Η βία κατά των γυναικών έχει πολλά πρόσωπα. Κάθε ιστορία κρύβει πόνο, φόβο και την κραυγή μιας γυναίκας που ζητά βοήθεια. Η σημερινή (25η Νοεμβρίου), Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, δεν είναι απλώς μια ημερομηνία στο ημερολόγιο. Είναι μια υπενθύμιση. Ένα κάλεσμα να σταθούμε δίπλα στις γυναίκες που αντιμετωπίζουν τη βία καθημερινά, σιωπηλά, πίσω από κλειστές πόρτες.
Η ημέρα αυτή τιμά τη μνήμη των αδελφών Μιραμπάλ, τριών γενναίων γυναικών από τη Δομινικανή Δημοκρατία, που πλήρωσαν με τη ζωή τους τον αγώνα για ελευθερία και δικαιοσύνη το 1960. Οι ζωές τους κόπηκαν βάναυσα, αλλά ο αγώνας τους έγινε φάρος για όλες τις γυναίκες που αρνούνται να υποταχθούν στην καταπίεση και την αδικία.
Η Σκληρή Πραγματικότητα
Κάθε στατιστικό είναι μια ζωή. Μία στις τρεις γυναίκες παγκοσμίως έχει υποστεί κάποια μορφή βίας. Ενδοοικογενειακή βία, σεξουαλική κακοποίηση, ψυχολογική πίεση, λεκτικές προσβολές… Η βία έχει πολλά πρόσωπα, αλλά κοινό παρανομαστή: τον πόνο και την απώλεια.
Η πανδημία του COVID-19 έφερε στο φως έναν «σιωπηλό εχθρό». Οι περιορισμοί μετέτρεψαν τα σπίτια, που θα έπρεπε να είναι ασφαλή καταφύγια, σε παγίδες φόβου. Οι γυναίκες που κακοποιούνται απομονώθηκαν ακόμα περισσότερο, ενώ οι αριθμοί της βίας εκτοξεύτηκαν.
Οι Γυναικοκτονίες – Το Τέλος του Δρόμου
Οι γυναικοκτονίες είναι το απόλυτο τέλος του εφιάλτη. Κάθε τέτοια ιστορία είναι μια υπενθύμιση ότι ζούμε σε έναν κόσμο που δεν έχει καταφέρει ακόμα να προστατεύσει τις γυναίκες του. Στην Ελλάδα, το 2023, πάνω από 20 γυναίκες χάθηκαν από τα χέρια ανθρώπων που ισχυρίζονταν ότι τις «αγαπούσαν». Όχι, η αγάπη δεν σκοτώνει! Σύζυγοι, σύντροφοι, πρώην, άνθρωποι που έβλεπαν τη γυναίκα ως ιδιοκτησία, όχι ως ίσο μέλος της κοινωνίας.
Ένα Παγκόσμιο Φαινόμενο
Φυσικά, το φαινόμενο δεν αντιμετωπίζεται μόνο στην Ελλάδα.
- Στη Λατινική Αμερική, κάθε μέρα γυναίκες δολοφονούνται απλώς επειδή είναι γυναίκες. Στο Μεξικό και το Ελ Σαλβαδόρ, οι γυναικοκτονίες είναι σχεδόν ρουτίνα, με πολλά εγκλήματα να μην φτάνουν ποτέ στη δικαιοσύνη.
- Στην Ευρώπη, οι γυναικοκτονίες, κυρίως εντός οικογενειών, αγγίζουν τις 3.500 ετησίως.
- Στην Ασία και την Αφρική, πρακτικές όπως η προίκα ή οι «φόνοι τιμής» εξακολουθούν να αφαιρούν ζωές.
Γιατί Συμβαίνει Αυτό;
Η βία κατά των γυναικών δεν είναι ένα μεμονωμένο φαινόμενο. Είναι αποτέλεσμα κοινωνικών παθογενειών:
- Πατριαρχία: Ένας κόσμος που εξακολουθεί να βλέπει τις γυναίκες ως ιδιοκτησία.
- Στερεότυπα: Η αντίληψη ότι η γυναίκα πρέπει να υποτάσσεται στις ανδρικές επιθυμίες.
- Ατιμωρησία: Πολλά εγκλήματα δεν τιμωρούνται επαρκώς, δίνοντας το μήνυμα ότι «η βία επιτρέπεται».
- Οικονομική εξάρτηση: Η αδυναμία διαφυγής από κακοποιητικές σχέσεις.
Ας Γίνουμε Η Αλλαγή
Η εξάλειψη της βίας δεν είναι ευθύνη μόνο των κυβερνήσεων. Είναι ευθύνη όλων μας.
- Νομοθεσία: Η αναγνώριση της γυναικοκτονίας ως ξεχωριστού ποινικού αδικήματος είναι επιτακτική.
- Υποστήριξη: Δημιουργία περισσότερων καταφυγίων και γραμμών βοήθειας για τα θύματα.
- Ευαισθητοποίηση: Η εκπαίδευση στην ισότητα και η καταπολέμηση των στερεοτύπων πρέπει να ξεκινούν από το σχολείο.
- Μηδενική ανοχή: Η κοινωνία μας πρέπει να φωνάξει ξεκάθαρα: καμία μορφή βίας δεν είναι αποδεκτή.
Η 25η Νοεμβρίου είναι μια ημέρα για δράση. Ας σταθούμε δίπλα στις γυναίκες που μάχονται για την επιβίωσή τους. Ας γίνουμε η φωνή τους, μέχρι να καταφέρουμε να σβήσουμε τη βία από τις ζωές τους.
Για έναν κόσμο, όπου οι γυναίκες δεν θα χρειάζεται να φοβούνται. Για έναν κόσμο ισότητας, ασφάλειας και σεβασμού!
