Κάθε χρόνο μετά το πέρας των Νυχτών Πρεμιέρας, αποφασίζω ποια από τις ταινίες που είδα θα αναπολώ την επόμενη χρονιά. Φέτος, αναπολούσα το Hoard (2023), μια ταινία για το πού οδηγεί η δυσλειτουργία της ψυχής εκείνης που δεν έχει χαϊδευτεί όσο θα της άξιζε. Του χρόνου θα αναπολώ την Emilia Pérez (2024), ένα μιούζικαλ και νεονουάρ και δράμα, εμπνευσμένο από βιβλίο, με βραβευμένο καστ στις Κάννες και με κάτι γυναίκες που αναζητούν με μανία τον δρόμο προς τη λύτρωση.
Μια Μεξικανή δικηγόρος δέχεται την πρόταση να βοηθήσει έναν αδίστακτο έμπορο ναρκωτικών να αλλάξει ταυτότητα χωρίς να το μάθει κανείς και να γίνει η γυναίκα που πάντα ονειρευόταν να είναι. Αυτή είναι η βασική ιστορία της ταινίας. Όμως τα κορίτσια της ταινίας, κι εκείνο που από αγόρι έγινε κορίτσι, δε σταματούν να αναρωτιούνται για την ταυτότητά τους, δε σταματούν να προσπαθούν να βρουν έναν δρόμο να τους ταιριάζει, δε σταματούν να αλλάζουν δρόμους μέχρι να αισθανθούν δυνατές, δε σταματούν να εκφράζονται και να αλληλουποστηρίζονται και να ελπίζουν πως στο τέλος υπάρχει κάπου εκεί έξω η περηφάνια της ικανοποίησης για όλες τους.
Η ταινία κάνει σχόλια για το φύλο, το δίκαιο και το άδικο, τον έρωτα, την αλληλεγγύη και όλες εκείνες τις ταυτότητες που κουβαλάμε μαζί μας, γιατί πάνω από όλα είμαστε ψυχές πληθωρικές. Σε μία χώρα που καταρρέει και χάνει τους ανθρώπους της κάθε μέρα, το να προσπαθείς να είσαι κάποια, κάποια που τιμά τη συνείδηση, γίνεται ακόμα πιο επιτακτική ανάγκη.
Μιλάμε λοιπόν για μια πολυδιάστατη ταινία, που καταφέρνει να σε δεσμεύσει στον προβληματισμό μέχρι και το τελευταίο της λεπτό. Ο έρωτας και τα πάθη είναι πάντα εκεί και συν-ταξιδεύουν μαζί με τις πρωταγωνίστριες που πάντα θα νιώθουν μια έλλειψη, μια έλλειψη όμως που θα τις πεισμώνει κάθε φορά περισσότερο.
Κάπου διάβασα πως είναι η καλύτερη του σκηνοθέτη. Κάπου διάβασα πως είναι αλμοδοβαρική – κάτι που μεταφράζω ως ποιοτική. Κάπου διάβασα πως η Selena Gomez δείχνει ένα βάθος ακλόνητο και πως κάθε της συναίσθημα διαγραφόταν στο πρόσωπό της σαν σημάδι. Τα ασπάζομαι όλα αυτά που διάβασα και δηλώνω πως θα ξαναδώ αυτή την ταινία και πως θα τη δω ακόμα μία φορά σε κινηματογραφική αίθουσα, γιατί εκεί είναι που θα ακούσω καλύτερα τους στίχους των τραγουδιών και τις φωνές των σειρήνων.
Emilia Pérez, 2024
Διάρκεια: 132‘
Σκηνοθεσία: Ζακ Οντιάρ
Με τις: Έντγκαρ Ραμίρεζ, Κάρλα Σοφία Γκασκόν, Ζόι Σαλντάνα, Σελένα Γκόμεζ
Δείτε αναλυτικά σε ποιες αίθουσες παίζεται, εδώ.
