Μια ψηφιακή πλατφόρμα που επιδιώκει να συγκεντρώσει 100 εκατομμύρια αρχεία αντικειμένων από συλλογές σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα, με τους διοργανωτές να ισχυρίζονται ότι η πρωτοβουλία θα είναι «μεταμορφωτική» για επιμελητές, ερευνητές, εκπαιδευτικούς και άλλους.
Το Museum Data Service (MDS) είναι μια συνεργασία μεταξύ της φιλανθρωπικής οργάνωσης για την καλλιτεχνική εκπαίδευση Art UK, του Collections Trust και του Πανεπιστημίου του Leicester, με χρηματοδότηση που παρέχεται από το Bloomberg Philanthropies και το Arts and Humanities Research Council. Ο βασικός του στόχος είναι να παρέχει μια ενιαία πλατφόρμα στην οποία τα μουσεία μπορούν να αποθηκεύουν και να μοιράζονται τα αρχεία των αντικειμένων τους – με όλα τα αρχεία να εμφανίζονται σε απλή, ομοιόμορφη μορφή.
Αρχικά ξεκίνησε με περίπου 3 εκατομμύρια δίσκους από 21 μουσεία – μεταξύ αυτών την Εθνική Πινακοθήκη στο Λονδίνο και το Amgueddfa Cymru (Μουσείο Ουαλίας) – με πολλά περισσότερα να αναμένονται στο μέλλον.
Πώς προέκυψε η Υπηρεσία Δεδομένων του Μουσείου;
Η πρωτοβουλία προήλθε από ένα έργο της Art UK, η οποία εργάζεται για την ψηφιοποίηση βρετανικών συλλογών τέχνης από την ίδρυσή της το 2003. «Σε 20 χρόνια έχουμε φέρει 300.000 έργα τέχνης στο Art UK», λέει ο Andrew Ellis, διευθυντής της φιλανθρωπικής οργάνωσης. «Αλλά υπάρχουν εκατομμύρια αρχεία έργων τέχνης σε δημόσιες συλλογές, συμπεριλαμβανομένων έργων σε χαρτί, φωτογραφιών, κεραμικών. Πώς λοιπόν τα προσλαμβάνουμε σε κλίμακα και διατηρούμε τα αρχεία ενημερωμένα;» Η ομάδα του, λέει, συνεργάστηκε με την εταιρεία λογισμικού Knowledge Integration για να δοκιμάσει μια νέα προσέγγιση χρησιμοποιώντας 10 συλλογές, η οποία τελικά οδήγησε στην ανάπτυξη της Υπηρεσίας Δεδομένων του Μουσείου.
Πώς θα λειτουργήσει;
Το «μεγάλο πρόβλημα» που προσπαθούσε να λύσει η υπηρεσία είναι «πώς θα συγκέντρωνε αυτήν την εξαιρετική εθνική συλλογή αντικειμένων που βρίσκεται σε μυριάδες διαφορετικά συστήματα διαχείρισης συλλογής με αντικρουόμενα ονόματα πεδίων», λέει ο Ellis. Δουλεύοντας με το Knowledge Integration, η ομάδα έχει δημιουργήσει ένα σύστημα που είναι «πάρα πολύ απλό», προσθέτει ο Gosling. Τα μουσεία μπορούν είτε να ανεβάσουν ένα αρχείο εξαγωγής είτε, στην περίπτωση μεγαλύτερων ιδρυμάτων, να μοιραστούν αρχεία μέσω ενός συστήματος διεπαφής προγραμματισμού εφαρμογών (API), το οποίο επιτρέπει στις βάσεις δεδομένων να επικοινωνούν μεταξύ τους. Στη συνέχεια, το σύστημα εφαρμόζει κάποια μοντελοποίηση φωτός για να χωρίσει τα δεδομένα σε κατηγορίες.
Το MDS έχει διατεθεί στο εμπόριο ως πρωτοβουλία «business-to-business» και όχι ως πρωτοβουλία «business-to-consumer», με τους περισσότερους χρήστες να αναμένεται να είναι επαγγελματίες του μουσείου. Ωστόσο, θα είναι επίσης διαθέσιμο σε ερευνητές και εκπαιδευτικούς, οι οποίοι θα έχουν πρόσβαση σε δεδομένα σε μεγάλη κλίμακα. Μια ποικιλία αδειών θα είναι διαθέσιμες στα μουσεία, ώστε να μπορούν να αποφασίζουν τι είναι διαθέσιμο στους χρήστες και τι όχι από εκείνες τις συλλογές.
Έμφαση έχει δοθεί, λέει ο Gosling, στο να διασφαλιστεί ότι είναι μια ελκυστική πρόταση για μικρότερα ιδρύματα καθώς και για μεγάλα. Δεν θα υπάρχουν χρεώσεις για τη χρήση της βάσης δεδομένων, με μόνες εξαιρέσεις εκείνες που υπερβαίνουν την πολιτική «δίκαιης χρήσης», για παράδειγμα άτομα που εκτελούν εργασίες «υπερ-εντατικής επεξεργασίας». Για να μειώσει το κόστος, η υπηρεσία δεν θα φιλοξενεί εικόνες, αν και θα είναι δυνατή η σύνδεση με εικόνες, οι οποίες στη συνέχεια μπορούν να διαγραφούν για χρήση από τον ερευνητή ή άλλο χρήστη.
Στο εξής, η υπηρεσία θα εποπτεύεται από το Πανεπιστήμιο του Leicester, το οποίο του προσφέρει τη δική του τεχνογνωσία και «σημαντική ικανότητα στη διαχείριση μεγάλων συνόλων δεδομένων», λέει ο Ellis. Η ελπίδα είναι ότι, τα επόμενα χρόνια, θα φιλοξενήσει τα περισσότερα από τα 100 εκατομμύρια αντικείμενα που βρίσκονται στα 1.750 «διαπιστευμένα» μουσεία και άλλες συλλογές του Συμβουλίου Τεχνών σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο.
Πηγή: The Art Newspaper
