έξτρα χέρια, μπορεί να γίνει χαοτικό για έναν δημιουργό. Συχνά, φλερτάρω με την αναβλητικότητα γιατί χρειάζομαι συγκέντρωση και υπομονή. Γνωρίζοντας, όμως, ότι μόλις ξεκινήσω και πιάσω τα υλικά μου, αυτά θα μεταμορφωθούν σε κάτι που θα αγαπηθεί και θα φορεθεί, από μίνιμαλ και διακριτικό ή πιο τολμηρό κι εκκεντρικό, αυτή η ευελιξία και δυνατότητα να αποτυπώνω τις ιδέες μου, με κάνει να νιώθω ότι ξεκινά ένα μικρό ταξίδι δημιουργίας. 

Παρατηρώντας την Αλεξάνδρα Πούλου, που φοράει στις φωτογραφίες δημιουργίες δικές σου, αμέσως καταλαβαίνω ότι κάθε προϊόν γίνεται ο «άνθρωπος» που το επιλέγει. Επιτυχία το λες αυτό.

Είναι μεγάλη τιμή για μένα να το ακούω και ευχαριστώ πολύ! Πραγματικά, πιστεύω ότι η μόδα δεν είναι απλώς ρούχα, αλλά τρόπος έκφρασης της προσωπικότητας του κάθε ανθρώπου. Όταν βλέπω κάποιον να φοράει και να ενσωματώνει στο στιλ του τις δημιουργίες μου, νιώθω ότι έχω πετύχει τον στόχο μου. Επιτυχία είναι να νιώθουν και οι ίδιοι αυθεντικοί με ό,τι επιλέγουν. 

Πώς θα ήθελες να είναι τα πράγματα σε λίγα χρόνια; 

Θα μιλήσω για την πόλη όπου ζω, την Καλαμάτα, την οποία δεν γνώριζα μέχρι πριν οκτώ χρόνια και την ανακαλύπτω καθημερινά. Στον τομέα της τέχνης, θα ήθελα να δω συνεργασίες μεταξύ τοπικών και γιατί όχι, και διεθνών καλλιτεχνών (μέσα από εκθέσεις, events και εκπαιδευτικά προγράμματα), που θα αναδεικνύουν τα slow made προϊόντα, δηλαδή μοναδικές χειροποίητες δημιουργίες που διαρκούν στον χρόνο, με παραδοσιακές και σύγχρονες μεθόδους κατασκευής σε συνδυασμό με βιώσιμα υλικά. Ως προς το κατάστημα της καρδιάς μου, στοχεύω να επεκτείνω τις συλλογές μου στον πολυμερικό πηλό και την αργυροχρυσοχοΐα και να δημιουργώ συνεχώς, μία νέα εμπειρία στους επισκέπτες καθώς τα ρούχα και τα αξεσουάρ θα αντιμετωπίζονται ως έργα τέχνης.

Είσαι και μαμά. Πώς μοιάζει ο χρόνος σου σε αυτή την περίπτωση;

Μοιάζει ελάχιστος. Έχω ένα παιδάκι τριών ετών και αισθάνομαι ότι έχω κι άλλο ένα παιδί, το κατάστημα, δύο ετών που έχει κι αυτό απαιτήσεις για να εξελιχθεί. Είναι δύο διαφορετικές και εξίσου απολαυστικές δραστηριότητες. Απαιτεί καλή διαχείριση χρόνου και προτεραιοτήτων, που, δεν θα στο κρύψω, δεν το πετυχαίνω διαρκώς. Παρόλα αυτά, όση δουλειά, όσος χρόνος κι αν χρειαστεί, δεν περνάει βράδυ χωρίς λίγη ώρα παραμυθιού. 

Ποιους καλλιτέχνες θαυμάζεις; 

Όλα μου τα χρόνια, από το λύκειο, τη σχολή μου στον κλάδο της Αρχιτεκτονικής Χώρου, το μεταπτυχιακό μου στη Γαλλία, αλλά και μετά, στην σχολή της Αργυροχρυσοχοΐας είχα υποχρεωτικό μάθημα την Ιστορία της Τέχνης. Από όσο με θυμάμαι, λοιπόν, είχα μεγάλη αγάπη στους Ιμπρεσιονιστές. Αυτή η μαγική αποτύπωση εικόνων από την καθημερινότητα, μέσω των χρωμάτων, του φωτός με λεπτές πινελιές, μπορεί να με ξετρελάνει. Στον κλάδο μου, όμως, πιο συγκεκριμένα, ένας νέος καλλιτέχνης και φοβερός σχεδιαστής και κατασκευαστής κοσμημάτων, ο Γιάννης Τσαλαπάτης, που τα έργα του διακρίνονται για τις παραδοσιακές τεχνικές με βαθύ συναισθηματικό και πολιτιστικό βάθος. Έργα του συναντάμε, στη Συλλογή Ελληνικών Ενδυμασιών της Βικτώριας Καρέλια.

Το προσωπικό στιλ φθίνει ή παίρνει τα πάνω του κάθε φορά; Το στίγμα υπάρχει;

Το προσωπικό στιλ είναι κάτι ζωντανό. Έχει μεγάλη δυναμική και εξελίσσεται συνεχώς ανάλογα με τις τάσεις και την προσωπικότητα του καθένα. Στην δική μου τέχνη (από τα κοσμήματα έως τα funky δώρα), με την μοναδικότητα των υλικών, το κάθε αντικείμενο είναι αυθεντικό. Το προσωπικό στιλ επηρεάζεται μεν από τις τάσεις, αλλά και εξελίσσεται. Σε έναν κόσμο μαζικής παραγωγής, το να έχεις μία ταυτότητα, μέσα από την σκοπιά του χειροποίητου, είναι πλεονέκτημα. Το προσωπικό στίγμα υπάρχει, εάν εσύ το υποστηρίζεις.

Για ποια ελευθερία αγωνίστηκες και είσαι περήφανη γι’ αυτό;

Η ελευθερία, για την οποία αγωνίστηκα, αφορά στην απόφαση που πήρα μου να ακολουθήσω την αγάπη μου για την τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας. Κατά την διάρκεια της πανδημίας, ταξιδεύαμε με άλλα τρία κορίτσια καθημερινά, στη Στεμνίτσα για να σπουδάσουμε στη σχολή εκεί. Λίγο αργότερα, ενώ ήμουν έγκυος, έπρεπε να συνεχίσω τα ταξίδια για να ολοκληρώσω τις σπουδές μου. Δεν ήταν εύκολο να διαχειριστώ την εγκυμοσύνη και την ανασφάλεια της εποχής. Συνέχισα, όμως, την προσπάθεια μου με το δύο μηνών μωράκι μας μαζί στα ταξίδια και στη σχολή. Με την αμέριστη στήριξη του συζύγου μου και τη βοήθεια των συμφοιτητριών και δασκάλων μου, αποδεικνύοντας ότι η γονεϊκότητα και το όνειρο για εξέλιξη μπορούν να συνυπάρξουν. Αυτή είναι η εμπειρία, που με έκανε να πιστέψω ότι εμείς, οι άνθρωποι, όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε.