Λούρος Αιτωλοακαρνανίας. Τις εποχές του χρόνου που η παραλία δεν είναι κατάμεστη, ανάμεσα στην θάλασσα και τις εκβολές του Αχελώου, δεκάδες άγρια άλογα βρίσκουν καταφύγιο και καλπάζουν ελεύθερα. Οι ντόπιοι υποστηρίζουν ότι ανήκουν στην σπάνια φυλή της Πίνδου. Η χαίτη τους είναι ελαφριά και ο καλπασμός τους ρυθμικός, χαρακτηριστικά που αποδίδονται και στα άλογα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, με τα οποία εικάζεται ότι συγγενεύουν. Ο χαρακτήρας τους είναι εύκολος και πράος. Είναι πολύ τρυφερά, ήρεμα και υπάκουα. Έχουν μεγάλες αντοχές και μπορούν να αντέξουν σε δύσκολες συνθήκες χωρίς προβλήματα, γι’ αυτό είναι κατάλληλα σε περιοχές δύσβατες και με ακραία καιρικά φαινόμενα.

Η φυλή απέκτησε μεγάλη φήμη κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-41, οπότε ο ελληνικός στρατός την χρησιμοποίησε κυρίως για τις μεταφορές και τις επικοινωνίες. Δυστυχώς, μεγάλοι πληθυσμοί από τα περήφανα άλογα εξοντώθηκαν στα πεδία των μαχών και στις κακουχίες του πολέμου.

Για τους περπατητές των περιχώρων του Λούρου το θέαμα με τα άγρια κοπάδια είναι γνώριμο. Προέρχονται από άλογα που στο παρελθόν εγκαταλείφθηκαν στο παρελθόν από τους ιδιοκτήτες τους και λόγω της μεγάλης τους αντοχής και ανθεκτικότητας κατάφεραν να επιβιώσουν και να σχηματίσουν άγρια κοπάδια.

Τα πιο γνωστά από αυτά τα κοπάδια βρίσκονται στις εκβολές του Αχελώου, όπου τρέχουν, βρέχονται από τα νερά του ποταμού και ανακουφίζουν τη δίψα τους. Έπειτα χάνονται στις πλαγιές και τον αχανή κάμπο. Καθώς η παραλία του Λούρου, μία από τις μεγαλύτερες της Ελλάδας με μήκος 17 χιλιόμετρα, είναι και η δημοφιλέστερη του νομού, το καλοκαίρι η παρουσία των λουόμενων συνήθως τα απωθεί. Τις υπόλοιπες εποχές, που τα πράγματα είναι ήσυχα, περιφέρονται με μεγαλύτερη άνεση.
Ωστόσο, το φαινόμενο απαντάται και σε άλλες περιοχές της Αιτωλοακαρνανίας. Στον Πεταλά του Αγρινίου τα άγρια άλογα ξεπερνούν τα 500.

Πηγή: Μηχανή του χρόνου