Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης η σημερινή και η ευκαιρία μας να θυμηθούμε να διαβάσουμε ποίηση, την απόλυτη μορφή και έκφραση της λογοτεχνικότητας και της μαγείας. Σύμφωνα με τον συγγραφέα Χρήστο Βακαλόπουλο: Ποίηση είναι η απευθείας σχέση με την πραγματικότητα, κάτι που πολλές φορές δεν μπορείς να αντέξεις. Άρα η ποίηση είναι παντού κι εμείς ξεχνάμε να τη δούμε, ή την αποφεύγουμε, ή δεν την αντέχουμε, ή δεν είμαστε σίγουροι γι’ αυτή και για εμάς.

Αν όμως η ποίηση τρυπώνει σαν επιθυμητός εισβολέας εκείνες τις μέρες που τα πάντα θυμίζουν πραγματικότητα, εκείνη την πραγματικότητα μπροστά από έναν υπολογιστή, μέσα σε ένα ασφυκτικά γεμάτο λεωφορείο, μετά από έναν λεκτικό διαπληκτισμό στον οποίο είτε συμμετείχες είτε ήσουν παρών, ανάμεσα σε σκυφτούς και άδειους ανθρώπους, κολλημένος στην κίνηση, κολλημένος σε κάποιο ψυχικό αδιέξοδο, καθισμένος σε ένα παγκάκι σε ένα διάλειμμα από τη ζωή που κρατά μονάχα 30 λεπτά, τότε η πραγματικότητα αντέχεται και θα αντέχεται και τις επόμενες μέρες, γιατί η ποίηση είναι καταφύγιο, ελευθερία, ανάσα, είναι οι πιο όμορφες λέξεις του κόσμου που μπήκαν στη σειρά για να σε σώσουν.

Ποίηση είναι ο ήλιος στο πρόσωπο του ανθρώπου που κάθεται στο παγκάκι για να τον απολαύσει. Ποίηση είναι ο σύντροφος που θέλει και περιμένει την κυρία εκείνη που μπορεί και πηγαίνει στο κομμωτήριο μία φορά την εβδομάδα.

Ποίηση είναι ο οδηγός του 608 που κατέβηκε για να ανεβάσει ο ίδιος στο λεωφορείο έναν άνθρωπο σε αμαξίδιο. Ποίηση είναι ο γείτονας που τραγουδάει κάθε Κυριακή που δε δουλεύει.

Ποίηση είναι το χαμόγελο μιας μετανάστριας που παραχωρεί τη θέση της σε μια άλλη μετανάστρια που θα γεννήσει το παιδί της σε μια χώρα πολύ μακρινή από εκείνη που γεννήθηκε αυτή. Ποίηση είναι το αγαπημένο σου τραγούδι στο Spotify, ενώ περιμένεις σε μια ατελείωτη ουρά σε μια δημόσια υπηρεσία.

Ποίηση είναι μια παράδοση με τον εαυτό σου να αγοράζεις κάποιο βιβλίο κάθε τέτοια μέρα. Ποίηση είναι ο μαθητής που διάλεξε έναν αγαπημένο του στίχο από το ποίημα της ημέρας και έγραψε τι νιώθει – κι ένιωσε πολλά.

Ποίηση είναι το γατί σου που νομίζεις ότι απαντάει κάθε φορά που του μιλάς. Ποίηση είναι ο χρόνος, ο δικός σου χρόνος, αγκαλιά με ό, τι θες, λίγο πριν κοιμηθείς.

Ποίηση είναι κάθε φορά που δεν το ξεχνάς και κοιτάς ουρανό. Ποίηση είναι ο παππούς που δείχνει στο 4χρόνο λιλιπούτειο ένα θερινό σινεμά στα Πατήσια. Ποίηση είναι και θα είναι η καλοσύνη των ανθρώπων που δε θα μας κάνει πια εντύπωση γιατί θα μεγαλώνουμε και θα υπάρχουμε μόνο μέσα σε αυτή.

Ποίηση είναι πως όλα αυτά κάνουν τη σχέση μας με την πραγματικότητα πιο υποφερτή.