Τα μαντάτα έσκασαν σαν βόμβα στα μισά της άνοιξης. Ο ιδιοκτήτης αποφάσισε να πουλήσει το σπίτι και θα έπρεπε μέχρι το τέλος του καλοκαιριού να μετακομίζαμε. Το πρώτο που σκεφτήκαμε ήταν ένα «τι είναι αυτό που μας βρήκε, εν μέσω στεγαστικής κρίσης, και με τα ενοίκια να έχουν πάει στο Θεό».

Το δεύτερο ήταν ένα καθησυχαστικό «ευτυχώς δεν έχουμε πια μικρά παιδιά που να πρέπει να αλλάξουν σχολεία, φροντιστήρια και παρέες». Η τρίτη σκέψη μας τάραξε πολύ. «Και τα σκυλιά; Αν δεν θέλουν σκυλιά εκεί που θα πάμε τι κάνουμε»; Γρήγορα, όμως, η ταραχή έγινε το πρώτο κριτήριο στην επιλογή στέγης: εκεί που θα πάμε θα πρέπει να επιτρέπουν κατοικίδια. Το δεύτερο κριτήριο ήταν το πιο δύσκολο: Να μην αλλάξουμε περιοχή και να έχουμε κοντά συγκοινωνίες που να μας βολεύουν να πηγαίνουμε στις δουλειές μας χωρίς αυτοκίνητο. Και με αυτά τα δύο κριτήρια κατά νου ξεκινήσαμε το ψάξιμο online και offline.

Το τι είδαν τα μάτια μας δεν περιγράφεται, ούτε με εκατό χιλιάδες λέξεις οι μισές εκ των οποίων θα είχαν να κάνουν με το «άλλο μας έλεγε και μας έδειχναν οι αγγελίες κι άλλο βλέπαμε, όταν πηγαίναμε». Μιλάμε για τραγικά πράγματα, για σπίτια «πρόσφατα ανακαινισμένα», που ήταν σαν βομβαρδισμένα γκρεμίδια, με ραγισμένουν υαλοπίνακες, με ηλεκτρικά που θα μπορούσαν να βυθίσουν το μισό λεκανοπέδιο στο σκοτάδι για μέρες, με πλακάκια με κύκνους πνιγμένους στο γαλαζωπό λαχούρι, με σκουριασμένα και ετοιμόρροπα κάγκελα μπαλκονιών, με «αρώματα» από βουλωμένα σιφόνια και φρεάτια. Αλλά και διαμερίσματα-κοσμήματα, αλλά και με τιμές κοσμημάτων του βρετανικού θρόνου. Στο ενδιάμεσο, κάποια καλοδιατηρημένα ή φρεσκοανακαινισμένα σπίτια, που έδειχναν ένα στοιχειώδη σεβασμό του ιδιοκτήτη στον μελλοντικό του νοικάρη.

Σημαντικό: Τα πιο καλά σπίτια ήταν αυτά που τα βρήκαμε «ποδαράτα», ρωτώντας στη γειτονιά ή βλέποντας ενοικιαστήρια και όχι μέσω αγγελιών ή μεσιτών. Διόλου περίεργο το ότι είναι αυτά που φεύγουν πιο γρήγορα, ενώ αντίθετα βλέπεις αγγελίες, που έχουν μπαγιατέψει κρεμασμένες επί μήνες.

Έτσι, λοιπόν, μετά την 12η -ζωή να έχουμε- μετακόμιση μέσα στις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες, εντός και εκτός Ελλάδας, νομίζω ότι είναι η ώρα να κωδικοποιήσω κάποια do’s & dont’s της «επικίνδυνης αποστολής» αλλαγής σπιτιού.

Πρώτο και κυριότερο. Η μετακόμιση είναι σαν την μητρότητα (ή την πατρότητα, εν προκειμένω): Ποτέ δεν είσαι έτοιμη/ος να την αντιμετωπίσεις, αλλά στο τέλος τα καταφέρνεις. Επίσης, όσες μετακομίσεις κι αν έχεις κάνει στη ζωή σου, η τελευταία θα είναι πάντα η πιο δύσκολη.

Το πακετάρισμα μπορεί να κρατήσει μέρες, εβδομάδες, μήνες ενώ κατά τη διάρκειά του,  μέρα με την ημέρα το παλιό σου σπίτι σε διώχνει, καθώς γεμίζει κούτες ανάμεσα στις οποίες πρέπει να ελίσσεσαι διαρκώς για να κάνεις και την πιο απλή διαδρομή, π.χ. Υπνοδωμάτιο-τουαλέτα ή σαλόνι-κουζίνα.

Τα πιο βαριά αντικείμενα του σπιτιού σου είναι κατά σειρά: τα βιβλία, οι δίσκοι, τα cd και τα πάσης φύσεως εργαλεία. Γι αυτό οι επαγγελματίες μεταφορείς σού συνιστούν να τα βάζεις λίγα-λίγα σε μικρές, γερές κούτες.

Το πιο χρήσιμο πράγμα σε μία μετακόμιση δεν είναι ούτε οι κούτες ούτε οι χαρτοταινίες ούτε τα χαρτιά περιτυλίγματος. Είναι ο μαρκαδόρος με τον οποίο γράφεις πάνω στις κούτες τι είναι τι και που πάει.

Είμαστε ΟΛΟΙ/ΕΣ ρακοσυλλέκτες: Συσσωρεύουμε απίστευτο αριθμό πραγμάτων, που δεν χρειαζόμαστε. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό τα αντικείμενα που μας ήταν εντελώς άχρηστα πλέον και που ένα μεγάλο μέρος τους κατευθύνθηκε στους κάδους σκουπιδιών αντιπροσώπευαν, ούτε λίγο ούτε πολύ το ένα πέμπτο όσων μας είναι ακόμη (χμ!) χρήσιμα και που θα έπρεπε να μεταφέρουμε. Ενδεικτικό είναι το ότι υπήρχαν τουλάχιστον δέκα κούτες, που δεν είχαν καν ανοιχτεί από την προηγούμενη μετακόμιση και τρεις εξ’ αυτών από την προ-προηγούμενη. Κι αυτό, ενώ υποτίθεται ότι πάντα συμφωνούσες με την ατάκα στο «Επτά χρόνια στο Θιβέτ»: «όλα τα πράγματα που είναι πραγματικά αναγκαία για έναν άνθρωπο πρέπει να χωρούν σε ένα βαλιτσάκι».

Διόρθωση: Ο,τι σου είναι πλέον άχρηστο δεν το πετάς στους κάδους σκουπιδιών. Υπάρχουν δεκάδες πράγματα που μπορείς να τα χαρίσεις ή και να τα πουλήσεις. Ρούχα που πια δεν σου κάνουν τα βάζεις στους ειδικούς κάδους για ρούχα που έχει σε πολλά μέρη της πόλης ο Δήμος. Παιδικά βιβλία και παιχνίδια μπορείς να τα αφήσεις σε ανοιχτές κούτες έξω από σχολεία ή και στην είσοδο της πολυκατοικίας αν σε αυτήν μένουν οικογένειες με παιδιά, ειδικά παιδιά μεταναστών. Θα εξαφανιστούν μέσα στην επόμενη ώρα, είναι βέβαιο. Τέλος, μπορείς να κάνεις και ξεχωριστά δώρα στους παλιούς σου γείτονες.

Αν χρειαστεί να ξεφορτωθείς μεγάλες λευκές συσκευές κι ογκώδη αντικείμενα δεν τα αφήνεις στη γωνία του δρόμου. Ειδοποιείς τη σχετική υπηρεσία του Δήμου και έρχονται, συνήθως άμεσα και τα μαζεύουν (αν δεν έχουν προλάβει να τα μαζέψουν οι περιπλανώμενοι παλιατζήδες).

Τα κατοικίδια θα πρέπει να επισκεφθούν τουλάχιστον τρεις φορές το νέο σπίτι ΠΡΙΝ την ημέρα της μετακόμισης έτσι ώστε να τον μυρίσουν και να εξοικειωθούν για να μην τους έλθει απότομα κανάς ντουβρουτζάς. Την ημέρα της μετακόμισης είναι, επίσης, καλό να βρίσκονται στο νέο χώρο κι όχι σε εκείνον που εγκαταλείπετε (το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά).

Εννοείται πως το νέο σπίτι θα πρέπει να έχει καθαριστεί σχολαστικά, ΠΡΙΝ την μετακόμιση και το παλιό αμέσως μετά -είναι τραγική αγένεια να το αφήσετε βρώμικο και σε κακή κατάσταση όποια και να ήταν η σχέση σας με τον ιδιοκτήτη.

Επίσης, ως προς τα οικονομικά σας, θα πρέπει να ξέρετε ότι για ένα μήνα (και βάλε) ουσιαστικά πληρώνεται λογαριασμούς και τρέχοντα έξοδα για δύο σπίτια καθώς και κάποια έξτρα πάγια για μεταφορά τηλεφώνου και internet, λογαριασμού ΔΕΗ και ΕΥΔΑΠ.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Τσεκάρετε καλά το νέο σπίτι για βλάβες, ελλείψεις, κακοτεχνίες πριν υπογράψετε το μισθωτήριο και ζητήστε να γίνουν οι όποιες επιδιορθώσεις πριν μπείτε. Μετά θα είναι αργά και τρέχα-γύρευε!

Καλό είναι, επίσης, αφού έχετε καταλήξει στο σπίτι, να πάτε σε αυτό και πρωί και μεσημέρι και βράδυ για να δείτε αν έχει θορύβους ή κάτι άλλο που σας ενοχλεί.

Εάν δεν είστε τόσο οργανωμένοι ώστε να ξέρετε τι πάει που, καλό θα ήταν οι περισσότερες κούτες να μπουν σε ένα δωμάτιο έτσι ώστε το νέο σπίτι να μη μοιάζει και αυτό με αποθήκη. Στο τέλος της μετακόμισης, θα πρέπει να βρει δύο τουλάχιστον χώρους τακτοποιημένους: την κουζίνα και την κρεβατοκάμαρα όπου θα πέσετε αποκαμωμένοι στο τέλος της ημέρας.

Μία σχετική ταραχή από την αλλαγή περιβάλλοντος δεν θα υποστείτε μόνο εσείς και τα ζωάκια σας, θα την υποστούν και τα φυτά σας. Θα την ξεπεράσουν με καλό πότισμα, λίγο σίδηρο κι όταν παραμείνουν σε σταθερό και σκιερό σημείο στο μπαλκόνι.

Η μετακόμιση δεν τελειώνει την ημέρα που θα έλθει το φορτηγό και το αναβατόριο και θα πάρει τα πράγματά σου από το ένα σπίτι και θα τα πάει στο άλλο. Ουσιαστικά, τότε αρχίζει. Η επόμενη εβδομάδα είναι καθοριστική και εξοντωτική, γεμάτη κραυγές απόγνωσης και υπαρξιακά ερωτήματα του στυλ: «αγάπη μου, μήπως είδες τα πιρούνια»;, «το σακίδιο με τα εσώρουχα ποιο είναι και που το βάλαμε»;, «πού είναι εκείνο το γ@@μένο το πολύπριζο που είχα για τον υπολογιστή»;, «τι νούμερο είπαμε έχουμε, να αλλάξω τη διεύθυνση στο e-food»;.

Αυτά τα ολίγα. Καλό κουράγιο και καλή διαμονή στο νέο σας σπίτι.