Έχοντας μια καριέρα που διαρκεί εδώ και πάνω από 50 χρόνια, η Isabelle Huppert γνωρίζει ένα ή δύο πράγματα για τον κινηματογράφο. Έχει κάνει επικά γουέστερν όπως το “Heaven’s Gate” και ερωτικά δράματα όπως το “The Piano Teacher”, έχει συνεργαστεί με θρύλους όπως ο Jean-Luc Godard και ο Paul Verhoeven, αλλά ανεξάρτητα από το είδος ή το πρόσωπο πίσω από τον φακό, η Huppert πιστεύει ότι η δουλειά της δείχνει καλύτερα, όπως προβλέπεται εξ αρχής, στη μεγάλη οθόνη.

Πριν από την προεδρία της κριτικής επιτροπής στο 81ο Φεστιβάλ Βενετίας αυτή την εβδομάδα, η Huppert μίλησε στους New York Times και μοιράστηκε την εκτίμησή της για το τι προσφέρουν τα φεστιβάλ στη διαρκή υγεία του κινηματογράφου και την αισιοδοξία της για το μέλλον του μέσου. «Τα φεστιβάλ είναι όλο και πιο σημαντικά», είπε η Huppert. «Όλοι γνωρίζουμε ότι με την ανάπτυξη νέων τρόπων παρακολούθησης ταινιών, όπως οι πλατφόρμες ροής – που έχουν τις αρετές τους – οι κινηματογραφικές αίθουσες απειλούνται κάπως. Έτσι, τα φεστιβάλ είναι ζωτικής σημασίας οικοσυστήματα για την προβολή των ταινιών και για την κινηματογραφική βιομηχανία στο σύνολό της». Προχωρώντας περαιτέρω, πρόσθεσε, «Είναι ένα ραντεβού με τον κινηματογράφο, όπου οι ταινίες προβάλλονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και προβάλλουν διαφορετικές κατηγορίες ταινιών. Για μένα, είναι καθοριστικά».

Ξεκινώντας στις 28 Αυγούστου και συνεχίζοντας για τις επόμενες 10 ημέρες, η Huppert και η κριτική επιτροπή της θα δουν σχεδόν δώδεκα ταινίες πριν απονείμουν τον Χρυσό Λέοντα. Μιλώντας για αυτό που κάνει τη Βενετία τόσο ξεχωριστή, η Huppert ισχυρίστηκε ότι είναι το «μαγικό σκηνικό», το οποίο πιστεύει ότι προσθέτει στη «συνολική μαγεία της εκδήλωσης».

Ενώ η Βενετία μπορεί να χρησιμεύσει ως κινηματογραφική ουτοπία για σύντομο χρονικό διάστημα, το συνολικό μέλλον της κινηματογραφικής εμπειρίας δεν αμφισβητείται λιγότερο, καθώς οι κινηματογραφικές αίθουσες συνεχίζουν να αγωνίζονται στον απόηχο της πανδημίας COVID-19 τόσο με το streaming όσο και με μια βιομηχανία με συμβάσεις βγάζοντας λιγότερο προϊόν. Ωστόσο, η Huppert δεν ανησυχεί πολύ, παρόλο που επηρεάζεται άμεσα από την κατάσταση.

«Θα ήθελα να παραμείνω αισιόδοξη», είπε στους New York Times. «Η οικογένειά μου και εγώ φροντίζουμε δύο μικρούς κινηματογράφους τέχνης στο Παρίσι: το Christine και το Écoles. Το Παρίσι παραμένει μια πολύ προνομιακή πόλη όσον αφορά τις κινηματογραφικές αίθουσες».

Όταν αναφέρθηκε το θέμα του Διαδικτύου και η ευκολία παραμονής στο σπίτι ως λόγοι για την εγκατάλειψη των αιθουσών, η υποστήριξη της Huppert στους κινηματογράφους παρέμεινε σταθερή. Είπε, «Πιστεύω ότι οι άνθρωποι θα έχουν ακόμα πάθος να πηγαίνουν στον κινηματογράφο. Κάποιος μπορεί μερικές φορές να αναρωτηθεί αν ο κινηματογράφος είναι μια διαχρονική μορφή τέχνης και αν ο κόσμος θα συνεχίσει να πηγαίνει σινεμά. Η διάθεσή μου θα ήταν να πω ναι».

Πηγή: IndieWire