Η Αννούσα Μελά θα παραδεχτεί και φέτος ότι τα κατάφερε

Χρύσα Φωτοπούλου

Η δημοσιογράφος μόδας, creative director digital περιεχομένου, επιχειρηματίας και δημιουργός του ANAMESA concept store, Αννούσα Μελά θα μπορούσε να φεύγει από την οδό Νίκης και σε δέκα λεπτά να ρίχνει άγκυρα στην Σίκινο, ενώ παράλληλα να συντονίζει τις κεραίες της, όπου τα πράγματα ρέουν προς μια γόνιμη και συμφέρουσα εξέλιξη. Απόφοιτη της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και με μεταπτυχιακές σπουδές στο Λονδίνο, υπάρχει δυναμικά στον χώρο της μόδας, υποστηρίζοντας πάντα την ελευθερία και την αυτοτέλεια, τα όνειρα και την ομορφιά να μην υπάρχουν αγκυλώσεις. Είναι πολυπράγμων και κάθε Αύγουστο παραδέχεται ότι το καλοκαίρι είναι απλώς νοοτροπία.

Αννούσα, πώς σε βρίσκει αυτό το καλοκαίρι; Μέχρι να πατήσεις το pause, πόσα πράγματα έχεις προγραμματίσει να κάνεις;

Με βρίσκει σε διαρκή κίνηση, κι εννοείται ότι χρειάζεται και να προσαρμόζομαι στις έντονες καιρικές συνθήκες, γιατί δουλεύω πάρα πολύ κι έξω. Είτε με το κομμάτι της δημιουργίας περιεχομένου, είτε με το κομμάτι των γυρισμάτων, είτε με το κομμάτι της προετοιμασίας πραγμάτων, events κτλ. Γενικά, κι αυτό το καλοκαίρι έχει πολλή δράση.

Πότε συνειδητοποίησες ότι ο χώρος, που σε πυροδοτεί και σε ορίζει, είναι ο χώρος της μόδας; Πότε άρχισες να έχεις άποψη και να το ψάχνεις, όσον αφορά στην ολιστική προσέγγιση της ομορφιάς και του στυλ;

Το κατάλαβα σχετικά νωρίς. Σίγουρα, το ένα έφερε το άλλο, αλλά υπήρχε και μια έμφυτη σύνδεση με αυτό το κομμάτι, η οποία πυροδοτήθηκε κιόλας κι από το αντικείμενο των σπουδών μου. Τέλειωσα την Φιλοσοφική, το τμήμα Θεατρικών Σπουδών κι έπειτα έκανα μεταπτυχιακό στο Λονδίνο, με τίτλο “Arts and Media”. Άρχισα, μοιραία, να μπαίνω σε ένα πεδίο καλλιτεχνικό κι εντελώς δημιουργικό, με στόχο πάντα τη σύνδεση με το υπάρχον lifestyle. Οπότε, πολύ γρήγορα, όλη αυτή η γνώση βρήκε έδαφος στον χώρο των περιοδικών. Προς το τέλος των σπουδών, εργάστηκα στον τύπο, ξεκινώντας ως assistant στο κομμάτι της ομορφιάς. Ξεδιπλώθηκε αμέσως ένας κόσμος μπροστά μου, τον οποίο αγάπησα κι αγαπώ πάρα πολύ. Ό,τι σχετίζεται με ομορφιά και μόδα. Επεδίωξα, από την αρχή, να είμαι παρούσα κι ενεργή και να δίνω όλο μου το «είναι» στα πρότζεκτ, με τα οποία καταγινόμουν, οπότε η πρόοδος ήταν κάτι αναπόφευκτο. Ξεκίνησα, το 2010, το blogging, -τότε που άρχιζε όλο το κομμάτι του blog και λίγο αργότερα ακολούθησε το Instagram-, τότε που κέρδιζε δυναμική το κομμάτι των video, που είναι για μένα μια πιο κινηματογραφική προσέγγιση της μόδας. Γι’ αυτό, από τα πρώτα πράγματα που έκανα ήταν φιλμάκια. Μετά, ήρθε η τηλεόραση. Έκανα συνεντεύξεις, εξελίσσοντας το πεδίο μου, με πολύ διάβασμα και πολλή συνέπεια. Ήθελα να δω αυτό, που μού δίνεται, πόσο παρακάτω μπορώ να το πάω, με βάση το υπόβαθρο, τα προσόντα και τα όνειρα που κουβαλάω. Μετά ήρθε το Anamesa. Συνέχεια, δηλαδή, προστίθενται καινούρια πράγματα, χωρίς να ξέρω εκ των προτέρων τι θα συμβεί. Στην δική μου περίπτωση, αυτό όλο αναπνέει πάρα πολύ και αναπνέει με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Είτε λέγεται Anamesa, είτε λέγεται δημοσιογραφία, είτε λέγεται video content, το οποίο είναι reels και social media, είτε λέγεται «πίσω από τις κάμερες», – γιατί παράγω και δημιουργώ περιεχόμενο για εταιρίες με το κομμάτι του creative direction, οπότε κάνω και το storytelling.

Πολύ ενδιαφέρον. Η Τζέιν Μπίρκιν έλεγε ότι τα χρόνια των 60s’ «μπορούσε να πάει στο πιο hot club του Παρισιού με ένα φαρδύ T-shirt, μπαλαρίνες και το καλάθι της και ήταν σαν να της ανήκε το μέρος». Γίνεται αντιληπτό, στις μέρες μας, ότι η απλότητα είναι από μόνη της στυλ;

Όταν βλέπεις την Τζέιν Μπίρκιν με ένα απλό T-shirt και μπαλαρίνες, σημαίνει ότι όλο αυτό έχει αλληλεπιδράσει με την ενέργειά της. Τα ρούχα από μόνα τους είναι η ύλη που τοποθετείται πάνω σε ένα σώμα. Μετά, είναι η προσωπικότητα, η αύρα, ο χαρακτήρας που ενεργοποιεί το πώς θα δεις αυτό το T-shirt. Γι’ αυτό και πολλές φορές μπορεί το ίδιο outfit να το δεις σε δυο ανθρώπους κι αυτό που θα σου μείνει να είναι κάτι διαφορετικό. Ο τρόπος που νοηματοδοτεί η Τζέιν Μπίρκιν αυτό το T-shirt ήταν πολύ συγκεκριμένος και πολύ πληθωρικός. Δωρικός σε σχέση με την εικόνα και πάρα πολύ πλούσιος και ποικιλόμορφος σε σχέση με το περιεχόμενό της.

Πόσο συμφωνώ. Λοιπόν, σου πάει το καλοκαίρι ως εποχή; Υπάρχουν εποχές πιο αβανταδόρικες, ας πούμε;

Δεν ξεχωρίζω κάποια εποχή. Εξάλλου, ζούμε στην εποχή που δεν υπάρχει εποχή. Ζούμε στην εποχή, που βρέχει καρέκλες, μετά έχει 45 βαθμούς και μετά δεν είναι καθόλου απίθανο να πέσει και χιόνι. Οπότε νιώθω ότι η μόνη εποχή είναι η συνεχής αλλαγή. Το καλοκαίρι το αγαπώ πάρα πολύ, λατρεύω τον ήλιο, αγαπώ πολύ την γείωση, όπως συμβαίνει, όταν τα πόδια πατούν στα βότσαλα και στη θάλασσα. Κι ενώ ήμουν φαν μόνο του καλοκαιριού, παρατηρώντας και δουλεύοντας με τον εαυτό μου, άρχισα να αγαπώ όλες τις εποχές. Η κάθε μέρα έχει κάτι να σου δώσει. Το καλοκαίρι, στην χώρα που ζούμε, σίγουρα έχει ένα extension χρονικό. Από την άλλη, θεωρώ ότι είμαστε σε μια φάση μεγάλης εξωστρέφειας. Υπάρχει η ανάγκη να βάλουμε χρώμα, να δείξουμε το σώμα μας – βλέπεις τι γίνεται με τις διαφάνειες- με τα bikini tops, με τα oversized πουκάμισα. Όσον αφορά στο γυναικείο στυλ, η εξωστρέφεια αφορά στο κομμάτι της θηλυκότητας, στο κομμάτι να αγκαλιάσουμε το σώμα μας, να πετάξουμε από πάνω μας την όποια ντροπή. Θέλουμε να έχουν στυλ και οι πιο απλές στιγμές. Στην παραλία, ας πούμε, θα δει κανείς κορίτσια με πολύ ωραία κοσμήματα. Κάθε στιγμή, εσωκλείει μια πολύ ιδιαίτερη προσέγγιση να ορίσουμε αυτό που είμαστε.

Τα παιδιά σου τι σε ρωτούν, όταν η συζήτηση πηγαίνει στο αντικείμενο έχεις δουλειάς σου; Το πιο ωραίο που έχεις ακούσει ποιο είναι;

«Πω, πόσο χαρούμενη σε κάνει αυτό που κάνεις»!

Πολύ σημαντική παρατήρηση, ειδικά όταν γίνεται από παιδιά. Η μεγάλη πόλη, η μητρότητα, οι αυξημένες υποχρεώσεις, παίζει κάτι από αυτά αναχαιτιστικό ρόλο στα σχέδια και την πραγματοποίησή τους;

Δεν νομίζω ότι με έχει αναχαιτίσει κάτι από αυτά. Είμαι εδώ, που χρειάζεται να είμαι και μάλλον αυτός είναι και ο τρόπος. Αν είχα μια άλλη ζωή, θα έκανα και κάποια άλλα πράγματα. Νομίζω ότι όλα γίνονται, ότι τα πράγματα εμείς τα κάνουμε. Κάποιες μέρες μπορεί να είναι λίγο πιο περίπλοκες, κάποιες άλλες πιο εύκολες, αλλά όλο αυτό είναι πάλι κομμάτι της ροής, έτσι κι αλλιώς. Αν εστιάζουμε σε αυτό που θέλουμε να συμβαίνει και πράττουμε ανάλογα, όλα γίνονται.

Μίλησέ μου για το concept store Anamesa, του οποίου είσαι δημιουργός. Ποιο κομμάτι της διαδικασίας σε συναρπάζει;

Μ’ αρέσει η ποικιλία, τα διαφορετικά που απαιτούνται για να παραμένει όρθιο το όνειρό μου. Από μια βίδα στην κρεμάστρα, διαδικαστικά και πρακτικά θέματα, μέχρι όσα σχετίζονται με συνεργασίες με διεθνή brands, με την επικοινωνία με υπέροχους ανθρώπους, με την υλοποίηση ιδεών. Όλο αυτό με συναρπάζει, αλήθεια.

Ποια πρόσωπα θαυμάζεις και για το μέσα και για το έξω τους;

Κάθε άνθρωπος που έβαλε το λιθαράκι του για να δημιουργηθεί κάτι που πριν δεν υπήρχε είτε αυτός λέγεται Κοκό Σανέλ είτε μιλάμε για έναν tech expert, έχει σημασία για μένα. Να πηγαίνεις ένα βήμα πιο πέρα αυτό που σου έχει δοθεί, αφήνοντάς το σε εκείνον που θα το παραλάβει μετά από σένα.