Έχω παρατηρήσει, με πολλή επιμονή, όλες τις εκδοχές της θάλασσας. Χαράματα, κανονικό πρωί, μεσημέρι, απόγευμα, δύση. Λευκή, γαλάζια, πράσινη, μπλε, ακόμη πιο μπλε. Το πρωί είναι γυάλινη. Σχεδόν κομμάτι του ορίζοντα. Λευκή. Σκέτος καθρέφτης. Από θάλασσα όση θέλω. Από παραλίες άλλο τίποτα.
Παραλία Σίμος, Ελαφόνησος. Όσο δύσχρηστα και να είναι τα επίθετα κοραλένιος και σμαραγδένιος, στον Σίμο, γίνεται κανονική κατάχρηση. Καταργείται ο χρόνος, η πόλη, η κοινοτοπία, το λίγο, το προβλεπόμενο. Μιλάμε για κρίνα της θάλασσας, για αμμόλοφους, τα Κύθηρα απέναντι. Όταν πήγα, ξέχασα ότι μετά την Τρίτη ακολουθεί η Τετάρτη.
Παραλία Ναυάγιο, Ζάκυνθος. «Θεέ μου, πόσο μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε» και άλλα τέτοια. Ο Γερμανός περιηγητής E.L. Salvatos αναφέρει το 1901, για την περιοχή του Ναυάγιου, ότι ήταν μία πολύ μικρή παραλία με μαύρες πέτρες. Μετά το 1922, από κατολισθήσεις δημιουργήθηκε αρχικά η πρώτη αξιόλογη παραλία, η οποία ήταν περίπου μέχρι το σημείο που είναι σήμερα το καράβι. Η τελευταία κατολίσθηση μετά το Ναυάγιο δημιούργησε την σημερινή παραλία. Tο ναυάγιο τοποθετείται χρονολογικά στο 1983, ενώ το πλοίο το οποίο ναυάγησε μετέφερε λαθραία τσιγάρα. Σε αυτή την παραλία, λύσσαξα να κάνω βουτιές χωρίς μάσκα και με ανοιχτά μάτια. Την επόμενη μέρα, ξύπνησα αλά Σίρλεϊ Μακ Λέιν.
Υπάρχει παραλία στα Κουφονήσια με το όνομα Πισίνα. Τι έχουν παραπάνω, δηλαδή, τα νησιά Φϊτζι, όπου κατακάηκαν η Μπρουκ Σιλντς και ο Κρίστοφερ Άτκινς; Τίποτα. Γαλάζιο και πράσινο. Πράσινο και γαλάζιο. Διακόπτης σε όλα. Μόνο με το αντηλιακό να είστε προσεκτικοί. Και με τα τραγούδια, που στις διακοπές, γίνονται καθημερινή κουβέντα. Φοίνικας, Φανός, Ιταλίδα, Πορί. Παραδίνομαι.
Στην Αγία Άννα της Εύβοιας, δε φοβάμαι τα κύματα, ούτε τα βαθιά νερά. Αν εσείς δεν είστε σαν κι εμένα, να είστε ένα τσικ πιο προσεκτικοί. Αιγαίο.
Μπάλος. «Θαύμα της φύσης, εξωτικό τοπίο, σκηνικό απερίγραπτης ομορφιάς, γαλάζιος παράδεισος, μαγευτική παραλία». Εξωτική παραλία-λιμνοθάλασσα που σχηματίζεται μεταξύ της χερσονήσου της Γραμβούσας και του ακρωτηρίου Τηγάνι. Στις γύρω σπηλιές, λέει, φωλιάζουν μαυροπετρίτες, θαλασσοκόρακες και κορμοράνοι. Η άμμος, σε κάποια σημεία, είναι ροζ, χρώμα που οφείλει σε χιλιάδες θρυμματισμένα κοχύλια. Νερά, καπέλα, φωτογραφίες στο άγριο τοπίο της Γραμβούσας. Ιδανική ώρα, το βαθύ ξημέρωμα. Είναι αλλιώς όλα.
Η Μεσσηνία έχει δισεκατομμύρια ωραίες παραλίες. Οι πάντες ξέρουν την Βοϊδοκοιλιά, κοντά στην Πύλο. Το όνομα της παραλίας προέρχεται από το Βουφράς, «εκεί που ζουν τα βόδια». Αναφέρεται ακόμα σε αρχαία επιγραφή και ως Βούβοτα – Βοϊδοκοιλιά. Η προφανέστερη, βέβαια, ονομασία ίσως να προέρχεται και από τη μεγάλη καμπυλότητα που σχηματίζει ο κόλπος και το ότι μοιάζει με κοιλιά βοδιού. Την προτιμώ στην ερημιά της, κάτι Σεπτέμβρηδες, που μοιάζουν πολύ στα θερινά ηλιοστάσια.
Η παραλία στα Φαλάσαρνα έχει βραβευτεί σαν η πιο όμορφη παραλία της Κρήτης και συμπεριλαμβάνεται πάντα μέσα στο τοπ-10 των καλύτερων παραλιών στην Ευρώπη. Ανεμοδέρνεται συχνά, οπότε όσοι είστε λάτρεις του σέρφινγκ, τερματίστε το.
Το πάθος μου το αιώνιο σαλεύει στο Ιόνιο. Στο Κάθισμα, είτε ακούγεται στη διαπασών το “Primaverando” του Καροτόνε, είτε η χαρά όσων ξημεροβραδιάζονται στην άμμο -από πείσμα και πάθος και τρέλα-, κολυμπάς μέχρι θανάτου. Σε άλλες εποχές, το Κάθισμα είχε και κατασκηνωτές, αλλά και γυμνιστές. Τετράγωνες, κίτρινες φωτογραφίες για τη φαντασία του Έγκον Σίλε.
Οι Πετανοί είναι μια από τις πλέον διάσημες παραλίες της περιοχής της Παλικής, αλλά και ολόκληρης της Κεφαλονιάς. Βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του νησιού, στην χερσόνησο της Παλικής. Η ετυμολογία του ονόματος Πετανοί, κατά πάσα πιθανότητα φτάνει μέχρι τον Όμηρο και σημαίνει «διαρκής κίνηση του νερού». Αν και προτιμώ πάντα το χάραμα, αυτό που συμβαίνει με το ηλιοβασίλεμα εκεί είναι ιμπρεσιονισμός.
Στο βορειοανατολικό άκρο της Σκιάθου, βρίσκεται η παραλία Λαλάρια, μία από της ομορφότερες της Ελλάδας και αυτή που έκανε το νησί διάσημο. Μια παραλία που καλύπτεται από ολοστρόγγυλα, λευκά βότσαλα, τα «λαλάρια». Εκεί πας μόνο με καραβάκι. Φτάνεις. Περνούν οι ώρες. Δε θες να γυρίσεις πουθενά. Τα σημάδια στο μαγιό θα φύγουν, όποτε το αποφασίσεις.
Υγ: Γράφουμε για όσα έχουμε δει, νιώσει κι ενώ η ευγνωμοσύνη μας κυριεύει. Το καλοκαίρι υπάρχει για να παλεύουμε να το φέρνουμε στην κυριολεξία του. Ό,τι και να γίνεται.
