
Ανέκαθεν στο μυαλό μου, το παιδικό βιβλίο ήταν συνώνυμο της τρυφερότητας. Μιας τρυφερότητας μαγικής που αγκαλιάζει κάθε παιδί σε αυτόν τον κόσμο. Οι άνθρωποί του πάλι, αυτοί που δημιουργούν όλους αυτούς τους πολύχρωμους κόσμους, που αγκαλιάζουν τις παιδικές ψυχές (αλλά και τις ενήλικες), πίστευα πως είναι αυτοί που κρύβουν μια πολύτιμη αθωότητα στην ψυχή τους που ξεπηδάει σε κάθε λέξη τους σαν άπλωμα ενός χεριού που ανήκει σε κάποιο αγαπημένο πρόσωπο.
Μπαίνοντας σε κάποιο νέο σπίτι και παρατηρώντας τις γεμάτες βιβλιοθήκες, συγκινούμαι κάθε φορά που κάποιος έχει κρατήσει κι έχει τοποθετήσει ευλαβικά τα βιβλία που στα παιδικά του χρόνια διάβασε παραπάνω από μία φορά. Συγκινούμαι επειδή ξέρει ότι αυτά είναι ακόμα γραμμένα μέσα του σαν προστατευτικό πέπλο, όποτε η ενηλικίωση συννεφιάζει τον ουρανό της ζωής.
Είναι πολύ σημαντικό να διαβάζουμε, να μάθουμε να ανοίγουμε ένα βιβλίο για να ταξιδέψουμε με όχημα τη φαντασία μας, που μπορεί να ταξιδέψει πιο μακριά από τα πάντα στην ανάγνωση της πρώτης γραμμής. Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίσουμε την υφή ενός βιβλίου από πολλή μικρή ηλικία και να μην την ξεχάσουμε ποτέ. Να την έχουμε ανάγκη. Να την αναζητάμε. Να τη χαρίζουμε στους ανθρώπους μας. Να τη φυλάμε κάτω από το μαξιλάρι μας λίγο πριν κοιμηθούμε.
Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου είναι μια υπενθύμιση. Είναι μια υπενθύμιση της αξίας της φιλαναγνωσίας. Της φιλαναγνωσίας που καλλιεργεί τη σημασία των βιβλίων. Των βιβλίων που διαβάζονται από γονείς, από εκπαιδευτικούς και από τα παιδιά που έμαθαν να διαβάζουν και εξασκούνται στο διάβασμα αγκαλιά με τα παιδικά βιβλία που δανείστηκαν από τη σχολική βιβλιοθήκη.
Οι συγγραφείς, οι εικονογράφοι, οι εκδοτικοί οίκοι και κάθε ένας άνθρωπος που έχει συμβάλει στη δημιουργία ενός παιδικού νέου κόσμου, ή έχει διαδώσει αυτόν τον κόσμο, γιορτάζουν. Κι εμείς τους χαιρόμαστε και τους ευχαριστούμε λιγάκι παραπάνω κάθε τέτοια γιορτινή μέρα. Έτσι, δίνουμε τον λόγο σε τρεις συγγραφείς, τρεις ανθρώπους που συμβάλλουν με τον δικό τους φανταστικό τρόπο στην ανάγκη να διαβάζουμε και να κάνουμε τις ιστορίες δικές μας.

Αργυρώ Πιπίνη: Ένα ποίημα σα γενέθλιο τραγούδι
Αν θες να πας ταξίδι στο φεγγάρι
Τα βιβλία μπορούν
να σε πάνε
στον Βόρειο Πόλο,
στην Ανταρκτική,
20 χιλιάδες λεύγες
κάτω από τη θάλασσα,
σ’ έναν δρόμο στο Λονδίνο,
στο θέατρο δίπλα σ’ έναν αρλεκίνο.
Μπορούν να σε στείλουν
δυο χρόνια διακοπές,
να σε μάθουν πώς να μιλάς με σιωπές,
να σε πάνε στο φεγγάρι,
σ’ ένα έρημο νησί μα και στον Άρη.
Τα βιβλία μπορούν
να σε στείλουν
για ύπνο τη νύχτα,
να σε φιλήσουν
και να σου πουν
Καληνύχτα.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
H Αργυρώ Πιπίνη είναι συγγραφέας, ηθοποιός και μεταφράστρια. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες και θέατρο. Αγαπάει τα βιβλία, ζει για τα βιβλία αλλά και από τα βιβλία. Διδάσκει θέατρο, μεταφράζει λογοτεχνία, κείμενα για το θέατρο, παιδικά βιβλία. Οργανώνει σεμινάρια δημιουργικής γραφής και προγράμματα φιλαναγνωσίας τόσο για ενήλικες όσο και για παιδιά σε συνεργασία με διάφορους φορείς. Τα βιβλία της έχουν βραβευθεί και συμπεριληφθεί σε σημαντικές λίστες πολλές φορές. Έχει λάβει το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Βιβλίου το 2018 και το 2022.

Σπύρος Γιαννακόπουλος: Τα παιδικά βιβλία σε μαθαίνουν περισσότερα από όσα φαντάζεσαι
Μεγάλο μέρος των παιδικών αναμνήσεών μου είναι να διαβάζω βιβλία. Ειδικά τα καλοκαίρια, στο χωριό, στο καφενείο του παππού, τη στιγμή που οι θαμώνες έπαιζαν τάβλι, τα πούλια χτύπαγαν στο ξύλο, το ζάρι κροτάλιζε, εγώ στη γωνιά μου, διάβαζα. Βιβλία για κόσμους μακρινούς, γεμάτους φαντασία, με δράκους και ήρωες που σκότωσαν αυτούς τους δράκους.
Τα βιβλία αυτά με διαμόρφωσαν, με έμαθαν να ονειρεύομαι, να ζω, να αντιλαμβάνομαι τον κόσμο των μεγάλων. Τα βιβλία αυτά είναι που διαμόρφωσαν την αισθητική μου, που με έμαθαν να γράφω. Άλλους τους έμαθαν να είναι πρωταθλητές, να σέβονται, να ονειρεύονται, να αγαπούν, να αγαπούν τους άλλους κι ας έχουν διαφορετική όψη, να αγαπούν τον εαυτό τους. Άλλους τους έμαθαν να μην το βάζουν κάτω, να προσπαθούν, να μην απογοητεύονται. Να αναζητούν την ελπίδα στο σκοτάδι. Να προσπαθούν για έναν καλύτερο κόσμο.
Τα παιδικά βιβλία σε μαθαίνουν περισσότερα από όσα φαντάζεσαι. Μακάρι όλα τα παιδιά να έχουν πρόσβαση σε αυτά.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Σπύρος Γιαννακόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα και όταν έμαθε να διαβάζει, συνέχισε να διαβάζει. Και να βλέπει ταινίες, πολλές ταινίες. Και να ονειρεύεται κόσμους μακρινούς, με δράκους, μάγους και ξωτικά, κυνηγητά με κλέφτες και αστυνόμους, μάχες ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Κι όταν κάποια φορά μεγάλωσε, αφού πρώτα τελείωσε τις σπουδές του στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και έγραψε άρθρα σε εφημερίδες και έντυπα, άρχισε να οργανώνει τα όνειρά του, να τα περνάει στο χαρτί, βάζοντας τη μία λέξη μετά την άλλη. Κάποια από αυτά έγιναν βιβλία. Κι ετοιμάζει κι άλλα. Δε θέλει να σταματήσει να γράφει.
Φέτος, βραβεύθηκε με το Κρατικό Βραβείο Εφηβικού – Νεανικού Λογοτεχνικού Βιβλίου 2024 για το βιβλίο του «Κοσμοναύτης».

Στέργια Κάβαλλου: Η στιγμή που οι λέξεις του βιβλίου συναντηθούν πραγματικά με τις λέξεις των παιδιών, είναι μια στιγμή μαγικής ελευθερίας
Κάθε χρόνο, στις 2 Απριλίου, το παιδικό βιβλίο βγαίνει λίγο πιο έξω στο φως. Μπαίνει σε σχολικές τάξεις, σε σχολικές και δημοτικές βιβλιοθήκες, γίνεται δράση στα βιβλιοπωλεία. Μα δεν είναι μόνο. Ποτέ δεν είναι μόνο του.
Οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί, οι συγγραφείς, οι εικονογράφοι το παίρνουμε από το χέρι για να το πάμε κοντά στα παιδιά. Και τα παιδιά το κοιτούν άλλοτε εξεταστικά, άλλοτε αδιάφορα, άλλοτε ενθουσιασμένα. Μπορεί να το ξεφυλλίσουν και να το αφήσουν, να το κλείσουν στην αγκαλιά τους, να πουν τη δική τους εκδοχή της ιστορίας και μετά να βγουν διάλειμμα ή να ξεχάσουν για πάντα τους ήρωές του.
Όμως η στιγμή που οι λέξεις του βιβλίου συναντηθούν πραγματικά με τις δικές τους, είναι μια στιγμή μαγικής ελευθερίας, που εγγράφεται στην ποιητική τους μνήμη και τα αλλάζει για πάντα. Και αυτό είναι κάτι…
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
Η Στέργια Κάββαλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι ποιήτρια, πεζογράφος, συγγραφέας παιδικών βιβλίων και μεταφράστρια. Σπούδασε γαλλική γλώσσα και φιλολογία, λογοτεχνική μετάφραση και πολιτιστική διαχείριση. Τα βιβλία της έχουν λάβει τιμητικές διακρίσεις πολλές φορές.
Φωτογραφίες: Facebook