Ε, ναι, λοιπόν, ο Ήλιος μου συμπλήρωσε έναν ακόμη κύκλο γύρω από τη Γη κι έφτασαν ξανά τα γενέθλιά μου. Και ως 365 ημέρες πιο σοφή, πιο κατασταλαγμένη, πιο σίγουρη, πιο έτοιμη, είπα να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σου.

Πριν προχωρήσω σε οτιδήποτε άλλο, θα χαλάσω τη λογική σειρά φτάνοντας στην κατακλείδα: σε όποια δεκαετία της ζωή σου κι αν βρίσκεσαι να ξέρεις ότι είναι υπέροχη. Με όλες τις δυσκολίες, τις πιέσεις, τις φανταστικές της στιγμές, τις εμπειρίες, τις επιτυχίες, τις αποτυχίες, το άγχος, τον ενθουσιασμό, η ζωή μας, φίλη, είναι μία και κάθε στιγμή της είναι μοναδική. Αναγνώρισέ το αυτό βαθιά μέσα σου, πάρε ανάσα και προχώρα.

5 λόγοι που προτιμώ τα 50+ από τα 30+

Γιατί τα 30 και όχι τα 40, θα με ρωτήσεις. Γιατί αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, στα σαράντα θα τον γύριζα – το πολύ πολύ δηλαδή. Έχοντας περάσει από τις προηγούμενες δεκαετίες κι έχοντας ζήσει από τα 20+ μου σε όλο τους το μεγαλείο τα κεφάλαια φίλοι, σπουδές, δουλειά, γκομενικά, γάμος, παιδιά, καριέρα (άλλο δουλειά, άλλο καριέρα, ναι;), ενήλικα παιδιά, ουφφφ… μπορώ να πω ότι εκεί κάπου στα 40 ήταν τα πιο ισορροπημένα και ανέμελα χρόνια. Άκου να δεις, ούτε εγώ που το γράφω δεν το πιστεύω, αλλά μάλλον έτσι θα είναι.

Πλατιάζω και δεν έχω πιάσει ακόμη τους λόγους που τα 50 είναι καλύτερα από τα 30. Στα 50 και κάτι, λοιπόν, έχω τουλάχιστον 5 διαφορετικούς λόγους να νιώθω καλά με τον εαυτό μου και με τον κόσμου γύρω μου:

Αγαπώ και εκτιμώ το σώμα μου, όλα όσα έχει κάνει, όλα όσα καταφέρνει ακόμη. Έχει φέρει δύο παιδιά στον κόσμο, γτμ, τι φάση – γι’ αυτό και μόνο respect! Στα 50 κάτι, έχω αφήσει πίσω μου την τυραννία του beach body– ελπίζω το σύμπαν να αναγνωρίζει ότι όσα άρθρα έχω γράψει στη ζωή μου (πολλά!) για το beach body προωθούν τη θετική εικόνα σώματος, την αυτο-αγάπη και αυτοφροντίδα. Θα πιω την μπίρα, θα φάω την πίτσα, τις τηγανητές πατάτες, το μπέργκερ και θα ξέρω ότι δεν έγινε και κάτι αφού τόσα χρόνια συμβίωσης με αυτό το σώμα γνωρίζω τα τερτίπια του και πώς να το φέρνω βόλτα και να αντιστρέφω την επίπτωση από τις μικρές ατασθαλίες.

Το προσέχω, όμως, το σώμα μου, μέσα κι έξω, το θρέφω υγιεινά, το γυμνάζω, το ακούω. Το νιώθω πολύτιμο σύμμαχο για όλα όσα κάνω καθημερινά και για όλα όσα σχεδιάζω για το μέλλον. Έχοντας υπάρξει επί χρόνια συντάκτρια Υγείας, έχω πειστεί η ίδια και ελπίζω να έχω πείσει και πολλούς αναγνώστες για την αξία της πρόληψης. Και πιστεύω ότι στα 50 κάτι μου, το καλύτερο δώρο που μπορώ να κάνω στον εαυτό μου είναι να κλείσω για τον Σεπτέμβριο ένα γενικό τσεκ απ.

Είμαι πιο ήρεμη, πιο ισορροπημένη συναισθηματικά, με μεγαλύτερη αυτογνωσία. Στέκομαι σε ένα διάσελο της ζωής. Βλέπω από τη μία όσα έχω ζήσει, όσα έχω κάνει, όσα έχω υποστηρίξει. Κι από την άλλη βλέπω όλα όσα ελπίζω ότι θα έρθουν και εύχομαι να με βρουν υγιή, πιο σοφή, πιο ώριμη, πιο έτοιμη να τα αποδεχτώ και να τα απολαύσω στο έπακρο.

Είμαι πιο επιεικής με τον εαυτό μου και με τους άλλους. Είμαστε άνθρωποι και είναι πανεύκολο να κάνουμε λάθη, να πληγώσουμε τους άλλους ακόμη και τον εαυτό μας. Και πολλές φορές τα λάθη ξεκινούν από καλές προθέσεις. Έχω επιλέξει πλέον να στέκομαι πρώτα στις καλές προθέσεις και μετά να δω τι μπορώ να κάνω με τα λάθη. Λιγότερο αυτομαστίγωμα, λιγότερη αυτοκριτική, κλείνω απ’ έξω από την ψυχή μου τον αρνητισμό των άλλων.

Νιώθω ευγνωμοσύνη που είμαι εδώ και μεγαλώνω με υγεία. Ξέρω ότι τα χρόνια περνάνε γρήγορα -πολύ- και κάνω ό,τι μπορώ για να απολαμβάνω την κάθε μέρα. Γι’ αυτό και αποφάσισα/συνειδητοποίησα ότι τα ταξίδια είναι η καλύτερη επένδυση ever και προσπαθώ να γίνω όσο καλύτερη μπορώ σε αυτό.

Αν το σκεφτώ θα βρω πολλούς ακόμη λόγους για να νιώθω καλά μεγαλώνοντας. Ένας που θα βάλω σφήνα εδώ: η ζωή δεν γυρίζει πίσω. Πάει μόνο μπροστά – και το ίδιο κάνω κι εγώ. Αν στα 50+ μου ευχόμουν να ήμουν πάλι 30+ θα ήταν σαν να μην αναγνωρίζω όλα όσα έχουν συμβεί στο παρελθόν, όλα όσα κάνω να συμβούν στο σήμερα και όλα όσα προσμένω στο αύριο – και προσμένω πολλά και όμορφα.

Happy birthday to me!