Ποιητής, συγγραφέας, καθηγητής, ταλαντούχος, βραβευμένος, ταγμένος στη δημιουργία, ο Ocean Vuong είναι από εκείνα τα πλάσματα που οι σελίδες των βιβλίων τους φωτίζουν πρόσωπα σε όλο τον κόσμο. Σε μία προσωπική του δημοσίευση στον λογαριασμό του στο Instagram, αναρωτιέται τι είναι τελικά το κατόρθωμα της δημιουργίας, τι σημαίνει άρτιο κείμενο και πόση αγάπη πρέπει τελικά να διαθέτεις για να βάλεις στις λέξεις σου;

«Σαν σήμερα, πριν από 10 χρόνια,

Κοιτάζοντας το χειρόγραφο για το πρώτο μου βιβλίο, Night Sky with Exit Wounds, με απόλυτη απογοήτευση, αηδία και κάτι που φαινόταν σαν μια ανυπέρβλητη αίσθηση αποτυχίας. Ορκίζομαι, κοιτάς κάτι αρκετά, ακόμα και κάτι για το οποίο είσαι περήφανος, κι αρχίζει να μαραίνεται μπροστά στα μάτια σου. Αφού το δούλεψα για επτά χρόνια, δεν ήμουν ποτέ προετοιμασμένος, μωρό ποιητής καθώς ήμουν, να φτάσω σε μια στιγμή που ήθελα απλώς να τα ξύσω όλα μέχρι να σβηστούν, να ξεκινήσω από την αρχή και να καθαρίσω τον εαυτό μου από όλα όσα ένιωθα ότι ήταν λάθος με αυτό. Νομίζω ότι θα το έκανα αν δεν ήμουν τόσο εξαντλημένος, έχοντας μείνει ξύπνιος μέχρι τις πρώτες ώρες προσπαθώντας να «το φτιάξω».

Την επόμενη κιόλας μέρα, σε κάτι που φαινόταν σαν μια σεκάνς από την πιο μελοδραματική, ζαχαρένια ταινία όλων των εποχών, μου τηλεφώνησαν οι εκδόσεις Copper canyon press (ενώ ήμουν στο τρένο για το πρώτο μου μάθημα στο μεταπτυχιακό) λέγοντας ότι ήθελαν να το δημοσιεύσουν, αφού το είχα στείλει σε αυτούς πριν από σχεδόν ένα χρόνο και νόμιζα ότι χάθηκε στο ταχυδρομείο. Μερικά πράγματα είναι τόσο άχαρα που δεν θα μπορούσατε να τα βάλετε στην τέχνη—και όμως φτάνουν, με όλη τους την επινοημένη γαλήνη, ακριβώς μπροστά σας.

Η αλήθεια είναι ότι κράτησα το βιβλίο όπως ήταν όχι επειδή ήμουν ευχαριστημένος με αυτό – αλλά επειδή σεβόμουν την πίστη των εκδοτών σε αυτό. Είναι δυνατό, έμαθα τότε, να δουλεύω πάνω σε κάτι για τόσο καιρό, με τόση εμμονή, μερικές φορές μανιακή, φροντίδα και ακόμα να μην το «ξέρω» πραγματικά. Θα μπορούσε η τελική κατάσταση ενός έργου να είναι τόσο αυθαίρετη, που αυτό που στέλνεται στον κόσμο δεν έχει να κάνει με την αριστεία ή το επίτευγμα ή τον εσωτερικό θρίαμβο — αλλά μάλλον με την αγάπη; Η μπερδεμένη αγάπη σας από και για τους άλλους, για την ίδια την κλίση σας, που σας επιτρέπει, όχι τόσο να ολοκληρώσετε κάτι, αλλά απλώς να το παραδώσετε τη στιγμή που σας καλούν να το παραδώσετε; Όταν καλείστε, παρά τον εαυτό σας;

Τέλος πάντων. Πού με έχει οδηγήσει αυτή η στιγμή της απόφασης άραγε. Ευχαριστώ που είστε εδώ. Κι ευχαριστώ τον Peter που τράβηξε αυτή τη φωτογραφία, ο οποίος μάλλον προσπαθούσε απλώς να καταγράψει την γκρίνια μου!»

*Το βιβλίο «Νυχτερινός Ουρανός με Τραύματα Εξόδου», καθώς και τα υπόλοιπα βιβλία του, κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Gutenberg.