Ο Μάνος Χατζιδάκις υπήρξε ο επίμονα νέος και ελεύθερος άνθρωπος, με μια καλλιέργεια, που τού επέτρεπε να αποφασίζει για τη ζωή και το είδος των προσωπικών του δρόμων. 30 χρόνια από τον θάνατό του και 99 από τη γέννησή του (23/10/1925), και η δουλεμένη σκέψη του, η αρμονία της καθαρής του πρόθεσης, η νίκη του απέναντι σε κάθε είδους βαρβαρότητα εξακολουθούν να κινητοποιούν, να συγκινούν. Ο Χατζιδάκις ανακαλύπτεται συνεχώς. Να, μια ακόμη νίκη. Κι ως φορέας μιας πνευματικής αναγέννησης και κυρίως ως διανοούμενος. Ένας διανοούμενος φτιαγμένος από απτά υλικά, για τον οποίο θα μιλούν οι γενιές που θα έρθουν. Γατί δεν θα μπορούν να κάνουν κι αλλιώς.

Η ακρόαση αυτής της μεγάλης και κατηγορηματικής μουσικής είναι η σφοδρή μετωπική με την υπέροχη, αλλότρια ομαλότητα, που έφερε ο Χατζιδάκις σε κάθε του κατάθεση. «Με τα τραγούδια αυτά αποτείνομαι στην πιο κρυφή ευαισθησία των νέων ανθρώπων κάθε ηλικίας κι όχι στους εφήμερους κι ανεξέλεγκτους ερεθισμούς τους. Τα τραγούδια αυτά δεν είναι αισθησιακά. Λειτουργούν πέρ’ απ’ την πράξη, στο βαθύ αίσθημα που χαρακτηρίζει οποιαδήποτε σχέση, κάθε μορφής, αρκεί να περιέχει τις προϋποθέσεις γι’ ανθρώπινη επικοινωνία», σημείωνε στο οπισθόφυλλο του Μεγάλου Ερωτικού.

Ο καιρός θα έχει πάντα χώρο για το σύμπαν του. Για να μην πάψει ο αέρας να ανανεώνει καρδιές. Για να μη χάνει τις φωτιές του το Μεγάλο Αντάρτικο.

*Ο Μάνος (Εμμανουήλ) Χατζιδάκις (Ξάνθη, 23 Οκτωβρίου 1925 – Αθήνα, 15 Ιουνίου 1994) ήταν κορυφαίος Έλληνας συνθέτης, ποιητής, τραγουδοποιός, μαέστρος και πιανίστας. Θεωρείται ο πρώτος που συνέδεσε μεταπολεμικά, με το θεωρητικό και συνθετικό έργο του, τη λόγια μουσική με τη λαϊκή μουσική παράδοση. Πολλά από τα εκατοντάδες έργα του αναγνωρίζονται σήμερα ως κλασικά.