Η Nibha Kumari, κάτοικος του Bihar, της φτωχότερης πολιτείας της Ινδίας, θυμάται πώς ένα ποδήλατο άλλαξε τη ζωή της όταν έκλεισε τα 15. Για δύο χρόνια, έξι ημέρες την εβδομάδα, έκανε δύο ώρες καθημερινά ποδήλατο από το σπίτι στο σχολείο και τα μαθήματα προπονητικής και πίσω, χρησιμοποιώντας ένα ποδήλατο που της παρείχε η πολιτειακή κυβέρνηση. «Αν δεν το είχα, δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να είχα τελειώσει το γυμνάσιο. Άλλαξε τη ζωή μου», λέει η Nibha, τώρα 27 ετών.
Η κόρη ενός αγρότη από την περιοχή Begusarai, η Nibha στάλθηκε να ζήσει με τη θεία της 10 χιλιόμετρα μακριά για να φοιτήσει σε ένα κοντινό δημοτικό σχολείο. Η κινητικότητα ήταν πρόκληση για τα κορίτσια και τα μέσα μαζικής μεταφοράς ήταν αναξιόπιστα. Όταν η Nibha επέστρεψε στο σπίτι της για το γυμνάσιο, ανέβηκε σε ένα ποδήλατο και συνέχισε να οδηγεί στους ανώμαλους δρόμους του χωριού για να τελειώσει την εκπαίδευσή της.
«Τα κορίτσια έχουν αποκτήσει μεγάλη αυτοπεποίθηση αφού άρχισαν να χρησιμοποιούν ποδήλατα για να πηγαίνουν σε σχολεία και στην προπόνησή τους. Όλο και περισσότερα από αυτά πηγαίνουν στο σχολείο τώρα. Τα περισσότερα έχουν δωρεάν ποδήλατα που παρέχονται από την κυβέρνηση», λέει ο Bhuvaneshwari Kumari, εργαζόμενος στον τομέα της υγείας στο Begusarai.
Έχει δίκιο. Μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Transport Geography αποκαλύπτει αξιοσημείωτες γνώσεις σχετικά με τα παιδιά που πηγαίνουν στο σχολείο και την ποδηλασία στην αγροτική Ινδία. Η μελέτη των Srishti Agrawal, Adit Seth και Rahul Goel διαπίστωσε ότι η πιο αξιοσημείωτη άνοδος της ποδηλασίας στην Ινδία είχε σημειωθεί μεταξύ των κοριτσιών της υπαίθρου – αυξήθηκε πάνω από δύο φορές από 4,5% το 2007 σε 11% το 2017 – μειώνοντας το χάσμα των φύλων στη δραστηριότητα.
«Αυτή είναι μια σιωπηλή επανάσταση. Το ονομάζουμε επανάσταση επειδή τα επίπεδα ποδηλασίας αυξήθηκαν μεταξύ των κοριτσιών σε μια χώρα που έχει υψηλά επίπεδα ανισότητας των φύλων όσον αφορά την κινητικότητα των γυναικών έξω από το σπίτι, γενικά, και για το ποδήλατο, ειδικότερα», λέει η κ. Agrawal.
Τα κρατικά προγράμματα δωρεάν διανομής ποδηλάτων από το 2004 αφορούν τα κορίτσια, για τα οποία τα ποσοστά εγκατάλειψης του σχολείου είναι φυσικά υψηλότερα από τα αγόρια λόγω οικιακών δουλειών και εξαντλητικών μεγάλων περιπάτων. Αυτή η προσέγγιση δεν είναι μοναδική στην Ινδία – στοιχεία από χώρες όπως η Κολομβία, η Κένυα, το Μαλάουι και η Ζιμπάμπουε δείχνουν επίσης ότι τα ποδήλατα ενισχύουν αποτελεσματικά την εγγραφή και την παραμονή των κοριτσιών στο σχολείο. Αλλά η κλίμακα εδώ είναι ασύγκριτη.
Οι τρεις ερευνητές – από το Ινδικό Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Δελχί και το Ινστιτούτο Διαχείρισης Μελετών Narsee Monjee της Βομβάης – ανέλυσαν τρόπους μεταφοράς για παιδιά σχολικής ηλικίας 5-17 ετών σε μια έρευνα εθνικού επίπεδου για την εκπαίδευση, εξέτασαν την αποτελεσματικότητα των κρατικών προγραμμάτων που παρέχουν δωρεάν ποδήλατα σε μαθήτριες και την επιρροή τους στα ποσοστά χρήσης ποδηλάτου.
Σε εθνικό επίπεδο, το ποσοστό όλων των μαθητών που πήγαν στο σχολείο με το ποδήλατο αυξήθηκε από 6,6% το 2007 σε 11,2% το 2017, ανακάλυψαν. Το ποδήλατο προς το σχολείο στις αγροτικές περιοχές διπλασιάστηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας, ενώ στις αστικές περιοχές παρέμεινε σταθερό.
Οι δρόμοι των πόλεων της Ινδίας είναι διαβόητα επικίνδυνοι, με τα χαμηλά ποσοστά χρήσης ποδηλάτου προς το σχολείο να συνδέονται με την κακή κυκλοφοριακή ασφάλεια και με περισσότερα αυτοκίνητα στο δρόμο. Η ποδηλατική επανάσταση της Ινδίας είναι πιο σημαντική στα χωριά, και σε περιοχές όπως το Μπιχάρ, η Δυτική Βεγγάλη, το Ασάμ και το Τσατισγκάρ να πρωτοστατούν στην ανάπτυξη. Αυτές οι πολιτείες έχουν πληθυσμό συγκρίσιμο με ορισμένες από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές χώρες.
Το ποδήλατο ήταν πιο συνηθισμένο για μεγαλύτερες αποστάσεις σε αγροτικές περιοχές από ό,τι στις αστικές περιοχές, διαπίστωσε η μελέτη. Η Ινδία άρχισε να αναφέρει ποδηλατική συμπεριφορά για πρώτη φορά μόνο στην τελευταία απογραφή του 2011. Μόνο το 20% όσων ταξίδευαν για να εργαστούν εκτός σπιτιού ανέφεραν ότι το ποδήλατο ήταν ο κύριος τρόπος μεταφοράς τους. Αλλά οι άνθρωποι στα χωριά έκαναν περισσότερο ποδήλατο (21%) από ό,τι στις πόλεις (17%). Επίσης, περισσότεροι εργαζόμενοι άνδρες (21,7%) από ό,τι οι γυναίκες (4,7%) έφτασαν στη δουλειά τους με ποδήλατο. «Σε σύγκριση με τα διεθνή περιβάλλοντα, αυτό το επίπεδο χάσματος των φύλων στην ποδηλασία είναι από τα υψηλότερα στον κόσμο», λέει η κ. Agrawal.
Η Αμερικανίδα σουφραζίστρια Susan B Anthony είπε ότι το ποδήλατο «έχει κάνει περισσότερα για τη χειραφέτηση των γυναικών από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο. Δίνει στις γυναίκες ένα αίσθημα ελευθερίας και αυτοδυναμίας».
Πηγή: BBC
