Μια αδικία 85 ετών αποκαταστάθηκε στο Poets’ Corner στο Αβαείο του Westminster με τη διορθωμένη ορθογραφία ενός από τα σπουδαιότερα λογοτεχνικά ονόματα. Αγαπητέ αναγνώστη, τελικά είναι Brontë, όχι Bronte.
Ένα τροποποιημένο μνημείο για τη Charlotte, την Emily και την Anne Brontë αποκαλύφθηκε την Πέμπτη με πρόσθετες δύο κουκκίδες, διαλυτικά, που διασφαλίζουν ότι οι άνθρωποι το προφέρουν με δύο συλλαβές. Σαν να έκανε ρίμα με τη λέξη Monty, όχι με τη χρήση των γραμμάτων. Το μνημείο εγκαταστάθηκε το 1939 και, για κάποιο λόγο, χωρίς τα διαλυτικά που χρησιμοποιούσαν οι Brontës.
Η διόρθωση προέκυψε μετά από μια προσέγγιση στο αβαείο από τη Sharon Wright, την εκδότρια της Brontë Society Gazette, η οποία επισκέφτηκε το Poets’ Corner ως μέρος της έρευνας για ένα νέο βιβλίο. «Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν: «Έχουν γράψει λάθος τα ονόματα!» Σίγουρα δεν μπορεί να είμαι η πρώτη που θα το πρόσεξε. Δεν νομίζω ότι είμαι, αλλά μπορεί να είμαι η πρώτη που θα επιστήσω την προσοχή οποιουδήποτε και θα πω «μπορούμε να γράψουμε σωστά τα ονόματα, παρακαλώ;», είπε η Wright. «Αυτές οι γυναίκες είναι τρεις από τους μεγαλύτερους συγγραφείς αυτής της χώρας. Τους αξίζει να γράφονται σωστά τα ονόματά τους στο μνημείο που δημιουργήθηκε για να τις τιμήσει».
Η Wright θυμήθηκε ότι ένιωσε γνήσια αγανάκτηση όταν είδε την πλάκα. «Είμαι από το Μπράντφορντ όπως αυτές και θέλω να τιμούνται σωστά στο Λονδίνο ή σε εκείνο το Λονδίνο, όπως λέμε. Είναι ηρωίδες του Yorkshire και το όνομά τους είναι Brontë, όχι Bronte».
Η Wright είπε ότι το όνομα όλων των άλλων στη Γωνιά των Ποιητών ήταν σωστά γραμμένο, κυρίως του ποιητή Robert Southey που αντιπροσωπεύεται από ένα υπέροχο μνημείο και προτομή. Ο Southey είναι κάτι σαν κακός στους κύκλους των Brontë, καθώς είπε στην 20χρονη Charlotte ότι η ποίηση και η λογοτεχνική δημιουργία δεν μπορούσαν και δεν πρέπει να είναι γυναικεία δουλειά. «Σκέφτηκα ότι «έχουν γράψει σωστά το όνομά του» προτού φύγω με τα πόδια», είπε η Wright. Κατά το ήμισυ περίμενε μια μάχη για να διορθωθεί το όνομα, αλλά βρήκε μια ανοιχτή, φιλική πόρτα και μια προθυμία.
Οι λόγοι του λάθους δεν είναι ξεκάθαροι, αν και ο χρόνος πιθανώς έπαιξε ρόλο, καθώς η πινακίδα με τα ονόματα εγκαταστάθηκε στις 8 Οκτωβρίου 1939, αμέσως μετά το ξέσπασμα του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου. Σε μια επιστολή της 2ας Νοεμβρίου εκείνου του έτους, ο Paul de Labilliere, τότε κοσμήτορας του Westminster, έγραψε: «Θα ήθελα πολύ η ολοκλήρωσή του να σηματοδοτηθεί με τελετουργικά αποκαλυπτήρια, αλλά σε αυτούς τους καιρούς οτιδήποτε τέτοιου είδους αποκλείεται». Η εγκατάσταση χρηματοδοτήθηκε από την Brontë Society, που ιδρύθηκε το 1893 που είναι μια από τις παλαιότερες λογοτεχνικές εταιρείες στον κόσμο.
Ήταν Ιούλιος του 1947 πριν γίνει μια επίσημη τελετή στο αβαείο, οπότε μεγαλύτερα ζητήματα για την ανοικοδόμηση του έθνους ήταν στο μυαλό των ανθρώπων. Τα μέλη της κοινωνίας όμως, ίσως ένιωσαν ότι έπρεπε να είναι ευγνώμονες που απλώς ήταν εκεί. «Δεν ξέρω», είπε η Wright. «Ξέρετε τους ανθρώπους του Yorkshire, μας αρέσει να σηκώνουμε το χέρι μας και να κάνουμε φασαρία, οπότε δεν ξέρω τι συνέβη εκεί».
Τα διαλυτικά που λείπουν μπορεί να είναι τόσο μυστήριο όσο και τα ίδια τα διαλυτικά. Κανείς δεν μπορεί να πει με απόλυτη βεβαιότητα γιατί το όνομα Brontë εξελίχτηκε από το ιρλανδικό επώνυμο του πατέρα τους Patrick, Prunty ή Brunty, όταν έφτασε στο St John’s College του Cambridge, το 1802. Μπορεί να είχε να κάνει με τον θαυμασμό του για τον Horatio Nelson, που έγινε Δούκας του Bronte, και με τον τρόπο που τον πρόφερε ο Patrick, ως κάποιος γεννημένος στην Κομητεία Down. Μπορεί επίσης να ήταν ένα gentrification βασισμένο σε μια ελληνική λέξη που σημαίνει βροντή. Τίποτα από αυτά δεν έχει σημασία στα μάτια της Wright. «Δεν πρόκειται για τους άντρες, αλλά για τις γυναίκες και ότι το όνομά τους ήταν Brontë κι έτσι το πρόφεραν από πραγματικά μικρή ηλικία. Αυτό είναι ένα πραγματικά χαρούμενο και σύμφωνα με τη δική μας εποχή τέλος για την ιστορία».
Αυτά τα συναισθήματα επαναλήφθηκαν από τον πρύτανη του Westminster, David Hoyle, ο οποίος είπε ότι ήταν ευγνώμων που επισημάνθηκε η παράλειψη και τώρα διορθώθηκε. «Η μνήμη δεν είναι ένα κλειδωμένο ντουλάπι, αλλά ένα ενεργό πράγμα», είπε. «Η Εταιρεία Brontë μας έχει δώσει μια γεύση από τη δέσμευσή της για μια ζωντανή ανάμνηση».
Πηγή: The Guardian
