Το Instagram, μου φαίνεται θησαυρός κάτι φορές. Τις περισσότερες φορές νιώθω έτσι, την αμέσως επόμενη στιγμή αφού έχω δηλώσει δυνατά ότι θα κάνω τεχνολογικό detox. Μόλις χθες, που αναλογιζόμουν τις ώρες που περνάω με ένα κινητό στο χέρι, αντί για ένα βιβλίο, είδα μια φανταστική φωτογραφία ενός καλλιτέχνη που είχε βρει τον τρόπο να αγκαλιάσει έναν κάκτο. Γι’ αυτό λοιπόν είναι θησαυρός καμιά φορά: επειδή μπορώ και εντυπωσιάζομαι ακόμη, μπορώ και επηρεάζομαι θετικά, μπορώ και μαθαίνω, μπορώ και θυμάμαι μια ανάγκη που νόμιζα πως έχω ξεχάσει – την ανάγκη για δημιουργούς.
Το έργο του Adrien Missika, του καλλιτέχνη που με εντυπωσίασε, ερευνά χιουμοριστικά το φυσικό και το πολιτισμικό. Χρησιμοποιώντας τη γνωσιολογία ως βάση για έρευνα, η εννοιολογική του προσέγγιση παρασύρεται σε ποιητικές και υποθετικές αφηγήσεις.
Μέσα από μια ποικιλία μέσων, από βίντεο, φωτογραφία, γλυπτική έως εγκατάσταση και δράση, το έργο του, διερευνά το ευρύ φάσμα των φυσικών και περιβαλλοντικών επιστημών, όπως η βιολογία, η αρχιτεκτονική τοπίου και η γεωγραφία, για να αναφέρουμε μερικές.
Ξεπερνώντας τη λογική του καπιταλισμού, η καλλιτεχνική πρακτική του Misika τρέφει έναν χώρο για πιθανούς κόσμους.
Ο Adrien Missika (1981, Παρίσι) σπούδασε στην Ecole Cantonale d’art de Lausanne (Ecal). Ήταν συνιδρυτής της Galerie 1M3, στη Λωζάνη, (2006-2014), ιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής του Belo Campo, Λισαβόνα, (2017- έως σήμερα). Αυτή τη στιγμή ζει στο Βερολίνο.
Έχει συμμετάσχει σε πάρα πολλές εκθέσεις, έχει κάνει πολλές δράσεις κι έχει βραβευτεί πολλάκις. Η σχέση του με τη φύση είναι στενή, τόσο στενή που βρήκε τον τρόπο να αγκαλιάσει έναν κάκτο. Και σκέφτομαι αυτή την αγκαλιά εδώ και μέρες. Προσπαθώ να διακρίνω τον πρωταγωνιστή αυτής της φωτογραφίας. Είναι αυτός που αγκαλιάζει, ή που αγκαλιάζεται; Ποιον θα έβαζα στη θέση του κάκτου; Ίσως εμένα. Όταν όμως είδα ολόκληρο το performing του καλλιτέχνη, μάλλον θα με έβαζα στη θέση εκείνου. Ο τίτλος της συλλογής αυτών των δράσεων είναι Lovesickness, η αίσθηση του να νιώθεις ερωτοχτυπημένος.
Η δράση λέγεται Cactus Agapé, και είναι η δεύτερη επανάληψη της σειράς «vegetation Agapé» του Missika. Σε αυτό το σύντομο video μπορεί κανείς να δει ένα έρημο τοπίο με έναν εμβληματικό κάκτο Saguaro, που προέρχεται από τη νότια Αριζόνα (ΗΠΑ) και τη βόρεια Σονόρα (Μεξικό).
Ο συγκεκριμένος κάκτος έχει γίνει η τυπική αναπαράσταση αυτού του είδους φυτού, σε διαφημίσεις, ταινίες, κινούμενα σχέδια και άρα στο συλλογικό ασυνείδητο. Ο καλλιτέχνης κάνει ο ίδιος μια κωμική, παρά μια παράδοξη απότομη δράση. Εμφανίζεται φορώντας κάτι που μοιάζει με στολή προστασίας από μαξιλάρια, περπατώντας αδέξια προς τον κάκτο και αγκαλιάζοντάς τον σταθερά πριν τον αφήσει ξανά μόνο του.
Αυτό το έργο θυμίζει την επικοινωνία μεταξύ των ειδών με έναν κωμικό τρόπο. Σε μεταφορικό επίπεδο, μπορεί να διαβαστεί πιο δραματικά όσον αφορά την ετερότητα και τη μοναξιά.
Όποια οπτική και να έχεις, η τέχνη μεταφράζεται προσωπικά, γιατί σου δίνει αυτή την ελευθερία. Γι’ αυτό νομίζω άλλωστε πως ο κόσμος κάνει τέχνη, ή απολαμβάνει τέχνη. Έχεις την ελευθερία να είσαι ο κάκτος, ή να είσαι ο καλλιτέχνης. Έχεις την ελευθερία να γελάσεις, ή να ταυτιστείς με τη μοναξιά του κάκτου. Στο video, ο κάκτος μένει μόνος του ξανά. Ο καλλιτέχνης θα βγάλει τη στολή, για να γίνει πάλι άλλος. Δε χρειάζεται την ίδια στολή για όλους.
Περισσότερα project του καλλιτέχνη, εδώ.
