Όταν η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία φαινόταν πλέον αναπόφευκτη, οι αμερικανικές και βρετανικές μυστικές υπηρεσίες της εποχής, κλήθηκαν – όπως συνηθίζεται – να συντάξουν ένα ψυχογράφημα για τον «Φύρερ». Οι εκθέσεις τους συγκλίναν στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για έναν λογικό άνθρωπο, ο οποίος διέθετε τη δυνατότητα να αρθρώνει πολιτικό λόγο.
Μάλιστα μία από αυτές κατέληγε με τη φράση «ναζί είναι, όχι τρελός». Έτσι κατέρρευσε ο μύθος ότι μια χώρα έπεσε τυχαία στα χέρια ενός σχιζοφρενή, ο οποίος, με όχημα την τρέλα του, βύθισε τον κόσμο στο αίμα για έξι χρόνια. Αν θεωρήσουμε ότι το χαρακτηριστικό που διασφαλίζει την ειρήνη και την ευημερία είναι ο καλός χαρακτήρας και η πνευματική ισορροπία ενός ατόμου, τότε θα έπρεπε ήδη να είχαμε βρει τα «καλά παιδιά», που θα έπαιρναν την τύχη αυτού του ταλαίπωρου κόσμου στα χέρια τους.
Στις δεκαετίες που «τρεντάρει» ως πολιτικό σύστημα η αστική δημοκρατία και ο περήφανος λαός έχει το δικαίωμα να εκλέγει τα πρόσωπα που θα τον κυβερνήσουν, έχουμε δει στο τιμόνι χωρών διάφορες φιγούρες, που μας έκαναν να αναρωτηθούμε: «μα καλά πώς βρέθηκε αυτός/ή εκεί; Δεν είναι επικίνδυνο να έχει εξουσία στα χέρια;». Άτομα που δεν μπήκαν καν στον κόπο να επιδείξουν μια στοιχειώδη σοβαρότητα– έστω και για τα μάτια του κόσμου –ενώ παράλληλα υιοθέτησαν μια ακραία, μισαλλόδοξη ρητορική. Ο ένας βάφει τα μαλλιά του πορτοκαλί και απειλεί να απελάσει όλους αυτούς που θεωρεί «παράνομους» μετανάστες, ο άλλος παλεύει με αρκούδες και κάνει πόλεμο κάθε δύο χρόνια, κάποιος άλλος με φαβορίτες σαν του Κόκοτα παίρνει ένα αλυσοπρίονο για να μας δείξει πόσο αποφασισμένος είναι να κάνει περικοπές στο κοινωνικό κράτος κι ένας τελευταίος που περιφέρεται άβολος, μη χάνοντας ποτέ την ευκαιρία να δείξει στην κάμερα τη ρώγα του, έχει την κακιά συνήθεια να υποκλέπτει τηλεφωνικές συνομιλίες.
Η κριτική που ασκείται εξαντλείται κυρίως στην εικόνα και βασίζεται στην αισθητικοποίηση της πολιτικής. Μακάρι να σταματούσαν εκεί τα προβλήματά μας. Από την άλλη, έχουν υπάρξει και «σοβαρά» άτομα που έχουν προκαλέσει μεγάλο κακό μέσω της άσκησης εξουσίας. Η ουσία όμως, όπως και να τα δούμε τα πράγματα, βρίσκεται στον πυρήνα της πολιτικής. Η εικόνα – για παράδειγμα – του προέδρου της Αργεντινής, Χαβιέρ Μιλέι (ο φαβοριτάκιας με το πριόνι), είναι ενός γραφικού τύπου που δίνει σόου σκίζοντας χαρτάκια με τις επιγραφές «άχρηστων» – κατά τη γνώμη του – υπουργείων, όπως της παιδείας και του πολιτισμού. Η ουσία της πολιτικής του, ωστόσο, είναι ότι με τις περικοπές στον κρατικό προϋπολογισμό που εφάρμοσε τον πρώτο χρόνο της διακυβέρνησής του, ένας στους δύο κατοίκους της Αργεντινής βρέθηκε κάτω από το όριο της φτώχειας. Εδώ πέσαμε στην περίπτωση που έχει όλο το πακέτο:και τη γραφικότητα και την καταστροφική πολιτική.
Οι καρικατούρες στην ηγεσία της πολιτικής, δεν «κλωτσάνε» στα μάτια της κυρίαρχης αισθητικής, όταν κάνουν καλά τη δουλειά αυτών των οποίων τα συμφέροντα εξυπηρετούν. Έτσι μια περσόνα φαίνεται να είναι έξω από τις καθιερωμένες νόρμες, επειδή μιλάει χυδαία, προσβλητικά, με μίσος και ρατσιστικά. Φαντάζει στο μυαλό κάποιων ανθρώπων ως μία αντισυστημική προσωπικότητα, μια «φωνή λογικής», που έσπασε τον καθωσπρεπισμό και τα λέει έξω απ’ τα δόντια, ακόμα και όταν λέει ανοησίες, αναπαράγει fake news, πουλάει επιστολές του Ιησού Χριστού, κάνει τον αστυνόμο της εικόνας και πουλάει νανο-γιλέκα.
Οι φτωχοί, όμως, δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν αν έχουν από πάνω τους έναν πάμπλουτο τύπο που τους έχει πείσει ότι θα αγοράζουν τα αυγά φθηνότερα αν εξαφανιστεί η woke κουλτούρα. Είναι η γνώριμη, πανάρχαια παγίδα που πέφτουν μέσα, όταν με εργαλείο το φόβο, τους υποδεικνύουν «αόρατους εχθρούς», όπως τα gay άτομα, τους μετανάστες, τους εβραίους, τους κομμουνιστές κ.α. Νιώθουν προδομένοι–και δικαίως – από το παραδοσιακό πολιτικό προσωπικό και συσπειρώνονται γύρω από έναν ακραίο συντηρητικό πυρήνα, που όχι μόνο δε θα τους λύσει τα προβλήματα, αλλά στο τέλος δε θα τους χωρέσει κιόλας.
Η ακροδεξιά και ο ναζισμός πάντα ασκούσε γοητεία σε επιφανείς επιχειρηματίες, ακόμα κι αν δεν έχουν τα κότσια να παραδεχτούν ότι σηκώνουν το χέρι, όπως ο Χίμλερ στα «Τάγματα Θανάτου» σε παγκόσμια ζωντανή αναμετάδοση. Δεν έχουν κανέναν ηθικό φραγμό να συνεχίσουν το business as usual με εγκληματίες και να πλουτίσουν παραπάνω πληρώνοντας χαμηλούς φόρους, μισθούς πείνας και έχοντας παράλληλα ένα φοβισμένο και πειθαρχημένο εργατικό δυναμικό. Έτσι έκαναν κι έτσι θα κάνουν πάντα. Όχι επειδή είναι σνομπ, κακοί χαρακτήρες ή αυτιστικοί, αλλά επειδή είναι «κουρδισμένοι» να κυνηγούν συνέχεια το κέρδος με κάθε τίμημα.
