Κάποιον Ιούλιο, σε ένα θερινό σινεμαδάκι της επαρχίας, με πολύ λουλούδι και δροσιά, είχε πάρει το μάτι μου μια κυρία, γύρω στα ογδόντα, με λευκό, λινό φόρεμα κι ένα ποτήρι κρασί στο χέρι. Ήρθε, μίλησε με τους ανθρώπους στο ταμείο και την καντίνα, είδε την ταινία (“Umberto D”. του Βιτόριο Ντε Σίκα), έκλαψε αρκετά, κοκέτα σκέτη και στο τέλος έφυγε για να πάει στο σπίτι της, που ήταν ακριβώς απέναντι. Μια πλήρης σαββατιάτικη έξοδος, σε μια εστία πολιτισμού κι ελευθερίας, ανάμεσα σε πολυκατοικίες.

Θυμήθηκα ξανά αυτή τη στιγμή, τώρα που καλοκαιριάζει, τώρα που ανοίγουν οι πόρτες σε αυλές και ταράτσες και τα θερινά έχουν την τιμητική τους, σε αυτό το αναγκαίο κυνήγι ρομαντισμού και κοινωνικότητας, επαφής με τα αστέρια, ταύτισης με ένα σέπια καλοκαίρι, που δεν λέει να εγκαταλείψει κανείς. Όταν χώροι τέτοιοι, μονίμως αντιστεκόμενοι, καταφέρνουν κι αντέχουν σε καιρούς αφανισμού, σπατάλης κι ακύρωσης, τότε μιλάμε για νίκη.

Οδός Κυδαθηναίων, Πλάκα. Το θρυλικό Cine Paris επέστρεψε κανονικά, μετά από τέσσερα καλοκαίρια ερημιάς. Ανανεωμένο, με την επαναλειτουργία του να την αναλαμβάνει το Cinobo, η πρωτοπόρα ελληνική πλατφόρμα streaming. Και με αυτή την θέα στο βράχο της Ακρόπολης να συνοψίζει τα αυτονόητα. Στο μπαρ, μπορεί να βρει κανείς 47 διαφορετικά ποτά. Ο ιστορικός χώρος ξανά στους ανθρώπους. Με αθροισμένα κι ανέπαφα όλα τα πρότερα καλοκαίρια του.

Ο κινηματογράφος άνοιξε το 1920 στην οδό Κυδαθηναίων και το όνομά του το οφείλει στον Έλληνα κομμωτή και ιδρυτή του, που είχε περάσει πολλά χρόνια της ζωής του στην γαλλική πρωτεύουσα. Αρχικά, το Cine Paris στεγαζόταν σε κλειστό χώρο και στις αρχές της δεκαετίας του ’60 μεταφέρθηκε στο κτίριο της Κυδαθηναίων 22. Μετά από μια περίοδο κατά την οποία έμεινε κλειστό, το Cine Paris άνοιξε ξανά το 1986 υπό νέα ιδιοκτησία, λειτουργώντας πλέον μόνο ως θερινός κινηματογράφος, για να κλείσει ξανά το 2020.

Το 2022,το κτίριο αγοράστηκε από το Φιλανθρωπικό Ίδρυμα Στέλιος Χατζηιωάννου, που ξεκίνησε μία πλήρη ανακαίνιση του χώρου για να φτάσουμε στο σήμερα και τη νέα αρχή με την επιμέλεια του Cinobo. Στόχος της ομάδας του Cinobo ήταν να παραμείνει πιστή στην παράδοση και το ύφος των κλασικών χαρακτηριστικών καλοκαιρινών κινηματογράφων, που αποτελούν σήμα κατατεθέν της Αθήνας. Το brand και design επιμελήθηκε το MB STUDIO του Μίλτου Μπότη, την αρχιτεκτονική πρόταση το γραφείο SpatialArchitecture + Design των Βασιλίνα Καούρη και Μάρω Κρούσκα και τη μελέτη φωτισμού ο Γιώργος Τέλλος και η εταιρία του Lighting Art. Το σινεμά εξοπλίστηκε με σύγχρονη μηχανή προβολής υψηλών προδιαγραφών,περιμετρικά ηχεία για Dolby 7.1 ήχο, καθώς και με νέα οθόνη για τις βέλτιστες συνθήκες προβολής.

Το Cine Paris ξεκίνησε επίσημα τη λειτουργία του για το κοινό, το Σάββατο 11 Μαΐου, με την κλασική, βραβευμένη με Όσκαρ, ταινία «Ποτέ την Κυριακή» του Ζυλ Ντασέν, με την Μελίνα Μερκούρη. “I’m looking for something in Greece…I came to Greece to find the truth. Our world is unhappy, why, where did it begin to go wrong”?

Σε αυτή την πόλη, σε αυτή την χώρα, η καρδιά μας (λέω) συνηθίζει, μέρα τη μέρα, στη μεγάλη χαρά και τη μεγάλη λύπη. Όσο το βήμα σταθεροποιείται στις μικρές και σημαντικές κατακτήσεις, άλλο τόσο έδαφος χάνεται, όταν κάτι παύει ενώ θα μπορούσε να έχει σωθεί. Δεν θα είναι η Αθήνα η μόνη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα με τους λιγότερους κινηματογράφους στο κέντρο της. Όσοι αγαπούν την προοπτική, βρίσκονται στο ίδιο σημείο για να καταφέρουν να συμβεί το αντίθετο του «ρημάζω». Τόσο απλά. Ας γίνει πιστευτό.

Φωτογραφίες: Thalia Galanopoulou

*Tο σινεμά θα είναι ανοιχτό καθημερινά από τις 19.30 ώστε οι θεατές να μπορούν να έρθουν έως και μιάμιση ώρα πριν την πρώτη προβολή.

Cine Paris
Κυδαθηναίων 22
210 3252996
www.cineparis.gr