Η φωτεινή επιγραφή του εμβληματικού ξενοδοχείου Chelsea του Μανχάταν στη Νέα Υόρκη, σημείο συνάντησης συγγραφέων, καλλιτεχνών και μουσικών πωλείται σε δημοπρασία. Αργότερα, αυτό τον μήνα, θα πωληθεί μαζί με άλλα αντικείμενα και έργα τέχνης από τη Νέα Υόρκη των δεκαετιών του 1970 και του 1980.
Η πινακίδα νέον, που εκτείνεται σε τρεις ορόφους του ξενοδοχείου, έχει χωριστεί σε κομμάτια, όπως ανέφερε στους NYT ο αρμόδιος της δημοπρασίας, Άρλαν Έτινγκερ, ιδιοκτήτης του οίκου δημοπρασιών Guernsey’s. Κάθε γράμμα ύψους 1,5 μέτρου από τη λέξη “hotel” θα προσφέρεται χωριστά.
Το Chelsea Hotel κατασκευάστηκε το 1884 και αρχικά σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Philip Hubert ως μία από τις πρώτες πολυκατοικίες της Νέας Υόρκης. Το στυλ του είναι χαρακτηριστικό της αρχιτεκτονικής της εποχής, με νεογοτθικές επιρροές και κόκκινα τούβλα. Στην αρχή, ήταν μια συνεταιριστική κατοικία, αλλά το 1905 μετατράπηκε σε ξενοδοχείο.
Γρήγορα, έγινε πόλος έλξης για καλλιτέχνες, συγγραφείς, ποιητές και μουσικούς. Τη δεκαετία του 1950 και 1960, το ξενοδοχείο έγινε το στέκι για πολλούς δημιουργούς της Beat Generation και των καλλιτεχνών της αντικουλτούρας. Συγγραφείς, όπως ο Άρθουρ Μίλερ, ο Τενεσί Ουίλιαμς και ο Τζακ Κέρουακ έμειναν εκεί, με τον Κέρουακ να γράφει μέρος του βιβλίου «Στο Δρόμο» στο Chelsea. Ο Άντι Γουόρχολ γύρισε στο ξενοδοχείο την ταινία του “Chelsea Girls”. Οι θρυλικοί μουσικοί Μπομπ Ντίλαν, Τζάνις Τζόπλιν, Λέοναρντ Κοέν και οι Velvet Underground συχνά το χρησιμοποιούσαν ως κατοικία ή μέρος δημιουργίας. Ο Λέοναρντ Κοέν, μάλιστα, έγραψε το τραγούδι “Chelsea Hotel No. 2”, το οποίο αφιέρωσε στην Τζάνις Τζόπλιν.
Ίσως το πιο γνωστό τραγικό γεγονός, που συνδέεται με το Chelsea, είναι ο θάνατος της Νάνσι Σπάντγκεν, συντρόφου του Σιντ Βίσιους των Sex Pistols, το 1978. Βρέθηκε μαχαιρωμένη στο δωμάτιο 100 του ξενοδοχείου και ο Βίσιους κατηγορήθηκε για τον θάνατό της, αν και δεν δικάστηκε ποτέ λόγω του θανάτου του λίγο αργότερα από υπερβολική δόση ναρκωτικών.
Μετά τη δεκαετία του 1980, το Chelsea άρχισε να φθίνει και τα οικονομικά του προβλήματα οδήγησαν σε αλλαγές στην ιδιοκτησία. Το ξενοδοχείο έκλεισε το 2011 για ανακαίνιση, μια διαδικασία που κράτησε αρκετά χρόνια και προκάλεσε αντιδράσεις, καθώς πολλοί ανησυχούσαν ότι η μετατροπή του θα αφαιρούσε τον ιστορικό και πολιτιστικό του χαρακτήρα.
Παρόλο που το Chelsea έχει πλέον αλλάξει και έχει μετατραπεί σε πολυτελές ξενοδοχείο, η ιστορία του ως τόπος έμπνευσης και δημιουργίας για πολλές σημαντικές προσωπικότητες παραμένει ζωντανή. Το ξενοδοχείο εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό μνημείο της καλλιτεχνικής κληρονομιάς της Νέας Υόρκης.
